Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Grzegorz Borkowski (sprawozdawca), Sędziowie NSA Stefan Babiarz, WSA del. Sławomir Presnarowicz, Protokolant Katarzyna Pawłowska, po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. G. i I. Sp. z o.o. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 26 kwietnia 2007 r. sygn. akt I SA/Gl 136/07 w sprawie ze skargi D. G. i I. Sp. z o.o. w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 2 stycznia 2006 r. nr [...] w przedmiocie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od D. G. i I. Sp. z o.o. w K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
I. Stan sprawy przedstawiał się następująco:
1. D. G. i I. Sp. z o.o. w K. wystąpiła z wnioskiem z dnia 4 sierpnia 2005 r. do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w K. o wydanie pisemnej interpretacji. Z wniosku wynikało, iż przedmiotem działalności Spółki jest głównie zagospodarowanie przestrzenne, kupno, sprzedaż i wynajem nieruchomości. W dniu 23 stycznia 2004 r. Spółka zaciągnęła pożyczkę na prowadzenie działalności gospodarczej od osoby fizycznej w wysokości 2.850.000 zł. Korzystała też z kredytu bankowego, który przeznaczyła na sfinansowanie zakupu nieruchomości. W listopadzie 2004 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników podjęło uchwalę zezwalającą na zmianę źródła finansowania wydatków pokrywanych z pożyczki oraz kredytu bankowego przy założeniu spłaty obowiązujących umów upoważniając Zarząd do podjęcia czynności zmierzających do zawarcia nowej umowy pożyczki lub umowy kredytowej, przy niższym koszcie finansowania niż w uprzednio zawartych umowach. W dniu 2 czerwca 2005 r. Spółka zawarła umowę pożyczki z osobą fizyczną, spłacając w tym samym dniu zobowiązania wynikające z poprzedniej umowy pożyczki wraz z odsetkami oraz w dniach 30 czerwca 2005 r. i 1 sierpnia 2005 r. pozostałe raty kredytu bankowego. W związku z zaciągnięciem pożyczki w dniu 2 czerwca 2005 r. na kwotę 4.350.000 zł. Spółka złożyła deklarację PCC - 1 i zapłaciła 2 % podatek od czynności cywilnoprawnych. W ocenie Spółki, podatek ten nie był jednak należny, gdyż nowa umowa pożyczki zastępowała w istocie dotychczasowe dwie umowy i została przeznaczona na działalność gospodarczą Spółki, dlatego też korzystała z przedmiotowego zwolnienia z podatku, zatem uregulowany podatek stanowił nadpłatę.
2. Naczelnik Urzędu Skarbowego w K. stwierdził nieprawidłowość stanowiska spółki, a następnie Dyrektor Izby Skarbowej w wyniku rozpoznania zażalenia Spółki wskazał, że cel zwolnienia został jasno oraz wyraźnie sprecyzowany, i obejmuje pożyczki na rozpoczęcie lub kontynuowanie działalności gospodarczej. Taki charakter miała tylko pierwsza z zaciągniętych pożyczek, druga zaś nie była zaciągnięta na prowadzenie działalności gospodarczej, a na spłatę pierwszej pożyczki i kredytu bankowego, a więc na spłatę wcześniej zaciągniętych zobowiązań.
3. Na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, zarzucając naruszenie art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, poprzez przyjęcie odmiennej interpretacji w odniesieniu do takiego samego stanu faktycznego niż inny organ podatkowy do innego podatnika, art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, poprzez pominięcie stanowiska innego organu podatkowego, na które powołała się skarżąca, art. 9 pkt 10 lit g ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych poprzez uznanie, że: