Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia NSA Teresa Porczyńska Sędziowie: Sędzia WSA Paweł Kowalski (spr.) Sędzia WSA Cezary Koziński Protokolant: referent - stażysta Anna Jaworska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 marca 2018 r. sprawy ze skargi A.G. na przewlekłe prowadzenie postępowania podatkowego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące kwiecień - lipiec 2013 r. 1. stwierdza, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. dopuścił się przewlekłości w prowadzeniu postępowania podatkowego w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące kwiecień - lipiec 2013 r.; 2. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania podatkowego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. zobowiązuje Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. do zakończenia postępowania podatkowego w przedmiocie podatku od towarów i usług za kwiecień - lipiec 2013 r. w terminie 30 dni od dnia doręczenia organowi akt administracyjnych sprawy wraz z odpisem prawomocnego wyroku; 4. zasądza od Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. na rzecz strony skarżącej kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
A. G. wniósł skargę na przewlekłe prowadzenie przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. postępowania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiące od kwietnia do lipca 2013 r.
Zarzucił w niej:
- rażącą przewlekłość prowadzenia postępowania podatkowego w przedmiocie spornego podatku VAT, a przez to obrazę art. 125 § 1 o.p., nakazującego działać organom w sposób wnikliwy i szybki oraz art. 139 § 1 o.p., z którego wynika, że maksymalnym terminem załatwiania spraw w postępowaniu podatkowym jest termin dwóch miesięcy;
- art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, poprzez naruszenie zasady neutralności podatku od towarów i usług przejawiającą się w działaniu powodującym ponoszenie przez stronę od prawie 3 lat ekonomicznego ciężaru VAT, wskutek dopuszczenia się przewlekłości prowadzenia postępowania w stopniu rażącym;
- art. 139 § 1 oraz art. 140 § 1 o.p., w zw. z art. 120 o.p., poprzez wielokrotne przedłużanie terminu załatwienia sprawy o 3 miesiące czyli o termin nieprzewidziany w ustawie, co świadczy o rażącym stopniu przewlekłości;
- art. 140, w zw. z art. 120 o.p., poprzez próbę przedłużenia terminu załatwienia sprawy, który już upłynął.
W związku z powyższym wniósł o stwierdzenie, że w postępowaniu prowadzonym przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. do daty wniesienia niniejszej skargi nastąpiła przewlekłość postępowania, która naruszyła prawo do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki. Zobowiązanie Naczelnika Urzędu Skarbowego do zakończenia przedmiotowej sprawy i wydania rozstrzygnięcia w wyznaczonym przez sąd terminie. Stwierdzenie, iż przewlekłość miała charakter rażącego naruszenia prawa.
W uzasadnieniu wskazał, że rażąca przewlekłość postępowania w przedmiotowej sprawie, jest na tyle jaskrawa, iż można z całą pewnością stwierdzić, że godzi ona w zasadę neutralności podatku VAT, narusza podstawowe zasady postępowania podatkowego (w szczególności zasadę szybkości postępowania i zasadę praworządności) oraz stanowi wyraz instrumentalnego traktowania przepisów w zakresie terminów załatwiania spraw, bowiem postępowanie prowadzone jest już 2 lata i 9 miesięcy.
Postanowieniem z 5 lutego 2015 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. wszczął postępowanie podatkowe w sprawie podatku VAT za miesiące kwiecień-lipiec 2013 roku. W ustawowym terminie załatwiania spraw szczególnie skomplikowanych organ w niniejszej sprawie przesłał pismo z prośbą o przesłanie materiału dowodowego i włączył materiał dowodowy do akt sprawy, a następnie wydał postanowienie wyznaczając nowy termin załatwienia sprawy. Co istotne, to postanowienie zostało wydane po upływie dwóch miesięcy, czyli maksymalnym czasie załatwiania spraw szczególnie skomplikowanych. Na przestrzeni prowadzonego postępowania organ dotychczas piętnaście razy przedłużał termin zakończenia postępowania. W tym prawie 3-letnim okresie organ nie dokonał ani jednej czynności merytorycznej, nie przeprowadził żadnego dowodu. Jedynymi czynnościami, jakich dokonał organ w tym okresie było wysyłanie pism do innych organów podatkowych z prośbą o przesłanie materiału dowodowego oraz z prośbą o informację o przewidywanej dacie zakończenia innych postępowań prowadzonych przez te organy, a także do włączania materiału dowodowego do akt sprawy. Organ ograniczył się do podejmowania czynności o charakterze niemerytorycznym, nieprzybliżającym do zakończenia postępowania w sprawie. Ponadto nie dokonał żadnej czynności polegającej na, chociażby częściowej, analizie zebranego materiału dowodowego, co nie może być uznane za efektywne prowadzenie postępowania podatkowego.