Aktualną treść art. 201 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) należy interpretować w ten sposób, że na wymienionej podstawie prawnej zażalenie przysługuje również na postanowienie o odmowie zawieszenia postępowania podatkowego.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Płusa Sędzia NSA Jacek Brolik (sprawozdawca) Sędzia WSA (del.) Mirosław Surma po rozpoznaniu w dniu 25 października 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Legnickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej S.A. z siedzibą w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 24 października 2018 r. sygn. akt I SA/Wr 764/18 w sprawie ze skargi Legnickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej S.A. z siedzibą w L. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Legnicy z dnia 29 maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Legnicy na rzecz Legnickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej S.A. z siedzibą w L. kwotę 440 (słownie: czterysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 24 października 2018 r., I SA/Wr 764/18, w sprawie ze skargi Legnickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej S.A. w Legnicy na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Legnicy z 29 maja 2018 r. w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) oddalił skargę.
Stan faktyczny sprawy przedstawiony przez Sąd pierwszej instancji przedstawia się następująco.
Zaskarżonym postanowieniem Samorządowe Kolegium Odwoławczego w Legnicy stwierdziło niedopuszczalność zażalenia na postanowienie Prezydenta Miasta L. (dalej: Prezydent Miasta) z dnia 7 marca 2018 r. w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania podatkowego w sprawie stwierdzenia nadpłaty z tytułu podatku od nieruchomości za 2012 r. W stanie faktycznym sprawy, Legnicka Specjalna Strefa Ekonomiczna S.A. w Legnicy (dalej: Legnicka SSE, Spółka) wnioskiem z 28 grudnia 2017 r. zwróciła się do Prezydenta Miasta o stwierdzenie i zwrot nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2012 r., który zapłaciła jej zdaniem nienależnie, deklarując do opodatkowania grunty stanowiące pas drogowy oraz budowle stanowiące drogi położone w rejonie ulicy [...] i [...] w L., które są zajęte pod drogi publiczne. Następnym wnioskiem z 23 lutego 2018 r. zwróciła się do Prezydenta Miasta o zawieszenie wszczętego jej wnioskiem postępowania z uwagi na konieczność rozstrzygnięcia przez właściwe organy, czy wskazane wyżej nieruchomości nie stały się drogami publicznymi na mocy przepisów o drogach publicznych. Postanowieniem z 7 marca 2018 r. Prezydent Miasta - odmówił Legnickiej SSE zawieszenia postępowania podatkowego w sprawie stwierdzenia nadpłaty z tytułu podatku od nieruchomości za 2012 r. stwierdzając, że okoliczność na którą powołała się Spółka we wniosku o zawieszenie postępowania - nie stanowi zagadnienia wstępnego, o którym mowa w art. 201 § 1 pkt 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201 ze zm., dalej: O.p.), od rozstrzygnięcia którego uzależnione jest rozstrzygnięcie sprawy podatkowej. Kierując się zawartym w postanowieniu pouczeniem o możliwości zaskarżenia go do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Legnicy - Spółka we wskazanym w pouczeniu terminie wniosła zażalenie na postanowienie organu I instancji, domagając się jego uchylenia i zawieszenia postępowania.
Postanowieniem z 29 maja 2018 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Legnicy stwierdziło niedopuszczalność wniesionego przez Legnicką SSE zażalenia na postanowienie odmawiające zawieszenia postępowania w sprawie stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2012 r. Uzasadniając rozstrzygnięcie organ wskazał, że zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 236 § 1 O.p., na wydane w toku postępowania postanowienia służy stronie zażalenie, gdy ustawa tak stanowi, co oznacza, że w postępowaniu podatkowym, zażalenia mogą być wnoszone tylko na postanowienia enumeratywnie wymienione w Ordynacji podatkowej. W ocenie organu, przedmiotem zażalenia strony może być postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania (art. 201 § 3 O.p.) oraz postanowienie o odmowie podjęcia zawieszonego postępowania (art. 205 § 2 O.p.), zaś postanowienie o odmowie zawieszenia postępowania - jest niezaskarżalne. Środkami zaskarżenia zostały objęte jedynie te postanowienia, które tamują postępowanie podatkowe. Wyłączono zaś możliwość zaskarżenia postanowień, które nie wstrzymują biegu postępowania podatkowego, a więc postanowienia o odmowie zawieszenia oraz o podjęciu zawieszonego postępowania podatkowego. Kolegium podkreśliło, że błędne pouczenie zawarte w postanowieniu organu I instancji o możliwości jego zaskarżenia, nie mogło kreować nowych praw dla strony, nie przewidzianych w obowiązujących przepisach Ordynacji podatkowej. Skoro postanowienie o odmowie zawieszenia postępowania podatkowego jest niedopuszczalne z mocy prawa, to wadliwe pouczenie nie stwarza dla skarżącego prawa do wniesienia zażalenia. Organ poinformował Spółkę, że kontrola spornego postanowienia organu I instancji będzie możliwa, w ramach odwołania od wydanej w sprawie decyzji.