Sprawa ze skargi na decyzję SKO w J.G. w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2018 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Barbara Ciołek (sprawozdawca), Sędziowie: Sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska, Sędzia WSA Daria Gawlak-Nowakowska, Protokolant: specjalista Paulina Wódka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 13 listopada 2018 r. sprawy ze skargi G.B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J.G. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2018 r. oddala skargę w całości.

Uzasadnienie strona 1/5

Przedmiotem skargi G.B. (dalej: podatnik, skarżący, strona skarżąca) jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego (dalej: SKO, organ podatkowy drugiej instancji, organ odwoławczy) w J.G. z dnia [...], nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy P (dalej: organ podatkowy pierwszej instancji) z dnia [...], nr [...], wydaną w sprawie ustalenia podatnikowi łącznego zobowiązania pieniężnego za 2018 r.

Jak wynika z zaskarżonej decyzji, powołaną wyżej decyzją z dnia [...] organ podatkowy pierwszej instancji ustalił podatnikowi za 2018 r. łączne zobowiązanie pieniężne z tytułu podatku rolnego oraz podatku od nieruchomości w kwocie 29.318,00 zł. Zobowiązanie z tytułu podatku rolnego zostało ustalone poprzez opodatkowanie użytków rolnych o powierzchni 6,0547 ha przeliczeniowych, przy ogólnej powierzchni użytków rolnych - 6,1141 ha (0,14 ha to grunty zwolnione). Zobowiązanie z tytułu podatku od nieruchomości ustalono przyjmując do opodatkowania tzw. grunty pozostałe o powierzchni 59.422,00 m2, sklasyfikowane w ewidencji jako tereny różne (Tr), w oparciu o złożoną przez podatnika informację o nieruchomościach z dnia 16 czerwca 2005 r.

W odwołaniu od tej decyzji podatnik zarzucił, że działka o numerze [...], zaewidencjonowana w księdze wieczystej o numerze [...] o łącznej powierzchni 5,9522 ha jest nieruchomością stanowiącą użytki rolne oraz wykorzystywaną na cele działalności rolniczej, a zatem, podlega wyłączeniu spod reżimu przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych na rzecz opodatkowania podatkiem rolnym. Zdaniem podatnika, błędna kwalifikacja tej nieruchomości jest wynikiem zaniedbania poprzedniego właściciela tej nieruchomości (Agencji Mienia Wojskowego) oraz Starosty Powiatu Z jako podmiotu prowadzącego ewidencję gruntów i budynków, którzy zaniechali obowiązku dokonania przekwalifikowania wspomnianego gruntu oraz wprowadzenia stosownych zmian do ewidencji gruntów i budynków. W ramach tej argumentacji podatnik podniósł, że ww. nieruchomość została przez niego nabyta w celach prowadzenia na niej działalności uprawnej i z taką samą intencją została zbyta przez poprzedniego właściciela. W podsumowaniu wnoszący odwołanie stwierdził, że wskutek zaniechań ze strony podmiotów publicznych został on obciążony bezpodstawną należnością publicznoprawną, która jest 36 razy większa niż należność w podatku rolnym jaką w rzeczywistości powinien był zostać obciążony podatnik.

Po rozpoznaniu zarzutów odwołania, decyzją z dnia [...] SKO w J.G. utrzymało w mocy decyzję organu podatkowego pierwszej instancji.

W jej uzasadnieniu organ odwoławczy powołał przepis art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1785 ze zm., dalej: u.p.o.l.), art. 3 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. oraz art. 6 ust. 6 i ust. 7 u.p.o.l., a także, art. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1892, dalej: u.p.r.), art. 4 ust. 1 pkt 1 u.p.r., art. 6 ust. 1 u.p.r., art. 6a ust. 5 i ust. 6 u.p.r. i art. 6c ust. 1 u.p.r. Wyraził pogląd, że wymiar łącznego zobowiązania pieniężnego jaki został ustalony w decyzji pierwszoinstancyjnej jest prawidłowy. Wyjaśnił, że przy ustalaniu wysokości zobowiązania podatkowego organy podatkowe nie mogą zastosować innej podstawy wymiaru niż wynikająca z ewidencji, co wynika z art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1998 r. Prawo Geodezyjne i Kartograficzne (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 2101 ze zm., dalej: p.g.k.). Zwrócił uwagę, że ewidencja gruntów i budynków jest urzędowym źródłem informacji faktycznych wykorzystywanych w postępowaniach podatkowych i od tej reguły nie przewidziano żadnych wyjątków. Dodał, że dokonywanie zmian w ewidencji nie należy do kompetencji organów podatkowych, które nie są uprawnione do podejmowania tego typu działań.

Strona 1/5