Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Brolik (sprawozdawca), Sędziowie NSA Zbigniew Kmieciak, Włodzimierz Kubiak, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 20 marca 2006 r. sygn. akt I SA/Gl 1187/05 w sprawie ze skargi I. C. i C. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 18 maja 2005 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r. oddala skargę kasacyjną.
Objętym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 20 marca 2006 r., sygn. akt I SA/Gd 1187/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił zaskarżoną przez I. i C. C. decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 18 maja 2005 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r.
W opisanym powyżej rozstrzygnięciu Dyrektor Izby Skarbowej podzielił stanowisko organu pierwszej instancji odnośnie zakwestionowania sposobu skorzystania przez podatników z odliczenia z tytułu wydatków na cele mieszkaniowe, tzn. potraktowanie przez nich kwoty 14. 066,94 zł jako wydatkowanej w 1998 r. na budowę budynku mieszkalnego i odliczenie jej od dochodu uzyskanego w tym roku podatkowym, a nie - wobec zakończenia tejże budowy w 1994 r. - jako poniesionej na remont i modernizację budynku mieszkalnego zgodnie z art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. g ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 ze zm., obecnie Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., zwanej dalej u.p.d.o.f.).
Organ odwoławczy podkreślił, że istota sporu sprowadzała się do ustalenia, czy i kiedy nastąpiło zakończenie budowy budynku mieszkalnego należącego do podatników, gdyż okoliczność ta przesądza o prawnopodatkowej kwalifikacji wydatków dotyczących inwestycji, poniesionych przez podatników w roku podatkowym. Jego zdaniem, zakończenie budowy miało miejsce w 1994 r. i dlatego wydatki ponoszone przez podatników w latach następnych, w tym w roku 1998 r., nie mogły podlegać odliczeniu w ramach ulgi przysługującej na budowę budynku mieszkalnego. W ocenie organu odwoławczego, do wniosku takiego prowadziła przede wszystkim analiza przepisów obowiązującej do końca 1994 r. ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 38, poz. 229 ze zm., zwanej dalej - Prawo budowlane z 1974 r.). W ich świetle zawiadomienie właściwego organu administracji o oddaniu obiektu budowlanego do użytkowania było równoznaczne z zakończeniem budowy. Według niego oddanie to nie musiało oznaczać, iż budynek nadawał się do użytkowania.
Dyrektor Izby Skarbowej zwrócił uwagę na doniosłe skutki, jakie zakończenie budowy w rozumieniu Prawa budowlanego wywierało, w jego mniemaniu, w sferze prawa podatkowego. Koszty budowlane poniesione już po wybudowaniu budynku mieszkalnego nie mogły być odliczane w oparciu o przepisy regulujące tzw. "dużą ulgę budowlaną," gdyż regulacje te dotyczyły tylko wydatków na budowę budynku. Zdaniem organu, dla konstatacji powyższej bez znaczenia pozostawały podnoszone przez podatników okoliczności jak: potrzeba przeprowadzenia w spornym budynku dalszych prac wykończeniowych, czy niewykorzystanie przez nich całego limitu odliczeń przysługujących na ten cel.
W skardze skierowanej do Sądu administracyjnego pełnomocnik skarżących wywodził, że w prawie podatkowym brak jest regulacji dotyczącej zakończenia budowy, takiej jak w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 ze zm., zwanej dalej Prawo budowlane z 1994 r.) i że również w Prawie budowlanym z 1974 r., do którego treści odwołano się w zaskarżonej decyzji, nie przewidziano "procedury kontroli" takiego zakończenia. Na gruncie Prawa budowlanego z 1974 r. nie było ono potwierdzane w formie decyzji administracyjnej, a wystarczające w tym zakresie było zawiadomienie odpowiedniego organu o oddaniu obiektu do użytku, dokonane przez inwestora lub osobę działającą z jego upoważnienia.