Stosownie do art. 149 § 1 p.p.s.a. Sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa.
Na wstępie wskazać należy, że Sąd rozpoznał sprawę albowiem podzielił pogląd skarżącej, że jakkolwiek zwrot nadpłaty jest czynnością materialno - techniczną, to spełnia ona przesłanki uznania jej za czynność z art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.). Dopuszczalne jest zatem wniesienie skargi na bezczynność organu, który, będąc zobowiązanym do zwrotu nadpłaty (rozliczenia) nie dokonał go w terminie przewidzianym prawem (por. postanowienie NSA z dnia 19 września 2013 r., sygn. akt II FSK 2418/13, wyrok NSA z dnia 23 maja 2014 r., sygn. akt II OSK 1215/14, postanowienie NSA z dnia 23 października 2014 r., sygn. akt II FSK 2708/14 i wyrok NSA z dnia 27 kwietnia 2017 r., sygn. akt I GSK 2282/15, a także wyrok NSA z dnia 23 października 2019 r., sygn. akt II FSK 1580/19, którym oddalono skargę kasacyjną od wyroku WSA w Gliwicach z dnia 9 kwietnia 2019 r., sygn. akt I SAB/GI 10/18, uwzględniającego w części skargę tej samej skarżącej Spółki na bezczynność w zakresie niewykonania obowiązku zwrotu nadpłaty podatku od nieruchomości przez inną gminę; wszystkie przywoływane orzeczenia sądów administracyjnych dostępne w internetowej bazie orzeczeń NSA na stronie: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
Spełniony został również w niniejszej sprawie wymóg wyczerpania środków zaskarżenia, gdyż wniesione zostało ponaglenie, które organ odwoławczy rozpatrzył.
Posługując się w poniższych rozważaniach m.in. argumentacją przedstawioną w prawomocnym wyroku WSA w Gliwicach z dnia 9 kwietnia 2019 r., sygn. akt I SAB/Gl 10/18 oraz w nieprawomocnym wyroku WSA w Gliwicach z dnia 13 stycznia 2020 r., sygn. akt I SAB/Gl 12/18, w których uwzględniono w części skargi tej samej skarżącej na bezczynność organu w zwrocie nadpłaty w podatku od nieruchomości, którą skład orzekający w pełni podziela, wskazać należy na wstępie na istotę postępowania sądowego zainicjowanego skargą na bezczynność organu.
Rozpoznanie tej szczególnej kategorii spraw wymaga zbadania, czy organ podatkowy wywiązał się z obowiązku terminowego załatwienia konkretnej sprawy. Rola sądu administracyjnego badającego skargę na bezczynność ogranicza się do sprawdzenia, czy organ podjął stosowne działanie, do którego był zobowiązany i nie może polegać na merytorycznym rozstrzyganiu sprawy (por. wyroki NSA z dnia 28 października 2016 r., sygn. akt I FSK 277/15; z dnia 9 grudnia 2016 r., sygn. akt I OSK 490/15; z dnia 16 listopada 2018 r., sygn. akt I FSK 1508/18). Zakres kognicji sądów administracyjnych, wyznaczający jednocześnie zakres rozpatrywanej sprawy, wynika z art. 3 p.p.s.a. W § 2 pkt 8 i 9 tego przepisu wskazano, że sąd administracyjny orzeka w sprawie skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w wymienionych w nim sprawach.
Z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie określonym terminie organ nie podejmuje żadnych czynności w sprawie lub gdy wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, jednakże mimo istnienia ustawowego obowiązku, nie kończy go wydaniem stosownego aktu lub nie podejmuje czynności (por. wyrok NSA z dnia 7 czerwca 2019 r., sygn. akt I OSK 2660/18). Organ administracyjny pozostaje zatem bezczynny, jeżeli nie dokona wymaganej czynności w terminie określonym przez ustawodawcę, zaś sąd administracyjny rozpatrując skargę na bezczynność bada jedynie, czy organ rozpatrujący konkretną sprawę, przekroczył termin przewidziany do jej załatwienia.
W niniejszej sprawie Sąd zobowiązany jest zbadać, czy Burmistrz dopuścił się bezczynności dotyczącej nadpłaty z tytułu podatku od nieruchomości za 2003 r.
Zgodnie z art. 72 §