W świetle art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców /Dz.U. nr 155 poz. 1287/ pojęcie należności znane w rozumieniu art. 2 pkt 3 tej ustawy, jako należności sporne w rozumieniu art. 2 pkt 4 tej ustawy, nie może być utożsamione ze znajomością w dniu 30 czerwca 2002 r. zdarzeń gospodarczych, z których te należności znane wynikają.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), Sędziowie NSA Antoni Hanusz, Edyta Anyżewska, Protokolant Katarzyna Jaszuk, po rozpoznaniu w dniu 5 września 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 19 kwietnia 2005 r., sygn. akt I SA/Po 1410/03 w sprawie ze skargi Sławomira Z. na decyzję Izby Skarbowej w P. Ośrodek Zamiejscowy w K. z dnia 28 marca 2003 r., (...) w przedmiocie restrukturyzacji zaległości podatkowej w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu ryczałtu od przychodu ze sprzedaży nieruchomości i prawa wieczystego użytkowania gruntów za 2000 rok 1) uchyla zaskarżony wyrok, 2) oddala skargę, 3) zasądza od Sławomira Z. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 2.359 /słownie: dwa tysiące trzysta pięćdziesiąt dziewięć/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 19 kwietnia 2005 r., I SA/Po 1410/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił decyzję Izby Skarbowej w P. z dnia 28 marca 2003 r. (...) poprzedzającą ją decyzję Urzędu Skarbowego w K. z dnia 30 grudnia 2002 r., (...) w części dotyczącej odmowy objęcia restrukturyzacją zaległości podatkowej w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu ryczałtu od przychodu ze sprzedaży nieruchomości i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zasądził od Izby Skarbowej w P. na rzecz Sławomira Z. kwotę 1.200 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego oraz orzekł, że powyższe decyzje nie podlegają wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku.
Z ustaleń faktycznych przyjętych przez Sąd wynika, że Urząd Skarbowy w K. decyzją z dnia 30 grudnia 2002 r. orzekł o warunkach restrukturyzacji w odniesieniu do zaległości z tytułu podatku od towarów i usług za październik 2000 r. w kwocie 10.887 zł wraz z odsetkami za zwłokę naliczonymi na dzień 20 grudnia 2002 r. w kwocie 7.289,70 zł oraz o odmownym załatwieniu wniosku dotyczącego restrukturyzacji zaległości z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za październik 2000 r. w kwocie 60.000 zł z uwagi na fakt, że należność ta nie była znana organowi restrukturyzacyjnemu na dzień 30 czerwca 2002 r. Z uzasadnienia decyzji wynikało, że zaległość ta została stwierdzona w wyniku czynności kontrolnych rozpoczętych w dniu 13 listopada 2002 r., a decyzje wymiarowe z tego zakresu wydano w dniu 17 grudnia 2002 r., czyli zaległości nie były znane organom na dzień 30 czerwca 2002 r.
Odwołując się od powyższej decyzji Sławomir Z. zaskarżył ją w części dotyczącej odmowy restrukturyzacji podatku dochodowego od osób fizycznych za październik 2000 r., ze względu na fakt, iż należność ta była znana organowi restrukturyzacyjnemu na dzień 30 czerwca 2002 r.
Izba Skarbowa w Poznaniu Ośrodek Zamiejscowy w K. utrzymując w mocy decyzję organu I instancji wskazała, że sporne zobowiązanie w podatku dochodowym zostało określone w wyniku ustaleń kontroli w listopadzie 2002 r., a wskazane przez podatnika okoliczności faktyczne /badanie przed datą 30 czerwca 2002 r. sprzedaży nieruchomości pod kątem stosowania przepisów dotyczących podatku od towarów i usług oraz uwzględnienie przed tą datą w kwotach globalnych niektórych dokumentów podatkowych - sporządzonych dla potrzeb podatku dochodowego, kwot związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości - przychód, koszty uzyskania przychodu/, nie przesądziły o uznaniu przedmiotowej należności za znaną w rozumieniu ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców /Dz.U. nr 155 poz. 1287/ - zwanej dalej ustawą o restrukturyzacji.
W skardze na powyższą decyzję Sławomir i Justyna małż. Z. wnieśli o uchylenie decyzji organów obu instancji zarzucając błędną wykładnię art. 6 ustawy o restrukturyzacji. Stwierdzili, że w październiku 2000 r. Sławomir Z. sprzedał nieruchomości /środek trwały w działalności gospodarczej/ na rzecz firmy "K." Edwarda S. wystawiając fakturę VAT z dnia 25 października 2000 r. na kwotę brutto 691.000 zł, w tym: wartość 200.000 zł netto opodatkowana stawką 7%, tj. 14.000 zł podatku VAT oraz 350.000 zł netto opodatkowana stawką 22%, tj. 77.000 zł /razem podatek VAT 91.000 zł/. Pozostała kwota 50.000 zł dotyczyła sprzedaży gruntów i nie była objęta naliczeniem VAT. Dla potrzeb podatku dochodowego wykazano obrót w deklaracji miesięcznej PIT-5 za październik 2000 r. i złożono w Urzędzie Skarbowym w K. w dniu 20 listopada 2000 r. traktując tę sprzedaż jak sprzedaż opodatkowaną na zasadach ogólnych. Dopiero kontrola prowadzona w listopadzie 2002 r. przez Urząd Kontroli Skarbowej w P. Ośrodek Zamiejscowy w K. uznała, że sprzedaż nieruchomości związanej z działalnością gospodarczą osoby fizycznej jest objęta zryczałtowanym 10% podatkiem dochodowym. W związku z powyższym powstało zobowiązanie i zaległość podatkowa w kwocie 60 tys. zł, która to kwota była przedmiotem wniosku o wszczęcie postępowania restrukturyzacyjnego. Urząd Skarbowy w K. wielokrotnie badał to zdarzenie gospodarcze ze względu na fakt, że od tej sprzedaży nie powinien być naliczony podatek VAT, a dokładny i szczegółowy opis znajduje się w protokołach kontroli, decyzjach oraz wynika z deklaracji PIT-5 w październiku 2000 r., rejestrów sprzedaży i wydruków księgi przychodów i rozchodów za październik i dalsze miesiące.