Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marta Semiczek, Sędziowie sędzia WSA Zbigniew Łoboda (sprawozdawca), sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz, Protokolant Paweł Poźniak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 28 marca 2018 r. sprawy ze skargi A. K. i W. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2017 rok I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. na rzecz A. K. i W. K. solidarnie kwotę 1.017 (słownie: tysiąc siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] sierpnia 2017 r. (nr [...]) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta B. z dnia [...] czerwca 2017 r. (nr [...] ustalającą skarżącym A. K. i W. K. łączne zobowiązanie pieniężne za rok 2017 r. w kwocie 5.273 zł.
Z decyzji organu pierwszej instancji wynika, że w skład łącznego zobowiązania pieniężnego weszło zobowiązanie podatkowe w podatku rolnym w kwocie 445 zł oraz zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości - 4.828 zł, które obliczone zostało także od wartości budowli w postaci samoobsługowej myjni bezdotykowej wraz z placem utwardzonym oraz przyłączem wodno-kanalizacyjnym, wykorzystywanymi przez przedsiębiorcę W. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą A.
Zdaniem Burmistrza Miasta B., w przypadku samoobsługowej myjni bezdotykowej, pojęcie budowli obejmuje wszystkie jej elementy, jak między innymi: węże, pistolety, szczotki, automaty płatnicze, dopływy i odpływy wody. Korzystając z danych ewidencji środków trwałych, organ określił podstawę opodatkowania budowli, uwzględniając wartość: placu utwardzonego (17.338,19 zł), przyłącza wodno-kanalizacyjnego (34.000 zł), myjni samochodowej (108.124,07 zł) oraz dwóch odkurzaczy samoobsługowych (o łącznej wartości 16.083,72 zł).
Organ pierwszej instancji zaznaczył, że wprowadzenie nowej definicji obiektu budowlanego do ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2017 r., poz. 1332 ze zm., dalej określanej także jako: "u.p.b."), a mianowicie w jej art. 3 pkt 1, na podstawie ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw - Dz.U. z 2015 r., poz. 443), które wykorzystywane jest przy konstruowaniu pojęcia "budowli" jako przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości (art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - DZ.U. z 2017 r., poz. 1785 ze zm., dalej: "u.p.o.l."), nie zmieniło dotychczasowego podejścia do opodatkowania tego rodzaju obiektów, uwzględniającego konieczność całościowego ich ujęcia wraz z urządzeniami i instalacjami, zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Dlatego też uzasadnione było opodatkowanie w ramach budowli także wymienionych urządzeń technicznych.
W złożonym odwołaniu A. K. i W. K. podnieśli, że powoływana przez organ linia orzecznicza, skłaniająca się do opodatkowania podatkiem od nieruchomości myjni samochodowej wraz z uprzedzeniami technicznymi, ukształtowana została na bazie poprzedniego stanu prawnego, który nie jest aktualny. Tymczasem od wejścia w życie znowelizowanego art. 3 pkt 1 u.p.b., przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.
Według odwołujących, zmiana definicji legalnej obiektu budowalnego w przepisach u.p.b. musiała wpłynąć na modyfikację znaczenia "budowli" w podatku od nieruchomości i w konsekwencji na zmianę zasad opodatkowania tym podatkiem. Nowe znaczenie wyrazu "budowla" obejmuje zatem wymóg wzniesienia jej z użyciem materiałów budowlanych i wyłączenie z jej zakresu między innymi urządzeń technicznych, nie będących urządzeniami budowlanymi w rozumieniu prawa budowlanego.