Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t
Tezy

1. W sprawach ze skarg na bezczynność organów administracyjnych Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, biorąc za podstawę stan rzeczy /prawny i faktyczny/ istniejący w chwili zamknięcia rozprawy /art. 316 par. 1 Kpc w zw. z art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

2. W obecnym stanie prawnym z dwu możliwych skarg - na bezczynność organu i na postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania - pierwszeństwo trzeba dać tej drugiej, a tym samym i wykluczyć zasadność pierwszej.

Uzasadnienie

Naczelny Sąd Administracyjny najpierw wskazać musi, iż w sprawach ze skarg na bezczynność organów administracyjnych, orzeka biorąc za podstawę stan rzeczy /prawny i faktyczny/ istniejący w chwili zamknięcia rozprawy /art. 316 par. 1 Kpc w zw. z art. 59 ustawy o NSA/.

Zastrzeżenie to jest o tyle istotne, iż decydujące o rozstrzygnięciu sądowym zdarzenie prawne w postaci postanowienia o zawieszeniu postępowania miało miejsce po wniesieniu skargi i stan zawieszenia trwa nadal.

Uprzednie orzecznictwo sądu administracyjnego o dopuszczalności zwalczania bezzasadnego zawieszenia postępowania administracyjnego, bądź takiej samej odmowy podjęcia zawieszonego postępowania /vide wyrok NSA z dnia 28 września 1986 r. IV SAB 12/86 - ONSA 1986 Nr 2 poz. 32/ w drodze skargi na bezczynność organu utraciło swą aktualność z chwilą rozszerzenia kontroli sądowej na postanowienia w sprawie zawieszenia postępowania /obecnie art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy o NSA w zw. z art. 101 par. 3 Kpa/.

W obecnym stanie prawnym wykluczyć należy taką dopuszczalność konkurencji, bowiem z dwu możliwych skarg - na bezczynność organu i na postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania - pierwszeństwo trzeba dać tej drugiej, a tym samym i wykluczyć zasadność pierwszej.

Niezasadność skargi, mimo że powstała już po jej wniesieniu uzasadnia rozstrzygnięcie merytoryczne - oddalające skargę - na tej samej zasadzie jak w procesie cywilnym oddala się roszczenie zaspokojone przez pozwanego w toku procesu, co do którego powód nie cofnął pozwu.

Skarżącemu jedynie należy wyjaśnić, iż wyrok sądowy nie pozbawia go inicjatywy w dochodzeniu decyzyjnego rozstrzygnięcia postępowania o zwrot nadpłaty podatkowej.

Oczywiście dzisiaj utracił on już możliwość zaskarżenia postanowienia o zawieszeniu postępowania, lecz legalność tego postanowienia może sprawdzić poprzez wniosek o podjęcie postępowania, a w razie odmowy poprzez środki odwoławcze, w tym i skargę do sądu administracyjnego.

Mając powyższe na względzie zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o NSA orzeczono jak w sentencji wyroku.

Strona 1/1