Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ludmiła Jajkiewicz, Sędzia NSA Halina Betta (sprawozdawca), Asesor WSA Dagmara Dominik, Protokolant Anna Szokalska-Kruś, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 marca 2006r. sprawy ze skargi Domu Pomocy Społecznej dla Dorosłych A w B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za lata 1999-2001 I. uchyla zaskarżoną decyzję II. zasądza na rzecz strony skarżącej od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. kwotę [...] (słownie: jeden tysiąc sto pięćdziesiąt pięć) złotych tytułem kosztów postępowania sądowego, III. stwierdza, że decyzja wymieniona w pkt I nie podlega wykonaniu
Decyzją z dnia [...]. nr [...] Wójt Gminy R. określił podatnikowi Domowi Pomocy Społecznej dla Dorosłych A w B. zobowiązanie w podatku od nieruchomości za rok 1999 w kwocie [...] zł, za rok 2000 w kwocie [...] zł oraz za rok 2001 w kwocie [...] zł. Decyzję powyższą Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. decyzją z dnia [...]. nr [...] utrzymało w mocy.
Organy podatkowe uznały iż na stronie skarżącej ciąży obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w brzmieniu obowiązującym w latach 1999-2001 ponieważ będąc jednostką organizacyjną nie mającą osobowości prawnej posiada bez tytułu prawnego nieruchomości stanowiące własność jednostki samorządu terytorialnego.
W rozpatrywanym roku podatkowym Dom Pomocy Społecznej dla Dorosłych A składał deklaracje podatkowe, w których wykazywał jedynie powierzchnię budynków lub ich części związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą inna niż rolnicza lub leśna o wielkości [...] m2 i z tego tytułu odprowadzał należny podatek od nieruchomości. Pozostałe zaś budynki i grunty pozostające w posiadaniu skarżącego były uznawane przez niego jako zwolnione z opodatkowania (z wyjątkiem części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej) na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, ponieważ były one wpisane do rejestru zabytków.
W wyniku przeprowadzonego postępowania organy podatkowe ustaliły, że podatnik oprócz działalności podstawowej prowadził działalność polegającą na odpłatnym wynajmie pomieszczeń, organizacji szkoleń i kursokonferencji i innych uroczystości. Działalność dodatkową prowadziła strona skarżąca na podstawie uchwały Nr [...] Rady Powiatu w L. z dnia [...]. w sprawie utworzenia środków specjalnych.
Mając na uwadze regulacje prawne zawarte w art. 5 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9 poz. 31 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w latach 1999-2001 zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii będących przedmiotem opodatkowania zdaniem organów I i II instancji ma ustalenie, czy działalność prowadzona przez dom pomocy, będący jednostką budżetową, wykonujący obok statutowych zadań w zakresie zapewnienia całodobowej opieki oraz zaspakajania niezbędnych potrzeb bytowych, edukacyjnych, społecznych i religijnych na poziomie obowiązującego standardu (art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990r. o pomocy społecznej - Dz. U. z 1998r. Nr 64, poz. 414 ze zm.), prowadzi również działalność gospodarczą polegająca na odpłatnym wynajmie pomieszczeń, organizacji szkoleń, kursokonferencji i innych uroczystości.
Z uwagi, iż ustawa o podatkach i opłatach lokalnych nie zawierała definicji działalności gospodarczej organ samorządowy sięgnął do przepisów ustawy z dnia 23 grudnia 1988r. o działalności gospodarczej (Dz. U. nr 41 poz. 324 ze zm.) i uznał iż fakt odpłatnego wynajmu pomieszczeń hotelowych, sali konferencyjnej oraz zapewnienie wyżywienia i noclegów przez dom pomocy społecznej odpowiada kryteriom określonym w art. 2 ust. 1 ustawy o działalności gospodarczej. Skoro dom pomocy społecznej prowadził działalność odpowiadająca kryterium z art. 21 powołanej ustawy tym samym był przedsiębiorcą "na użytek" ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Zdaniem organu odwoławczego wyłączenie w art. 20 ust. 6 ustawy o pomocy społecznej możliwości stosowania do domu pomocy społecznej przepisów o działalności gospodarczej nie przesądza o tym, że działalność domu pomocy społecznej nie mogła być uznana za "gospodarczą", co z kolei miałoby wpływ na zastosowanie odpowiednich stawek w podatku od nieruchomości. Korzystanie bowiem z definicji działalności gospodarczej zawartej w przepisach o tej działalności dla celów podatkowych nie jest stosowaniem przepisów ustawy o działalności gospodarczej (odpowiednio prawa o działalności gospodarczej) do domów pomocy społecznej. Jest jedynie zabiegiem niezbędnym dla określenia jakiego rodzaju działalność te domy pomocy społecznej w istocie wykonują (chodzi o działalność inną od statutowej).