Skarga kasacyjna na decyzję SKO w Krakowie w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2016 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Grażyna Nasierowska (sprawozdawca), Sędzia NSA Andrzej Jagiełło, Sędzia WSA (del.) Marek Olejnik, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2020 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 17 października 2016 r. sygn. akt I SA/Kr 711/16 w sprawie ze skargi K. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 26 kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2016 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/3

1. Zaskarżonym wyrokiem z 17 października 2016 r., sygn. akt I SA/Kr 711/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę K. W. (dalej: skarżący) wniesioną na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie (dalej: organ odwoławczy) z 26 kwietnia 2016 r. w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2016 r.

2. W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku skarżący na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm., dalej: p.p.s.a.) zarzucił naruszenie art. 151 p.p.s.a. poprzez oddalenie skargi w sytuacji, gdy w ocenie skarżącego należało uchylić zaskarżoną decyzję na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. Swoim rozstrzygnięciem sąd zaakceptował naruszenie prawa procesowego w decyzji w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, tj. art. 121 § 1 i art. 122, art. 180 § 1, art. 187 § 1 i art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. - Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm., dalej: o.p.) poprzez prowadzenie postępowania w sposób naruszający zasadę zaufania, zasadę prawdy materialnej i nieprzeprowadzenia postępowania dowodowego w celu ustalenia stanu zgodnego z rzeczywistym.

Przy tak sformułowanych zarzutach kasacyjnych skarżący wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku, a nadto o zasądzenie na swoją rzecz zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Jednocześnie skarżący wniósł o zawieszenie postępowania na podstawie art. 125 ust. 1 (powinno być art. 125 §1 - przyp. NSA) p.p.s.a. w uwagi na złożenie wniosku do Starosty Powiatu S. o zmianę ewidencji gruntów i budynków zgodnie ze stanem faktycznym do momentu rozstrzygnięcia tego postępowania.

W zakreślonym ustawowo terminie organ odwoławczy nie skorzystał z przysługującego prawa do wystąpienia z odpowiedzią na skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Rozpoznając niniejszą skargę kasacyjną, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż nie ma ona usprawiedliwionych podstaw, toteż jako niezasadna podlegała oddaleniu.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż stosownie do art. 183 § 1 zd. 1 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc pod rozwagę z urzędu nieważność postępowania. Wywołane skargą kasacyjną postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym oparte jest na zasadzie dyspozycyjności i nie polega na ponownym rozpoznaniu sprawy w jej całokształcie, będąc ograniczonym do rozpatrzenia poszczególnych zarzutów przedstawionych w skardze kasacyjnej, w ramach wskazanych podstaw kasacyjnych.

Skarga kasacyjna skarżącego wskazuje na podstawę kasacyjną zawartą w art. 174 pkt 2 p.p.s.a., zaś zarzuty kasacyjne oscylują wokół zagadnień procesowych i błędów organów obu instancji w zakresie gromadzenia i oceny materiału dowodowego, w wyniku czego doszło do poczynienia błędnych ustaleń faktycznych następnie stanowiących podstawę wyrokowania w sprawie przez sąd pierwszej instancji, przy czym - co wynika z uzasadnienia skargi kasacyjnej - rzeczonych uchybień skarżący kasacyjnie dopatruje się w nieprawidłowym oparciu się na danych zawartych w ewidencji gruntów i budynków na mocy przepisów ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. - Dz. U. z 2016 r. poz. 1629 z późn. zm., dalej: p.g.k.). Argumentacja przedstawiona w uzasadnieniu tak skargi inicjującej postępowanie w sprawie, jak również skargi kasacyjnej wywołującej niniejszą kontrolę instancyjną, sprowadza się do próby wykazania przez skarżącego okoliczności dotyczących rozbieżności pomiędzy stanem rzeczywistym a stanem ujawnionym w ww. ewidencji, rzutującej w ocenie tegoż w dalszej perspektywie na brak ciążących na stronie obowiązków podatkowych w zakresie podatku od nieruchomości w wymiarze określonym w decyzjach obu instancji.

Strona 1/3