Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Rudowski (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Anna Dumas, Sędzia WSA del. Barbara Kołodziejczak-Osetek, po rozpoznaniu w dniu 21 października 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi M. S. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 stycznia 2010 r. sygn. akt II FSK 1272/08 uchylającego zaskarżony wyrok w części dotyczącej odsetek za zwłokę od zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za 2000 r. a w pozostałej części oddalającego skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 27 lutego 2008 r. sygn. akt I SA/Kr 536/07 w sprawie ze skargi M. S. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 20 lutego 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. oraz odsetek za zwłokę od zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za 2000 r. oddala skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku.
Dyrektor Izby Skarbowej w K. decyzjami z dnia 20 lutego 2007 r. po rozpatrzeniu odwołania M.S. utrzymał w mocy decyzje Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z dnia 31 lipca 2006 r. określające skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r. oraz odsetki za zwłokę od zaniżonych zaliczek na ten podatek, ustalając, że skarżący zawyżył koszty uzyskania przychodów o kwotę 2.545.816,70 zł wynikającą z faktur dokumentujących zakup usług pośrednictwa, które w rzeczywistości nie zostały zakupione i wykonane.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skarżący zakwestionował ustalenia faktyczne, poczynione przez organy podatkowe, podnosząc, że kontrahent skarżącego nie został skazany, a prowadzone przeciwko niemu postępowanie przygotowawcze zostało umorzone. Ponadto zarzucił, że organ odwoławczy wydał decyzje pomimo przedawnienia zobowiązania podatkowego. Zwrócono uwagę, że chociaż przed upływem terminu przedawnienia skarżący zapłacił zaległość wynikającą z decyzji pierwszoinstancyjnej, nie była to jednak decyzja ostateczna i prawomocna. Pełnomocnik skarżącego podkreślił, że organ odwoławczy wydał decyzję już po upływie terminu przedawnienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 15 lutego 2008 r., (sygn. akt I SA/Kr 536/07) oddalił skargę wskazując, że nie stwierdził naruszeń prawa materialnego i procesowego.
W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku pełnomocnik skarżącego postawił zarzuty:
1) naruszenia przepisów prawa materialnego przez błędną wykładnię:
- art. 22 ust. 1 i art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., dalej: u.p.d.o.f.) przez uznanie, że na podstawie zebranego materiału dowodowego były podstawy do twierdzenia, że skarżący nie ma prawa do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków udokumentowanych zakwestionowanymi fakturami,
- art. 53a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926 ze zm.) przez uznanie, że na podstawie zebranego materiału dowodowego były podstawy do twierdzenia, że skarżący zaniżył zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych za 2000 r., co skutkowało określeniem odsetek za zwłokę od zaniżonych zaliczek;
2) naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a to art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r. Nr 153 poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) w związku z:
art. 120, art. 121 § 1, art. 122, art. 125 i art. 180 Ordynacji podatkowej przez błędne zastosowanie i przyjęcie, że organy podatkowe nie naruszyły przepisów postępowania;
art. 194 § 1 Ordynacji podatkowej przez błędne zastosowanie i przyjęcie, że dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej nie stanowią dowodu tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone;