Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski, Sędzia NSA Elżbieta Rischka, , po rozpoznaniu w Wydziale I w trybie uproszczonym w dniu 30 listopada 2022 r. sprawy ze skargi S. S. na przewlekłość postępowania Naczelnika Urzędu Skarbowego w Tczewie w przedmiocie nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych 1. stwierdza, że postępowanie prowadzone było w sposób przewlekły, a przewlekłość miała charakter rażącego naruszenia prawa, 2. umarza postępowanie w przedmiocie zobowiązania Naczelnika Urzędu Skarbowego w Tczewie do zakończenia postępowania w przedmiocie nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych, 3. oddala skargę w pozostałym zakresie, 4. zasądza od Naczelnika Urzędu Skarbowego w Tczewie na rzecz skarżącego kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
S. S. (dalej "Skarżący") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Tczewie (dalej "Naczelnik US") w przedmiocie ponownego rozpatrzenia skutecznie zaskarżonych postanowień tego organu podatkowego z dnia 24 lipca 2019 r. nr 2219-SER.7010.od 7 do 15.2019.00 oraz nr 2219-SER.7010.58.2019.00, które dotyczą zaliczenia nadpłat w podatku od czynności cywilnoprawnych na poczet zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. w kwocie 390.441 zł wraz z odsetkami za zwłokę, określonych w decyzji Naczelnika US z dnia 12 lutego 2016 r.
Skarżący zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:
- art. 76 i art. 239a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm., dalej "O.p.") poprzez zaliczenie stwierdzonej nadpłaty w PCC na poczet zaległości podatkowych PIT, wynikających z decyzji Naczelnika US, która jest nieostateczna oraz nie nadano jej rygoru natychmiastowej wykonalności, co jest sprzeczne również z wykładnią wskazanych przepisów, określoną w interpretacji ogólnej Ministra Finansów z 11 kwietnia 2013 r. nr PK4/8012/75/AAN/13/RD-32130;
- art. 139 O.p. poprzez niezałatwienie sprawy w terminie oraz rażące i nieuzasadnione przekroczenie terminów załatwiania spraw, które wynikają z Ordynacji podatkowej i wiążą Naczelnika US, a w konsekwencji naruszenie także art. 121 i art. 125 O.p. poprzez prowadzenie postępowania w sposób niebudzący zaufania oraz niezastosowanie zasady szybkości i prostoty prowadzenia postępowania podatkowego.
Skarżący, mając na względzie wskazane zarzuty, wniósł o: 1) stwierdzenie, że przewlekłe prowadzenie postępowania miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 2) zobowiązanie Naczelnika US do zakończenia postępowania podatkowego w wyznaczonym terminie; 3) zobowiązanie Naczelnika US do uznania uprawnień Skarżącego wynikających z przepisów Ordynacji podatkowej, dotyczących nadpłaty podatku oraz dokonanie zwrotu stwierdzonej nadpłaty PCC.
W uzasadnieniu wniesionej skargi Skarżący podniósł, że w dniu 31 grudnia 2018 r. złożył do Naczelnika US wniosek o zwrot nadpłaty w PCC za 2010 r., 2011 r. oraz 2012 r. w kwotach odpowiednio 31.026 zł, 106.810 zł, 143.481 zł. Naczelnik US decyzjami stwierdził, że za 2011 r. i 2012 r. wystąpiła nadpłata PCC.
W dniach 24 i 25 lipca 2019 r. Naczelnik US wydał postanowienia w przedmiocie zaliczenia nadpłat w PCC na poczet zobowiązania podatkowego z tytułu PIT za 2010 r. w kwocie 390.441 zł oraz odsetki za zwłokę, określonych w decyzji Naczelnika US, która na ówczesny stan, jak i dzień złożenia skargi, nie była ostateczna oraz nie posiadała rygoru natychmiastowej wykonalności.
Skarżący zaprezentował przebieg kolejnych etapów postępowań i okoliczności istotnych w sprawie: w dniu 29.04.2011 r. Skarżący złożył deklarację PIT za 2010 r., w dniu 12.02.2016 r. Naczelnik US wydał decyzję, w której określił Skarżącemu wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu PIT za 2010 r. w kwocie 390.441 zł oraz odsetki za zwłokę, w dniu 29.06.2016 r. Dyrektor IAS w Gdańsku (dalej "Dyrektor IAS") wydał decyzję, utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika US; w dniu 07.12.2016 r. WSA w Gdańsku wyrokiem o sygn. I SA/Gd 1060/16 oddalił skargę na ww. decyzję Dyrektora IAS; w dniu 29.03.2019 r. NSA wyrokiem o sygn. II FSK 1158/17 uchylił w całości ww. wyrok WSA w Gdańsku oraz decyzję Dyrektora IAS; w dniu 30.12.2019 r. Dyrektor IAS wydał decyzję utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika US w części określającej wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu PIT w kwocie 390.441 zł oraz uchylającą decyzję Naczelnika US w części określającej wysokość odsetek za zwłokę - w tym zakresie umarzając postępowanie w sprawie; w dniu 25.03.2020 r. WSA w Gdańsku postanowieniem o sygn. I SA/Gd 236/20 wstrzymał wykonanie zaskarżonej decyzji Dyrektora IAS; w dniu 04.08.2020 r. WSA w Gdańsku wyrokiem o sygn. I SA/Gd 237/20 oddalił skargę na decyzję Dyrektora IAS; w dniu 02.11.2020 r. do Dyrektora IAS wpłynęła skarga kasacyjna od ww. wyroku WSA w Gdańsku.