Dnia 20 maja 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Kowalski (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Bożena Kasprzak Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 20 maja 2020 roku sprawy ze skargi P. P. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego w Ł. w przedmiocie prowadzenia postepowania kontrolnego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 rok 1. stwierdza, że Naczelnik [...] Urzędu Celno-Skarbowego w Ł. dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania; 2. stwierdza, że przewlekłość nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. oddala skargę w pozostałym zakresie; 4. zasądza od Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego w Ł. na rzecz strony skarżącej kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postepowania sądowego.
P.P. wniósł skargę na bezczynność oraz przewlekłe prowadzenie postępowania kontrolnego przez Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego w Ł. w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 rok, zarzucając naruszenie art. 121 § 1, art. 125 § 1, 139 § 1, art. 140 § 1 i § 2 o.p., poprzez dopuszczenie się bezczynności oraz przewlekłości prowadzonego postępowania kontrolnego, co w konsekwencji doprowadziło do błędnego ustalenia przez organ podatkowy zakresu niezbędnych czynności do przeprowadzenia w postępowaniu kontrolnym, czego skutkiem jest niepodejmowanie odpowiednich czynności.
Mając na względzie powyższe wniósł o:
- niezwłoczne zobowiązanie organu do zakończenia prowadzonego postępowania kontrolnego;
- stwierdzenie, iż organ dopuścił się w przedmiotowej sprawie bezczynności;
- stwierdzenie, iż organ dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania kontrolnego;
- stwierdzenie, iż bezczynność oraz przewlekłość miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa;
- przyznanie na podstawie art. 149 § 2 p.p.s.a. od Naczelnika Urzędu Celno - Skarbowego w Ł. na rzecz skarżącego sumę pieniężną do wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 7 p.p.s.a.;
- zasądzenie od strony przeciwnej na rzecz strony skarżącej kosztów postępowania w sprawie, w tym zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.
Przed wniesieniem skargi do sądu P.P., pismem z 22 listopada 2019 r. złożył ponaglenie w związku z niezałatwieniem sprawy w terminie. Postanowieniem z [...] r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Ł. uznał ponaglenie za nieuzasadnione.
W uzasadnieniu złożonej skargi wyjaśnił, że pierwsza decyzja określająca zobowiązanie podatkowe w podatku od osób fizycznych wobec podatnika za poszczególne miesiące 2009 r. została wydana przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej [...] r.. Została ona uchylona przez Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. decyzją z [...] r., a sprawa wróciła do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji z uwagi na konieczność przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w znacznej części.
Od czasu wydania ww. decyzji kasatoryjnej postępowanie toczy się ponownie przed organem pierwszej instancji niezmiennie do dnia dzisiejszego czyli ponad 1320 dni (3 lata 7 miesięcy 11 dni). Tymczasem, w ocenie strony skarżącej, działania organu podjęte od stycznia 2017 r. miały charakter pozorny. Termin załatwienia sprawy był przez ostatnie lata sukcesywnie przedłużany, w okresie od 2017 do 2020 roku 18 razy. Uzasadnienie przyczyn przedłużenia terminu ogranicza się do powołania się przez organ na konieczność wszechstronnej i dokładnej analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego w treści swoich pism wskazuje, że na wydłużenie terminu zakończenia postępowania wpływ ma wykonanie zaleceń sądów administracyjnych i organu odwoławczego. Jednakże takowe zalecenia nie zostały w zasadzie w jakikolwiek sposób wykonane przez organ pierwszej instancji, mimo że od listopada 2016 r. organ miał wystarczająco dużo czasu by zastosować się do nich. Strona skarżąca stoi na stanowisku, iż niezależnie od bezczynności jakiej dopuścił się organ w okresie od stycznia 2017 r., kontrola podatkowa prowadzona jest w sposób przewlekły oraz nieadekwatny do stopnia wyjaśnienia sprawy na podstawie zgromadzonego dotychczas materiału dowodowego. Czynności organu prowadzone są niezdarnie, nie dążą one do ustalenia prawdy materialnej, a jedynie mają na celu odwlekanie terminu zakończenia kontroli. Szereg czynności zostało przeprowadzonych we wcześniejszym czasie, a czynności rzekomo podejmowane przez organ na obecnym etapie postępowania są zbędne dla finalnego wyjaśnienia sprawy. Powstała przewlekłość godzi w interes podatnika i naraża na szkodę prowadzoną przez niego działalność. W szczególności nie sposób twierdzić, że organ zmuszony jest do oczekiwania na zakończenie jakichkolwiek postępowań toczących się w stosunku do innych podatników, np. w stosunku do dostawców skarżącego. Sam fakt zawisłości tego typu postępowań przez organami podatkowymi lub sądami administracyjnymi nie stanowi w żadnym wypadku zagadnienia prejudycjalnego uzasadniającego zawieszenie niniejszego postępowania lub wstrzymanie się z wydaniem decyzji. W takiej sytuacji organy powinny dokonać rozstrzygnięć w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy.