Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Katarzyna Radom (sprawozdawca), Sędziowie: Sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz, Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski, Protokolant: Edyta Forysiak, po rozpoznaniu na rozprawie w Wydziale I w dniu 22 lipca 2014 r. sprawy ze skargi W. M. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Dyrektora Izby Skarbowej we W. w przedmiocie wznowionego postępowania podatkowego dotyczącego zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. I. umarza postępowanie w zakresie zobowiązania Dyrektora Izby Skarbowej we W. do wydania decyzji; II. stwierdza przewlekłe prowadzenie postępowania przez Dyrektora Izby Skarbowej we W.; III. orzeka, że przewlekłe prowadzenie postępowania nie miało charakteru rażącego naruszenia prawa; IV. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we W. na rzecz skarżącego W. M. kwotę 357 (słownie: trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowoadministracyjnego.
Przystępując do rozstrzygania, Sąd przyjął stan faktyczny i prawny sprawy jn.
W dniu [...] września 2013 r. wpłynął do Dyrektora Izby Skarbowej we W. (dalej: Dyrektor IS) - datowany na [...] września 2013 r. - wniosek, reprezentowanego przez pełnomocnika, W. M. (dalej: strona, skarżący) o wznowienie postępowania podatkowego zakończonego ostateczną decyzją Dyrektor IS z dnia [...] czerwca 2010 r. (nr [...]) w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów. Jako podstawę wniosku wskazano art. 240 § 1 pkt 8 w zw. z art. 241 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm. - dalej: O.p.). W uzasadnieniu wniosku strona powołała się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego (dalej: TK/Trybunał) z 18 lipca 2013 r. (SK 18/09), w którym Trybunał orzekł o niekonstytucyjności art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.), w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 1998 r. do 31 grudnia 2006 r. Działając na podstawie art. 245 § 1 pkt 1 O.p., strona zawnioskowała o uchylenie - po wznowieniu postępowania - wydanych w sprawie decyzji organów podatkowych obu instancji i umorzenie postępowania w sprawie, z uwagi na brak podstawy prawnej do wydania decyzji wymiarowej.
Postanowieniem z [...] października 2013 r. (doręczonym pełnomocnikowi strony [...] października 2013 r.), Dyrektor IS wznowił postępowanie w sprawie. Następnie, postanowieniem z dnia [...] grudnia 2013 r., wyznaczył stronie siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w zakresie zgromadzonego materiału dowodowego (postanowienie to doręczono pełnomocnikowi [...] grudnia 2013 r.). Dalej, postanowieniem z [...] grudnia 2013 r. (doręczonym pełnomocnikowi [...] grudnia 2013 r.), Dyrektor IS - działając na podstawie art. 140 § 1 w zw. z art. 139 § 1 O.p. - zawiadomił stronę o niezałatwieniu sprawy we właściwym terminie (w terminie 2 miesięcy), tj. do dnia [...] grudnia 2013 r. Poinformował, że sprawa zostanie załatwiona do dnia [...] lutego 2014 r. Jako przyczynę wskazał konieczność zapewnienia stronie czynnego udziału w postępowaniu i umożliwienie wypowiedzenia się co do zebranego materiału dowodowego.
Postanowieniem z [...] grudnia 2013 r. (nr [...]), działając na podstawie art. 201 § 1 pkt 2 O.p., Dyrektor IS zawiesił z urzędu postępowanie w sprawie. Podał, że przesłankę zawieszenia stanowiło postępowanie zainicjowane przed TK pismem z dnia 9 grudnia 2013 r. ([...], [...]), którym Marszałek Sejmu RP wystąpił - na podstawie art. 74 ust. 1 w zw. z art. 52 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. nr 102, poz. 643 ze zm. - dalej: u.T.K.) - z wnioskiem o wyjaśnienie wątpliwości co do treści pkt I.2 w zw. z pkt I.3 i pkt II ww. wyroku z 18 lipca 2013 r. Wyjaśnił, że organ podatkowy zobowiązany jest zawiesić postępowanie, gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji jest uzależnione od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd. Wskazał, że pod pojęciem "zagadnienia wstępnego" rozumie się sytuację, w której wydanie orzeczenia merytorycznego w sprawie będącej przedmiotem postępowania uwarunkowane jest rozstrzygnięciem zagadnienia prawnego, które - ze względu na jego przedmiot - należy do kompetencji innego organu państwowego niż ten, przed którym toczy się postępowanie w sprawie głównej lub sądu. Zdaniem organu, taka sytuacja ma miejsce w niniejszym postępowaniu. Wyjaśnienie przez TK wątpliwości podniesionych we wniosku Marszałka Sejmu ma - w ocenie organu - kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia, które ma zostać wydane we wznowionym postępowaniu.