Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Gapiński, Sędzia NSA Eugeniusz Christ (spr.), Asesor WSA Monika Krywow, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 12 marca 2020 r. sprawy ze skargi T. D. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta Miasta S. w przedmiocie stwierdzenia i zwrotu nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2013 r. oddala skargę.
Pismem z dnia 28 listopada 2019 r. skarżący pan T.D. wniósł skargę na przewlekłe prowadzenie przez Prezydenta Miasta S. (dalej organ) postępowania w sprawie wniosku o stwierdzenie i zwrot nadpłaty w podatku od nieruchomości za rok 2013 domagając się stwierdzenia, że organ dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania i miało to miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz przyznania od organu na jego rzecz sumy pieniężnej w wysokości pięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, orzeczenia o kosztach postępowania i rozpoznanie sprawy w postępowaniu uproszczonym. Dodał, że skarga została poprzedzona ponagleniem z dnia 20 listopada 2019 r. wniesionym do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach (dalej SKO lub Kolegium).
Uzasadniając skargę skarżący wskazał, że pismem z dnia 28 listopada 2018 r. wystąpił do organu o stwierdzenie i zwrot nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2013-2017 jako jedyny spadkobiorca osoby, na nazwisko której wydano decyzję ustalającą sporny podatek, zaś organ dokonał wnioskowanego zwrotu za wskazane lata za wyjątkiem roku 2013. Stwierdził, że pierwszą czynnością organu było przekazanie sprawy do SKO pismem z dnia 16 czerwca 2019 r., a więc po upływie ponad 6 miesięcy, przy czym organ wniósł o rozstrzygnięcie, czy w sprawie zachodzą przesłanki stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznych.
W dniu [...] SKO stwierdziło nieważność decyzji za lata 2014-2017, zaś co do roku 2013 r. uznało, że brak jest możliwości wszczęcia postępowania wobec zaistnienia przesłanki z art. 249 § 1 pkt 1 O.p. Następnie pismem z dnia 30 października 2019 r. organ ponownie wystąpił do SKO wnosząc o wydanie decyzji o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej, a SKO wydało decyzję z dnia [...] odmawiającą wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji organu z dnia [...]. Od decyzji tej strona wniosła odwołanie, jednocześnie złożyła ponaglenie z dnia 20 listopada 2019 r.
Zdaniem skarżącego opisany stan faktyczny wskazuje na prowadzenie postępowania przez organ w sposób przewlekły, gdyż jego wniosek powinien być rozpatrzony do dnia 29 grudnia 2018 r., ewentualnie do dnia 29 stycznia 2019 r. z uwagi na treść art. 139 O.p. Ponadto w sprawie przez cały czas jej rozstrzygania tj. rok, nie otrzymał żadnych informacji o przyczynach niezałatwienia sprawy, ani o nowym terminie jej ostatecznego załatwienia, zaś pierwszą czynność podjęto po upływie ponad 6 miesięcy od daty złożenia wniosku.
Skarżący zauważył, że jego wniosek dotyczył stwierdzenia i zwrotu nadpłaty, a nie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznych co oznacza, że SKO powinno było orzec o odmowie wszczęcia postępowania nieważnościowego, bowiem wniosek taki pochodził od podmiotu (organu) nieposiadającego legitymacji do składania takich wniosków. Powołując się na przepis art. 79 § 2 O.p. skarżący dowodził, że zobowiązanie podatkowe za rok 2013 przedawniło się z dniem 31 grudnia 2018 r., a więc przed dniem złożenia przedmiotowego wniosku. Oznacza to, że organ uprawniony był do wydania decyzji w sprawie stwierdzenia nadpłaty bez kierowania wniosków do SKO, a decyzja Kolegium pozostaje bez znaczenia dla rozpatrywanej sprawy. Na poparcie swojego stanowiska skarżący powołał wyroki NSA i WSA dotyczące tej kwestii.