Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Halina Betta, Sędziowie Asesor WSA Katarzyna Borońska, Asesor WSA Dagmara Dominik (spr.), Protokolant Kamilla Gos-Górska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 16 października 2007 r. przy udziale --- sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego w L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2003 r. oddala skargę
Przedmiotem zaskarżenia jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]r. Nr [...] uchylająca w całości decyzję Wójta Gminy K. z dnia [...]r. Nr [...] w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2003 r. w wysokości [...] i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania organowi podatkowemu pierwszej instancji.
Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że sprawa była już przedmiotem rozpoznania przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze, które decyzją z dnia [...] Nr [...], które uchyliło w całości decyzję Wójta Gminy K. z dnia [...] Nr [...] a następnie przekazało sprawę temu organowi podatkowemu celem ponownego jej rozpatrzenia. W uzasadnieniu nie zgodzono się ze stanowiskiem organu podatkowego pierwszej instancji, że w przypadku wyłączenia gruntów z produkcji rolnej i braku w związku z tym stosownych zmian w ewidencji gruntów, o charakterze gruntów powinny decydować dane wynikające z decyzji wyłączającej grunty z produkcji rolnej, a nie dane z ewidencji gruntów. SKO w L. stwierdził, że przeprowadzenie przeciwdowodu w postaci ww. decyzji przeciwko danym ujętym w ewidencji gruntów jest nieuzasadnione i sprzeczne z art. 194 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm. zwanej dalej "O.p."). Organ odwoławczy nakazał organowi podatkowemu pierwszej instancji dokonać oceny czy grunty o powierzchni [...] znajdujące się w obrębie strefy ochronnej Huty, wyłączone z produkcji rolnej, zostały zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. Tego rodzaju ustalenia są istotne z punktu widzenia art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 ze zm.).
Na skutek przeprowadzonego postępowania Wójt Gminy K. decyzją z dnia [...] r. Nr [...] ponownie określił zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za 2003 r. Stwierdził on bowiem, że w złożonych przez skarżącą spółkę deklaracjach podatkowych z tytułu podatku od nieruchomości i podatku rolnego za 2003 r. zaistniały nieprawidłowości, które były wynikiem błędnego opodatkowania gruntów położonych w strefie ochronnej. Skutkiem powyższego było zaniżenie podatku od nieruchomości należnego gminie K.. Stwierdzono bowiem, że ww. grunty oznaczone są w ewidencji gruntów jako użytki rolne, a skoro w stosunku do nich wydano decyzje wyłączające produkcję rolną, powinny być klasyfikowane nie w oparciu o dane zawarte w ewidencji gruntów lecz o dane wynikające z decyzji wyłączającej grunty z produkcji rolnej. Podstawą zaś do takiego działania był art. 194 § 3 O.p.
Na skutek wniesionego odwołania przez "B" S.A. Oddział G. pismem z [...]r., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L.zaskarżoną decyzją - na podstawie art. 233 § 2 O.p. - powtórnie uchyliło rozstrzygnięcie organu podatkowego pierwszej instancji i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia, wskazując. Powołując się na treść art. 1a ust. 1 pkt 3 oraz art. 2 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wskazano w pierwszej kolejności, że z definicji gruntów, budynków i budowli związanych z działalnością gospodarczą wynika, że sam fakt posiadania przez przedsiębiorcę skutkuje tym, że budynek, budowla, grunt są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Opodatkowaniu nie podlegają natomiast grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych lub lasy, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej (art. 2 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych). Zdaniem organu odwoławczego przepis ten statuuje podstawowe kryterium rozstrzygające o sposobie opodatkowania gruntów, którym są dane wynikające z ewidencji gruntów i budynków. Grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne oraz grunty zadrzewione i zakrzewione na gruntach rolnych podlegają opodatkowaniu podatkiem rolnym, natomiast grunty ujęte w tej ewidencji jako las są podatkiem leśnym. W jednym przypadku ustawodawca uzależnia objęcie wyżej wymienionych gruntów podatkiem od nieruchomości, mianowicie o ile są zajęte na potrzeby działalności gospodarczej. Co zdaniem organu podatkowego drugiej instancji oznacza ścisły związek posiadanych gruntów z działalnością gospodarczą, tzn. na gruntach tych faktycznie musi być prowadzona działalność gospodarcza np. używanie części gruntu jako placu do składowania materiałów w przedmiotowej sprawie. Nie zgodzono się z organem podatkowym pierwszej instancji, że w przypadku wyłączenia gruntów z produkcji rolnej i braku w związku z tym stosownych zmian w ewidencji gruntów, o charakterze gruntów powinny decydować dane wynikające z decyzji wyłączającej grunty z produkcji rolnej, a nie dane z ewidencji gruntów. W konsekwencji zdaniem organu odwoławczego przeprowadzenie przeciwdowodu w postaci przedmiotowej decyzji przeciwko danym ujętym w ewidencji gruntów jest nieuzasadnione i sprzeczne z art. 194 § 3 O.p. Stwierdzono zatem, że w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego brak jest podstaw do opodatkowania gruntów położonych w strefie ochronnej Huty wyłączonych z produkcji rolnej, sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, stawką przewidzianą dla gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Jak wskazano w zaskarżonej decyzji, wykazanie przez organ podatkowy pierwszej instancji ścisłego związku tych gruntów z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą pozwoli na ich opodatkowanie stawką najwyższą, a to może jedynie nastąpić po uprzednim przeprowadzeniu postępowania-wyjaśniającego w znacznej części. Stąd też stwierdzono naruszenie przez organ podatkowy pierwszej instancji przepisów art. 122, art. 187 § 1 i art. 210 § 4 O.p.