Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Gabriela Nowak, Sędziowie sędzia WSA Jolanta Dargas (spr.), sędzia WSA Agnieszka Jędrzejewska - Jaroszewicz, , po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi A.T. na bezczynność Ministra Rozwoju i Technologii w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności orzeczenia 1. stwierdza, że bezczynność Ministra Rozwoju i Technologii w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] lipca 2019 r. o stwierdzenie nieważności orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w [...] z dnia [...] czerwca 1964 r., nr [...], miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 2. umarza postępowanie sądowe w zakresie zobowiązania organu do wydania aktu; 3. oddala skargę w pozostałej części, 4. zasądza od Ministra Rozwoju i Technologii na rzecz skarżącej A.T. kwotę 580 (pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z [...] czerwca 2021 r. A. T. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w [...] z dnia [...] czerwca 1964 r. nr [...]. Skarga ta została wniesiona w następującym stanie faktycznym.
Wniosek z dnia [...] lipca 2019 r. o stwierdzenie nieważności ww. orzeczenia odmawiającego ustanowienia wieczystego użytkowania gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul. [...] i [...], ozn. nr hip. "[...]" rej. hip [...] i "[...]" rej. hip. [...], działka nr [...] wpłynął do Ministra w dniu [...] sierpnia 2019 r.-, przekazany przez Wojewodę [...].
W dniu [...] października 2019 r. Minister wystąpił do Urzędu [...] o nadesłanie akt własnościowych, które wpłynęły w dniu [...] listopada 2019 r.
W dniu [...] czerwca 2021 r. wpłynęło do Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii przekazane przez Ministra Infrastruktury ponaglenie A. T., a w dniu [...] lipca 2021 r. skarga na bezczynność organu.
Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2021 r. nr [...] Minister Rozwoju, Pracy i Technologii odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w [...] z dnia [...] czerwca 1964 r.
W złożonej do Sądu skardze na bezczynność skarżąca wniosła o zobowiązanie Ministra do rozpatrzenia wniosku w terminie wskazanym przez Sąd, stwierdzenie, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, przyznanie od organu na rzecz skarżącej sumy pieniężnej i zasądzenie kosztów postępowania.
W odpowiedzi na skargę Minister wniósł o oddalenie skargi podnosząc, że przedmiot niniejszej sprawy wymagał dokonania szczegółowej analizy akt. Ponadto reorganizacja w ministerstwach w październiku 2020 r. utrudniała załatwienie spraw w terminie ustawowym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Zgodnie z art. 119 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.), przywoływanej dalej jako "P.p.s.a." sprawa mogła zostać rozpoznana w trybie uproszczonym.
Stosownie do art. 149 § 1 tej ustawy, sąd uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1 - 4: 1) zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu albo do dokonania czynności; 2) zobowiązuje organ do stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa; 3) stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania. Jednocześnie, na podstawie art. 149 § 1a P.p.s.a., sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Dodatkowo zgodnie z art. 149 § 2 P.p.s.a., sąd w przypadku, o którym mowa w § 1, może orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 P.p.s.a lub przyznać od organu na rzecz skarżącego sumę pieniężną do wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6.