Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Zygmont Sędziowie Sędzia WSA Dominik Mączyński (spr.) Sędzia WSA Barbara Rennert po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 12 kwietnia 2018r. sprawy ze skargi [...] na bezczynność Naczelnika Urzędu Skarbowego we [...] w przedmiocie zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, wykazanego w deklaracji dla podatku od towarów i usług za październik 2013 r. oddala skargę.
1.1. Pismem z dnia 18 stycznia 2018 r., X. sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej zwana również skarżącą) wniosła do tutejszego Sądu skargę na bezczynność Naczelnika Urzędu Skarbowego we W..
1.2. W skardze podniesiono zarzut naruszenia art. 121 § 1, art. 125, art. 139 § 1, art. 140 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r. poz. 201 ze zm. - dalej w skrócie: "O.p.") oraz art. 87 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm. - dalej w skrócie: "ustawa o PTU") - poprzez ponad czteroletnie przekroczenie terminu do załatwienia sprawy.
1.3. Skarżąca wniosła o:
1) orzeczenie na podstawie art. 149 § 1b ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm. - dalej w skrócie: "p.p.s.a.") i tym samym stwierdzenie istnienia podstaw do dokonania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, wykazanej do zwrotu bezpośredniego w deklaracji VAT-7 za październik 2013 r. oraz o zobowiązanie na podstawie art. 149 § 1 pkt 2 p.p.s.a. Naczelnika Urzędu Skarbowego we W. do zakończenia sprawy w terminie w ocenie Sądu właściwym do załatwienia przedmiotowej sprawy, poprzez dokonanie zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, wykazanej do zwrotu bezpośredniego w deklaracji VAT-7 za październik 2013 r. wraz z należnymi odsetkami za zwłokę;
2) stwierdzenie na podstawie art. 149 § 1 pkt 3 p.p.s.a., że organ dopuścił się bezczynności;
3) stwierdzenie na podstawie art. 149 § 1a p.p.s.a., że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa;
4) stwierdzenie na podstawie art. 155 § 1 p.p.s.a. w toku rozpoznawania sprawy istotnych naruszeń prawa lub okoliczności mających wpływ na ich powstanie oraz poinformowanie w formie postanowienia właściwych organów lub ich organów zwierzchnich o tych uchybieniach;
5) orzeczenie na podstawie art. 149 § 2 p.p.s.a. o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej na podstawie art. 154 § 6 p.p.s.a.;
6) zasądzenie na podstawie art. 200 p.p.s.a. zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
1.4. W uzasadnieniu skargi podniesiono, że w dniu 25 listopada 2013 r. do organu I instancji wpłynęła deklaracja VAT-7 za październik 2013 r. w której zadeklarowano [...] zł do zwrotu na rachunek bankowy w terminie 25 dni. W toku czynności sprawdzających organ I instancji postanowieniem z dnia 16 grudnia 2013 r., nr [...] przedłużył termin zwrotu do czasu zakończenia postępowania weryfikacyjnego. Wobec skarżącej wydano postanowienie o wszczęciu postępowania podatkowego w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik 2013 r. W ocenie skarżącej postanowienie z dnia 16 grudnia 2013 r. o przedłużeniu terminu zwrotu podatku VAT z rozliczenia za październik 2013 r. nie stanowi podstawy prawnie skutecznego niepodejmowania czynności materialno-technicznej zwrotu nadwyżki podatku. Postanowienie to wydano w ramach czynności sprawdzających. Po wydaniu wspomnianego postanowienia organ podatkowy zakończył procedurę weryfikacji w ramach tychże czynności, a następnie podjął je na nowo, lecz już w ramach postępowania podatkowego. W ocenie skarżącej art. 87 ust. 2 ustawy o PTU w brzmieniu obowiązującym w grudniu 2013 r. nie umożliwiał przedłużenia terminu zwrotu podatku do czasu zakończenia wszystkich postępowań, w których dokonana jest weryfikacja rozliczenia podatnika. Postanowienie o przedłużeniu terminu zwrotu różnicy podatku wydane w związku z weryfikacją rozliczenia podatnika w jednym z postępowań wskazanych w powołanym ostatnio przepisie wywiera skutki do czasu zakończenia tego postępowania, a w sytuacji wszczęcia innego postępowania weryfikacyjnego, organ podatkowy powinien wydać nowe postanowienie o przedłużeniu terminu zwrotu. Po zakończeniu czynności sprawdzających nie zostało wydane nowe postanowienie o przedłużeniu terminu zwrotu, zatem nie zaistniała prawna podstawa przedłużenia zwrotu podatku, na czasookres po dniu 30 grudnia 2013 r. W ocenie skarżącej w postanowieniu z dnia 16 grudnia 2013 r. organ I instancji powiązał termin przedłużenia zwrotu podatku z zakończeniem procedury, która była wszczęta na moment wydawania tego postanowienia, tj. na moment czynności sprawdzających. Stwierdzono również, że nie można podzielić stanowiska prezentowanego niekiedy przez organy podatkowe, że możliwe jest przedłużanie terminu zwrotu do zakończenia procedury weryfikacyjnej. Prawidłowo przedłużenie winno następować do określonej, konkretnej daty. Wskazano również, że od momentu zakończenia weryfikacji w ramach czynności sprawdzających organ podatkowy I instancji nie podjął żadnych czynności, celem załatwienia sprawy, jak również nie zawiadomił skarżącej o okolicznościach wskazanych w art. 140 O.p. W ocenie skarżącej w sprawie doszło do rażącego naruszenia art. 139 § 1 O.p. wyznaczającego zasadniczy termin załatwienia sprawy, określony jako jeden miesiąc. Wyjaśniono również, że pismem z dnia 27 listopada 2017 r. wniesiono ponaglenie do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w P.. Wskazany organ, postanowieniem z dnia 22 grudnia 2017 r., tj. tuż przed upływem terminu rozpoznania ponaglenia przedłużył termin załatwienia sprawy do dnia 29 stycznia 2018 r., informując o zwróceniu się do Naczelnika Urzędu Skarbowego we W. z żądaniem ustosunkowania się do argumentacji ponaglenia oraz przekazania akt sprawy.