Dnia 2 października 2019 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia NSA Krzysztof Winiarski (sprawozdawca), Sędzia NSA del. Zbigniew Romała, po rozpoznaniu w dniu 2 października 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Prokuratora Rejonowego w Łasku od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 22 stycznia 2019 r., sygn. akt I SA/Łd 669/18 w sprawie ze skargi Prokuratora Rejonowego w Łasku na uchwałę Rady Gminy Dobroń z dnia 24 listopada 2011 r., nr XIV/93/2011 w przedmiocie określenia wzorów formularzy deklaracji i informacji podatkowych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) postanawia sprostować z urzędu oczywistą omyłkę sentencji zaskarżonego wyroku w ten sposób, że dodaje się tiret szóste w brzmieniu: "-7".
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 22 stycznia 2019 r., sygn. akt I SA/Łd 669/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w sprawie ze skargi Prokuratora Rejonowego w Łasku na uchwałę Rady Gminy Dobroń z dnia 24 listopada 2011 r. nr XIV/93/2011, w przedmiocie określenia wzorów formularzy deklaracji i informacji podatkowych stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały w części obejmującej postanowienia: (-) załącznika nr 1 w punkcie F załącznika, (-) załącznika nr 2 w punkcie G załącznika, (-) załącznika nr 3 w punkcie H załącznika, (-) załącznika nr 4 w punkcie K załącznika, załącznika nr 4 w punkcie B, pozycja 12 załącznika. Wymieniony wyrok, jak też inne orzeczenia sądów administracyjnych przytoczone w niniejszym uzasadnieniu publikowane są na stronach internetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego: www.nsa.orzeczenia.gov.pl .
W uzasadnieniu wyroku Sąd przedstawił okoliczności faktyczne sprawy, z których wynika, że Prokurator zarzucił wymienionej uchwale naruszenie art. 18 ust. 2 pkt 8, art. 40 ust. 1 i art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 2002 r. nr 23, poz. 220 ze zm.) oraz art. 6 ust. 3 i ust. 13 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. nr 95, poz. 613 ze zm.), art. 6a ust. 11 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2006 r., nr 136, poz. 969 ze zm.), a także art. 6 ust. 9 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o podatku leśnym (Dz. U. z 2002 r., nr 100, poz. 1682 ze zm.) i w związku z tym wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w części dot. (-) załącznika nr 1 w punkcie F załącznika, (-) załącznika nr 2 w punkcie G załącznika, (-) załącznika nr 3 w punkcie H załącznika, (-) załącznika nr 4 w punkcie K załącznika, załącznika nr 4 w punkcie B, pozycja 12 załącznika oraz § 7. Z uzasadnienia wyroku Sądu pierwszej instancji wynika, że WSA w Łodzi podzielił w całości stanowisko Prokuratora odnośnie naruszenia wskazanych w skardze wymienionych regulacji prawnych przez wskazane jednostki redakcyjne uchwały, jednakowoż w sentencji orzeczenia stwierdzono nieważność (-) załącznika nr 1 w punkcie F załącznika, (-) załącznika nr 2 w punkcie G załącznika, (-) załącznika nr 3 w punkcie H załącznika, (-) załącznika nr 4 w punkcie K załącznika, załącznika nr 4 w punkcie B, pozycja 12 załącznika, pomijając postanowienia § 7 uchwały.
Skargę kasacyjną od ww. wyroku WSA w Łodzi wywiódł Prokurator Rejonowy w Łasku, zarzucając zaskarżonemu orzeczeniu naruszenie prawa procesowego w sposób mający istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 141 § 4 p.p.s.a., polegające na istnieniu sprzeczności pomiędzy sentencją wyroku, a pisemnymi motywami, sporządzenia wadliwego uzasadnienia wyroku poprzez podzielenie zarzutu Prokuratora w zakresie § 7 zaskarżonej uchwały podczas, gdy w sentencji wyroku Sąd nie stwierdził nieważności tego zapisu, co w konsekwencji uniemożliwiło poznanie motywów podjętego przez Sąd pierwszej instancji rozstrzygnięcia w sprawie.