Określenie w uchwale, a więc powszechnie obowiązującym akcie o charakterze generalnym, skutków naruszenia przesłanek do stosowania zwolnienia z podatku od nieruchomości, nie może być uznane za wprowadzenie przepisu kompetencyjnego dla organu podatkowego do wydawania rozstrzygnięć w indywidualnych sprawach.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Grażyna Nasierowska, Sędziowie: Stefan Babiarz (sprawozdawca), Bogusław Dauter, , po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Regionalnej Izby Obrachunkowej w Olsztynie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 9 marca 2017 r. sygn. akt I SA/Ol 73/17 w sprawie ze skargi Gminy Miejskiej Ostróda na uchwałę Regionalnej Izby Obrachunkowej w Olsztynie z dnia 23 listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie badania zgodności z prawem uchwały w sprawie zwolnień z podatku od nieruchomości 1) oddala skargę kasacyjną 2) zasądza od Regionalnej Izby Obrachunkowej w Olsztynie na rzecz Gminy Miejskiej Ostróda kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrokiem z dnia 9 marca 2017 r., I SA/Ol 73/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie uchylił § 1 zaskarżonej przez Gminę Miejską Ostróda (dalej zwaną gminą) uchwałę Regionalnej Izby Obrachunkowej w Olsztynie z dnia 23 listopada 2016 r. w przedmiocie badania zgodności z prawem uchwały w sprawie zwolnień z podatku od nieruchomości.
2. Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd I instancji wynika, że w dniu 26 października 2016 r. Rada Miejska w Ostródzie podjęła uchwałę w sprawie zwolnień z podatku od nieruchomości w ramach pomocy de minimis. Zgodnie z § 2 tej uchwały na terenie gminy zwalnia się z podatku od nieruchomości na okres 2 lat m.in. "nowowybudowane budynki i budowle lub ich części oraz części budynków i budowli, które powstały w wyniku ich rozbudowy, odbudowy bądź nadbudowy, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, powstałe w wyniku rozpoczętych nowych inwestycji, których moment rozpoczęcia nastąpił po wejściu w życie niniejszej uchwały, na skutek których utworzono co najmniej 2 nowe miejsca pracy (...)".
W § 4 ww. uchwały wskazano, że wprowadzone zwolnienie stanowi pomoc de minimis, do której ma zastosowanie rozporządzenie Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz.U. UE L z 2013 r., poz. 352).
3. Kolegium RIO stwierdziło brak podstaw prawnych do stanowienia przez Radę Miejską przepisów dotyczących składania określonych dokumentów, na ściśle określonych formularzach, czy też obowiązku kontroli stopnia wykorzystania pomocy publicznej i stanowienie o okolicznościach utraty i wygaśnięcia prawa do zwolnienia. W konsekwencji powyższego, uznało, że należało stwierdzić nieważność § 5, 6 i 7 uchwały w całości z uwagi na przekroczenie ustawowego upoważnienia określonego w art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 716 - dalej: u.p.o.l.) oraz brak podstaw prawnych do regulowania w drodze uchwały organu stanowiącego wskazanych powyżej zagadnień.
4. Gmina zaskarżyła opisaną uchwałę Kolegium RIO w części dotyczącej § 1 i wniosła o jej uchylenie w ww. zakresie oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych.
Zaskarżonej uchwale zarzuciła naruszenie art. 7 ust. 3 u.p.o.l. w związku z art. 20b u.p.o.l. poprzez błędne uznanie, że postanowienia zawarte w § 5, 6 i 7 uchwały przekraczają ustawowy zakres upoważnienia wynikającego z art. 7 ust. 3 u.p.o.l., co skutkowało stwierdzeniem ich nieważności.
W odpowiedzi na skargę Kolegium RIO wniosło o jej oddalenie i podtrzymało stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej uchwały. Uznało, że brak jest podstaw do regulowania w drodze uchwały kwestii uregulowanych w przepisach powszechnie obowiązujących, w tym rozporządzeń Rady Ministrów.