Skarga kasacyjna na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej w przedmiocie zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu osiągnięcia w 1999 r. przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Grzegorz Borkowski, Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia NSA Anna Maria Świderska (sprawozdawca), Protokolant Anna Dziewiż - Przychodzeń, po rozpoznaniu w dniu 1 października 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. R. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 stycznia 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 2816/05 w sprawie ze skargi A. R. W. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 29 lipca 2005 r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu osiągnięcia w 1999 r. przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. R. W. na rzecz Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej kwotę 5400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/6

Zaskarżoną decyzją z dnia 29 lipca 2005 r. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej ustalił A.W. zobowiązanie w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r. w kwocie 1.203.349,50 zł z tytułu osiągnięcia przez nią w tym roku przychodów nieznajdujacych pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów.

Uwzględniając zebrany materiał dowodowy organ kontroli skarbowej uznał, że w 1999 r., podatniczka pozostawała we wspólności majątkowej małżeńskiej i zgromadziła oszczędności wyższe od wartości mienia zgromadzonego w latach poprzednich oraz dochodów i przychodów uzyskanych we wskazanym roku podatkowym.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy skarżąca zarzuciła rażące naruszenie w toku postępowania kontrolnego przepisów prawa podatkowego, w szczególności: w zakresie prawa materialnego - art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 ze zm.; dalej u.p.d.o.f.) poprzez zastosowanie wyliczenia przychodów ze źródeł nieujawnionych niezgodnie z określonym przez ustawodawcę algorytmem., zaś w zakresie prawa procesowego: art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz.U. z 2004 r., Nr 8, poz.65 z późn. zm dalej "u.k.s."), poprzez wydanie decyzji przez osobę nieuprawnioną; oraz art. 122, art. 187 § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej Ord.pod) poprzez przesłuchanie świadków bez zapewnienia stronie możliwości udziału w tym przesłuchaniu, i art. 191, art.122, art.187 i art. 210 §4 Ord.pod .poprzez dokonanie oceny zebranych dowodów w sposób nieodpowiadajacy prawdzie, odrzucenie przedstawianych przez stronę dowodów przy braku wskazania dowodów przeciwnych, niepodjęcie działań w celu wyjaśnienia wątpliwości dotyczących środków finansowych posiadanych przez stronę. Końcowo podatniczka wskazała na naruszenie obowiązujących przepisów poprzez wydanie dwóch decyzji, odrębnie dla każdego z małżonków W., w ramach prowadzonego jednego postępowania.

Po rozpoznaniu wniosku Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej uchylił zaskarżoną decyzję w części i ustalił zobowiązanie w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych w kwocie 807.954,80 zł z tytułu osiągnięcia w 1999 r. przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach. Odnosząc się do zarzutu wydania decyzji przez osobę nieuprawnioną organ powołał art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz. U. Nr 137, poz. 1302; dalej "ustawa o utworzeniu WKS.") oraz w art. 10 ust. 2 pkt 5a u.k.s. W odpowiedzi na zarzut niedopuszczalności upoważnienia do działania dyrektora urzędu kontroli skarbowej w imieniu GIKS, organ przywołał art. 31 ust. 1 u.k.s. i wyjaśnił, że wynikający z niego nakaz "odpowiedniego" stosowania przepisów Ordynacji podatkowej oznacza nakaz nie tylko stosowania tych przepisów, ale także takiego modyfikowania ich treści, aby przepis (art. 143 Ord.pod.) był wykonalny. Jego zdaniem z treści art. 8 ust. 1 pkt 2 i art. 10 ust. 1 pkt 2 u.k.s. można wywieść, że GIKS był uprawniony do upoważnienia dyrektora urzędu kontroli skarbowej, do załatwiania spraw w jego imieniu, na podstawie art. 143 Ord.pod.

Strona 1/6