Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędziowie: NSA Maciej Jaśniewicz, NSA del. Anna Maria Świderska (sprawozdawca), Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "A." S.A. z siedzibą w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 4 grudnia 2014 r. sygn. akt III SA/Po 301/14 w sprawie ze skargi "A." S.A. z siedzibą w P. na interpretację indywidualną Burmistrza Gminy M. z dnia 4 listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości, podatku rolnego i podatku leśnego 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "A." S.A. z siedzibą w P. na rzecz Burmistrza Gminy M. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 4 grudnia 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę A. Spółki Akcyjnej w P. na interpretację indywidualną Burmistrza Gminy M. w przedmiocie podatku od nieruchomości, podatku rolnego oraz podatku leśnego w zakresie opodatkowania gruntów objętych strefą ochrony bezpośredniej wód podziemnych.
Ze stanu faktycznego sprawy wynika, że wnioskiem z 1 sierpnia 2013 r. Spółka zwróciła się do Burmistrza Gminy M. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dostarczania wody i odprowadzania ścieków, w tym również pozyskiwania wody z ujęć wody pitnej zlokalizowanych na terenie należącym do Gminy M. Właścicielem gruntów jest Gmina M., natomiast wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym. Ujęcia wody pitnej to system studni głębinowych (wierconych), które połączone są rurociągiem podziemnym i systemem monitoringu (światłowód, urządzenia techniczne itp.). Ułożone są szeregowo, tworząc wraz z rurociągiem pas terenu. W obrębie pasa studni zlokalizowane są niewielkie budynki zasuw, umożliwiające odcięcie danego rurociągu w razie wystąpienia awarii oraz stacje transformatorowe służące do zasilania pomp umieszczonych w studniach głębinowych. Wnioskodawca posiada dwa rodzaje stacji transformatorowych : na słupach (tzw. napowietrzne) i w budynkach. Dodatkowa infrastruktura to wykonane głównie z betonowych płyt drogi technologiczne. W skład ujęcia wody wchodzą również cztery naziemne stawy. Trzy spośród nich są zbiornikami sztucznymi, a czwarty zbiornik ma pochodzenie naturalne i powstał na bazie starorzecza. Do wszystkich stawów doprowadzono rurociągi napełniające je wodą rzeczną z W. poprzez pompownię. Przy każdym wylocie rurociągu znajdują się urządzenia kontrolno-pomiarowe i sterownicze.
Na podstawie Rozporządzenia Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w P. z 9 sierpnia 2012 r. w sprawie ustanowienia strefy ochronnej ujęcia wody w rejonie M. dla zaopatrzenia P. Systemu Wodociągowego (Dz. Urz. Woj. [...] ), wokół ujęć wody została ustalona strefa ochrony bezpośredniej czyli pas terenu określony przepisami, który jest ogrodzony i chroniony przed wstępem osób trzecich, aby uniemożliwić zanieczyszczenie ujęć wody. Grunty w strefie ochrony bezpośredniej przecięte są też w kilku miejscach naziemnymi liniami wysokiego napięcia należącymi do sieci operatora energetycznego w Gminie M. Oprócz opisanych urządzeń budowlanych, budynków i budowli, na terenie objętym strefą ochrony bezpośredniej brak jest jakichkolwiek innych obiektów budowlanych. Wnioskodawca ma prawny zakaz przystosowania lub wykorzystania terenu z uwagi na strefę ścisłej ochrony ujęcia wody. W szczególności na przedmiotowym terenie nie może lokować w gruncie sieci uzbrojenia terenu, sieci technicznych, czy też przystosowywać terenu do prowadzenia działalności gospodarczej (np. utwardzenie terenu, doprowadzenie drogi, budowa obiektów budowlanych, magazynowanie towarów). Z drugiej strony na wnioskodawcę nałożono obowiązek zagospodarowania terenu ochrony bezpośredniej zielenią oraz ograniczenia do niezbędnych potrzeb przebywania osób niezatrudnionych przy obsłudze urządzeń służących do poboru wody (art. 53 Prawo wodne). Faktycznie zatem na obszarze objętym ochroną ścisłą poza fragmentami tego obszaru zajętymi na urządzenia i infrastrukturę ujęcia wody wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności samodzielnie, jak również podmioty trzecie nie wykorzystują tego terenu w jakikolwiek sposób. Dostęp i możliwość korzystania z tego terenu ogranicza ogrodzenie oraz naturalne przeszkody w postaci cieku wodnego.