Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka (spr.), Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia WSA (del.) Sylwester Golec, po rozpoznaniu w dniu 22 sierpnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi S. M. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 lutego 2017 r., sygn. akt II FSK 3009/16 wydanego w sprawie ze skargi kasacyjnej S. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 9 czerwca 2016 r. sygn. akt I SA/Łd 313/16 w sprawie ze skargi S. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 19 lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie określenia wartości niezaewidencjonowanego przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej za rok 2011 oraz określenia od tej kwoty ryczałtu 1) oddala skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, 2) zasądza od S. M. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
1. Wyrokiem z 15 lutego 2017 r., sygn. akt II FSK 3009/16 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną S. M. (dalej: "skarżący") od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 9 czerwca 2016 r. sygn. akt I SA/Łd 313/16 w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 19 lutego 2016 r. w przedmiocie określenia wartości niezaewidencjonowanego przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej za rok 2011 oraz określenia od tej kwoty ryczałtu (ww. wyrok oraz inne orzeczenia sądów administracyjnych przywołane w niniejszym uzasadnieniu opublikowane zostały w bazie internetowej NSA: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
2. W dniu 19 lutego 2019 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego wpłynęła skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia NSA z 15 lutego 2017 r., sygn. akt II FSK 3009/16. W złożonej skardze pełnomocnik skarżącego wniósł o uznanie ww. wyroku za rażąco naruszający normy prawa Unii Europejskiej. Zarzucił zaskarżonemu wyrokowi rażące naruszenie norm prawa zapisanych w art. 47 i art. 48 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE nr C 202 z dnia 7 czerwca 2016 r., zwana dalej: "Karta Praw Podstawowych", "KPP"), poprzez:
1. bezkrytyczne przyjęcie przez NSA stanowiska organów podatkowych i WSA w Łodzi, stanowiska dopuszczającego możliwość orzekania o wysokości kary na podstawie domniemania winy. Jest to stanowisko nie do pogodzenia z normami prawa Unii Europejskiej zapisanymi w art. 48 KPP . Akta sprawy potwierdzają bowiem, że podatnik nigdy nie deklarował (wpis do ewidencji), a co za tym idzie nigdy nie prowadził zarejestrowanej działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i sprzedaży motocykli, której prowadzenie skutkowało by obowiązkiem ewidencjonowania ich sprzedaży. Organ podatkowy nigdy też nie wydał decyzji zgodnie z obowiązkiem i dyspozycją art. 21 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm., dalej jako "o. p."), uznającej sprzedaż prywatnych motocykli podatnika za prowadzenie niezarejestrowanej działalności gospodarczej. Organ podatkowy wydając decyzję sankcyjną stanął na stanowisku, że decyzja sankcyjna (konstytutywna), wydana na podstawie art. 21 § 1 pkt 2 o. p. sama w sobie zastępuje również decyzję deklaratoryjną wydawaną na podstawie art. 21 § 3 o. p. przesądzając o istnieniu zobowiązania powstającego z mocy ustawy, zobowiązania wynikającego z rzekomego prowadzenia przez podatnika niezarejestrowanej działalności gospodarczej w zakresie wytwarzana i sprzedaży motocykli. Takiemu stanowisku stanowczo przeciwstawił się NSA w uzasadnieniu skarżonego wyroku orzekając, że decyzja sankcyjna nie przesądza, ani nie zastępuje decyzji organu podatkowego o istnieniu zobowiązania podatkowego powstającego z mocy ustawy. Na jakiej więc podstawie faktycznej, a co za tym idzie prawnej wydano decyzję sankcyjną i jakiego nieujawnionego zobowiązania ona dotyczy? Skoro podatnik, zgodnie z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej nie prowadzi zarejestrowanej działalności gospodarczej polegającej na wytwarzaniu i sprzedaży motocykli, organ podatkowy nie wydał decyzji o uznaniu wytwarzania i sprzedaży przez podatnika motocykli jako prowadzenie niezgłoszonej do ewidencji, a tym samym niezarejestrowanej działalności gospodarczej, NSA przesądził, że wydana decyzja sankcyjna takiej decyzji nie zastępuje to oczywistym wydaje się postawienie pytania, na jakiej podstawie prawnej wydano decyzję sankcyjną i czy podstawy faktycznej nie zastąpiono bliżej niezdefiniowanym "domniemaniem winy".