Skarga kasacyjna na decyzję SKO w R. w przedmiocie opłaty skarbowej
Tezy

Nie można przyjąć, że zaniechanie poboru podatku, o którym mowa w art. 22 par 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ jest pojęciem tożsamym ze zwolnieniem z obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej /podatku/ - art. 13 ust. 1 i 2 oraz art. 9 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 86 poz. 960 ze zm./ w zw. z pkt 12 kolumny IV, części I załącznika do tej ustawy /w stanie prawnym obowiązującym w 2001 r./. Świadczy o tym już tylko charakter omawianych czynności prawnych, gdzie "zaniechanie poboru podatku", o ile zaistnieją stosowne przesłanki /por. art. 22 par. 1 Ordynacji podatkowej/, nadal uzależnione jest od uznania Ministra Finansów /jest fakultatywne/.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Edyta Anyżewska (sprawozdawca), Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA del. Zygmunt Chorzępa, Protokolant Tomasz Grzybowski, po rozpoznaniu w dniu 14 września 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Józefa B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 4 marca 2004 r. sygn. akt SA/Rz 1863/02 w sprawie ze skargi Józefa B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia 5 lipca 2002 r. (...) w przedmiocie opłaty skarbowej 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie; 2. nakazuje wypłacić pełnomocnikowi Skarżącego adwokatowi Ryszardowi L. z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie kwotę 146 /słownie: stu czterdziestu sześciu/ zł tytułem zwrotu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie strona 1/5

Zaskarżonym do NSA wyrokiem z dnia 4 marca 2004 r., SA/Rz 1863/02, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę Józefa B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 5 lipca 2002 r. w przedmiocie opłaty skarbowej.

W orzeczeniu tym Sąd, przedstawiając stan faktyczny i prawny sprawy, wyjaśnił, że w dniu 5 października 2001 r. skarżący złożył do (...) Urzędu Wojewódzkiego w R. wniosek o poświadczenie utraty obywatelstwa polskiego. Następnie wnioskiem z dnia 19 listopada 2001 r., skarżący zwrócił się do Prezydenta Miasta R. o zwolnienie go z uiszczenia opłaty skarbowej od ww. wniosku.

Ostatnio wymieniony organ, decyzją z dnia 29 marca 2002 r., umorzył postępowanie w tym zakresie, powołując się na art. 208 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, dalej O.p. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia podniesiono, że organem kompetentnym do rozpatrzenia wniosku o zwolnienie z opłaty skarbowej zgodnie z pkt 12 kolumna 4 cz. I załącznika do ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 86 poz. 960 ze zm./ był (...) Urząd Wojewódzki w R., który przyjął podanie.

Spornym aktem prawnym Samorządowe Kolegium Odwoławcze w R., opierając się na art. 233 par. 1 pkt 1 i 208 par. 1 O.p., utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. Organ odwoławczy podkreślił, że zgodnie z art. 9 ustawy o opłacie skarbowej, która obowiązuje od dnia 1 stycznia 2001 r., szczegółowy wykaz przedmiotów opłaty skarbowej, wysokości stawek od poszczególnych jej przedmiotów oraz zwolnień określa tabela stanowiąca załącznik do tej ustawy. Punkt 12 kolumny IV, część I załącznika stanowi, że zwolnione są od opłaty skarbowej podania i załączniki wnoszone przez osoby, których stan ubóstwa jest znany organowi, który ma załatwić podanie. Z powyższego zdaniem SKO wynika, że organem kompetentnym do zwolnienia z opłaty skarbowej był (...) Urząd Wojewódzki w R. Ponadto przepisy Ordynacji podatkowej nie przewidują instytucji zwolnienia z zobowiązań podatkowych, a określone w tej ustawie zaniechanie poboru zobowiązań podatkowych oraz umorzenie zaległości podatkowych nie mają zastosowania do opłaty skarbowej.

W skardze na powyższą decyzję Józef B. podniósł, iż powstał spór kompetencyjny pomiędzy (...) Urzędem Wojewódzkim w R. a Prezydentem Miasta R. i domagał się stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Prezydenta Miasta R.

Zaskarżonym obecnie wyrokiem Sąd I instancji podtrzymał ocenę organów podatkowych, co do zasadności umorzenia przez organy podatkowe postępowania w sprawie zwolnienia z opłaty skarbowej od wniosku o poświadczenie utraty obywatelstwa polskiego. W dniu złożenia przedmiotowego wniosku, obowiązywała bowiem już znowelizowana wersja z art. 22 O.p. /od 1 stycznia 2001 r./, wprowadzona art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2000 r. o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych, ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, ustawy - Ordynacja podatkowa, ustawy o finansach publicznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych - w związku z dostosowaniem do prawa Unii Europejskiej /Dz.U. nr 122 poz. 1315/. Zgodnie z nowym brzmieniem art. 22 O.p., organ podatkowy I instancji nie był uprawniony do orzekania w zakresie ulgi w formie zaniechania poboru należności podatkowych.

Strona 1/5