Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Melezini, Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Anna Dziemianowicz,, sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz (spr.), , po rozpoznaniu w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym w dniu 18 września 2019 r. w trybie uproszczonym sprawy ze skargi J. K. na przewlekłość postępowania Naczelnika P. Urzędu Celno-Skarbowego w B. w przedmiocie przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2009 rok oddala skargę
Skarga na przewlekłość postępowania Naczelnika P. Urzędu Celno - Skarbowego w B. w sprawie niniejszej dotyczącej przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2009 rok została wniesiona w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. postanowieniem z [...] marca 2012 r., nr [...] wszczął wobec J. K. (dalej: "Skarżący") postępowanie kontrolne m.in. w zakresie kontroli przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach za 2009 r. Postanowienie to doręczono Skarżącemu [...] kwietnia 2012 r.
Decyzją z [...] grudnia 2012 r. (doręczoną Skarżącemu [...] grudnia 2012 r.) Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. ustalił Skarżącemu zobowiązanie podatkowe w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za 2009 r.
Po rozpoznaniu odwołania Dyrektor Izby Skarbowej w B. decyzją z [...] marca 2013 r., nr [...] uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji uznając, że organ pierwszej instancji nieprawidłowo rozliczył wydatki i mienie podatnika za cały rok.
W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, Dyrektor UKS w B. decyzją z [...] sierpnia 2013 r., nr [...] ustalił Skarżącemu zobowiązanie podatkowe w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu osiągnięcia przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2009 r. w kwocie 211.400 zł.
Decyzją z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w B. utrzymał powyższą decyzję w mocy.
Skarżący zaskarżył decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z 4 listopada 2014 r., sygn. akt I SA/Bk 440/14 uchylił decyzje organów obu instancji, wskazując na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 lipca 2014 r. sygn. P 49/13 stwierdzający niezgodność art. 20 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r.) z art. 2 w zw. z art. 84 i 217 Konstytucji RP. Sąd uznał, że wyrok ten dał podstawę do odmowy zastosowania tego przepisu w przedmiotowej sprawie, mimo odroczenia utraty jego mocy obowiązującej z upływem 18 miesięcy od dnia jego ogłoszenia w Dzienniku Ustaw RP.
Wyrok WSA w Białymstoku stał się przedmiotem skargi kasacyjnej złożonej przez Dyrektora Izby Skarbowej w B. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 10 czerwca 2015 r., II FSK 188/15 uwzględnił tę skargę i uchylił wyrok Sądu pierwszej instancji oraz przekazał sprawę temu Sądowi do ponownego rozpoznania. NSA stwierdził, ze wyrok TK P 49/13 nie stanowi przeszkody do merytorycznego rozpoznania sprawy.
Następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z 26 listopada 2015 r., I SA/Bk 939/15 oddalił skargę.
Skarżący złożył skargę kasacyjną od powyższego wyroku, a Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 27 lutego 2018 r. II FSK 376/16 ponownie uchylił wyrok WSA w Białymstoku w całości i przekazał mu sprawę do ponownego rozpoznania, zalecając aby w postępowaniu dotyczącym przychodów z tzw. nieujawnionych źródeł organy podatkowe, sądy administracyjne respektowały uwagi Trybunału dotyczące m.in. rozumienia niektórych pojęć użytych w przepisie art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f., czego przykładem jest wyrażenie "przychody wolne od podatku", rozumienia przedawnienia i sposobu traktowania przychodów uzyskanych w okresach, za które zobowiązanie podatkowe się przedawniło, a także standardów postępowania podatkowego w tych przypadkach (w szczególności rozkładu ciężaru dowodu). Zdaniem NSA, ani Dyrektor Izby Skarbowej, ani sąd pierwszej instancji w ogóle nie wzięły pod uwagę stanowiska Trybunału Konstytucyjnego wyrażonego w wyroku z dnia 18 lipca 2013 r. sygn. akt SK 18/09, przez co nie rozważyły, czy zarobki Skarżącego z lat poprzednich, wskazywane przez niego jako źródło finansowania wydatków 2009 r. nie uległy przedawnieniu, poprzestając na stwierdzeniu, że Skarżący nie udowodnił, iż pochodziły one ze źródeł opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania.