Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Emilia Lewandowska Sędziowie: Sędzia WSA Małgorzata Boniecka - Płaczkowska (spr.) Sędzia WSA Jolanta Dargas po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 28 września 2017 r. sprawy ze skargi P. P. na bezczynność Prezydenta miasta W. w przedmiocie nierozpoznania wniosku o świadczenia z pomocy społecznej oddala skargę. WSA/wyr. 1 - sentencja wyroku
P.P. pismem z dnia [...] marca 2017 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Prezydenta [...] w przedmiocie nierozpoznania wniosku o świadczenia z pomocy społecznej.
Skarżąca wnioskiem z dnia [...] listopada 2016 r. zwróciła się do Prezydenta [...] o przyznanie pomocy w postaci zasiłku celowego na żywność, leczenie i zakup leków, zasiłku celowego na utrzymanie mieszkania i energię elektryczną, według rachunków w pełnej wysokości, zasiłku okresowego w wysokości [...], specjalnego zasiłku celowego w wysokości [...] na zaopatrzenie w wyroby medyczne, specjalnego zasiłku celowego w wysokości [...] na zakup nowego sprzętu domowego - lodówki, usług opiekuńczych realizowanych przez osobę z ukończoną minimum roczną szkołą policealną kształcącą opiekunów lub asystentów, usług opiekuńczych realizowanych przez fizjoterapeutę, usług polegających na wykonaniu porządków w miejscu zamieszkania lub przyznanie środków na kulturę i sztukę.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie. Wskazał, że wniosek skarżącej z dnia [...] listopada 2016 r. został w całości rozpatrzony, a pomoc została przyznana w miarę posiadanych środków, przy uwzględnieniu ilości osób korzystających z pomocy w danym miesiącu. Dodał, że średni zasiłek na osobę w grudniu 2016 r. wynosił [...] zł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje :
Zgodnie z treścią art. 119 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 t.j.) powoływanej dalej jako P.p.s.a., niniejsza sprawa mogła zostać rozpoznana w trybie uproszczonym.
Stosownie do art. 149 § 1 P.p.s.a. Sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4 albo na przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 4a: 1) zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu, interpretacji albo dokonania czynności; 2) zobowiązuje organ do stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa; 3) stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania. Jednocześnie, na podstawie art. 149 § 1a powołanej ustawy, Sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa.
Oceniając merytorycznie zasadność skargi, należy podkreślić, że zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie utrwalił się pogląd, iż z bezczynnością organu mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie określonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale - mimo ustanowionego obowiązku - nie zakończył go wydaniem stosownego aktu i nie doręczył go następnie stronom postępowania. Celem skargi na bezczynność organu administracyjnego jest zwalczanie braku działalności (zwłoki) w załatwianiu sprawy. Sąd zobowiązany jest skargę oddalić jeżeli stwierdzi, że wbrew twierdzeniom skarżącego organ nie pozostawał w bezczynności w dacie wniesienia skargi do sądu.