Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Kosińska Sędzia WSA Elżbieta Lenart Sędzia WSA Agnieszka Jędrzejewska - Jaroszewicz (spr.) po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi M. L. na bezczynność Ministra Rozwoju i Technologii w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy 1. stwierdza, że bezczynność Ministra Rozwoju i Technologii w rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 2. umarza postępowanie w zakresie zobowiązania organu do wydania aktu; 3. przyznaje od Ministra Rozwoju i Technologii na rzecz skarżącej M. L. sumę pieniężną w kwocie 1000 (jeden tysiąc) złotych; 4. wymierza Ministrowi Rozwoju i Technologii grzywnę w wysokości 1000 (jeden tysiąc) złotych; 5. zasądza od Ministra Rozwoju i Technologii na rzecz skarżącej M. L. kwotę 580 (pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
M. L. pismem z [...] marca 2021 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii (obecnie Minister Rozwoju i Technologii) w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] lutego 2016 r. nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Rady Narodowej w [...] z [...] lipca 1970 r. nr [...] zmieniającej decyzję Prezydium Rady Narodowej w [...] z [...] września 1967 r. nr [...] ustanawiającą na rzecz J. i A. małż. P. użytkowanie wieczyste 1/3 niepodzielnej części gruntu położonego przy ul. [...], ozn. nr hip. [...]
Skarżąca zarzuciła Ministrowi naruszenie art. 35 § 1 - 3 kpa i art. 36 § 1 kpa, poprzez niezałatwienie sprawy w terminie wynikającym z tych przepisów oraz wniosła o zobowiązanie organu do załatwienia sprawy w terminie dwóch miesięcy od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy, stwierdzenie, że Minister dopuścił się bezczynności, która miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, wymierzenie organowi grzywny w wysokości dziesięciokrotności przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w 2020 r., tj. 51674,70 zł, przyznanie na rzecz skarżącej sumy pieniężnej w wysokości połowy wnioskowanej grzywny, tj. 25837,35 zł, a także przyznanie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.
W uzasadnieniu skargi skarżąca przedstawiła szczegółowo przebieg postępowania podkreślając, że M. Z., H. P. i M. L. wnioskami z [...] maja 2012 r. wystąpiły do SKO w [...] o stwierdzenie nieważności ww. decyzji z [...] lipca 1970 r. Pismem z [...] stycznia 2014 r. SKO w [...] przekazało wnioski zgodnie z właściwością Ministrowi Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej.
Minister Infrastruktury i Budownictwa decyzją z [...] lutego 2016 r. nr [...] odmówił stwierdzenia nieważności decyzji z [...] lipca 1970 r. zmieniającej decyzję z [...] września 1967 r. ustanawiającą na rzecz J. i A. małż. P. użytkowanie wieczyste 1/3 niepodzielnej części gruntu położonego przy ul. [...], ozn. nr hip. [...].
M. L. pismem z [...] marca 2016 r. wystąpiła z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej ww. decyzją z [...] lutego 2016 r., a następnie pismem z [...] marca 2017 r. wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa.
W tej sytuacji Minister Infrastruktury i Budownictwa pismem z [...] marca 2017 r., na podstawie art. 36 § 1 kpa poinformował m.in., że przewidywany termin rozstrzygnięcia sprawy to [...] maja 2017 r.
Pismem z [...] lutego 2021 r. skarżąca ponownie wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa, mimo to stosowne rozstrzygnięcie do dnia wniesienia skargi na bezczynność nie zostało wydane.
Skarżąca przytoczyła treść art. 12 kpa, art. 35 kpa i art. 36 kpa podkreślając, że postępowanie w niniejszej sprawie trwa od kilku lat, a cały materiał dowodowy został zgromadzony już w 2016 r. Wyznaczony zaś w piśmie z [...] marca 2017 r. termin na wydanie decyzji przypadał na [...] maja 2017 r. i bezskutecznie upłynął prawie 4 lata temu.