Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. w przedmiocie określenia niezaewidencjonowanego przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej oraz należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za 2002 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski, Sędziowie Sędzia WSA Anetta Chołuj (sprawozdawca), Sędzia WSA Ireneusz Dukiel, Protokolant Barbara Głowaczewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 27 września 2011 r. sprawy ze skargi P. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 25 lutego 2011 r. nr [...] w przedmiocie określenia niezaewidencjonowanego przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej oraz należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za 2002 r. oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/10

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej we W. uchylił w całości decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z dnia 27 maja 2010 r. nr [...] i określił P. K. (dalej: podatnik/strona/skarżący) wartość niezaewidencjonowanego przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej za 2002 r. w wysokości 448.700 zł oraz należny ryczałt od przychodów ewidencjonowanych za 2002 r. wg stawki 20% w wysokości 89.740 zł i umorzył postępowanie w części dotyczącej określenia odsetek od niezapłaconego w terminie płatności ryczałtu za poszczególne miesiące 2002 r..

Jak wynika ze stanu faktycznego sprawy po ponownym przeprowadzenia postępowania podatkowego - wskutek uchylenia wcześniejszej decyzji przez organ odwoławczy - organ I instancji dokonując analizy faktur VAT, umów zakupu, dowodów sprzedaży, protokołów przesłuchania świadków , deklaracji PCC-1, a także wyroku Sądu Rejonowego w S. II Wydział Karny z dnia 20 lipca 2005 r. sygn. akt [...] stwierdził, że podatnik dokonał sprzedaży w 2002 r. sprzedaży 66 samochodów, a czynności kupna i sprzedaży pojazdów miały na celu osiągnięcie zysku i prowadzone były w sposób zorganizowany i ciągły. Zatem spełnione zostały przesłanki aby uznać iż podatnik prowadził działalność gospodarczą w zakresie handlu używanymi samochodami bez wymaganego zgłoszenia. Organ wskazał na treść wyroku karnego, zgodnie z którym P.K. został uznany winnym popełnienia czynu z art. 91 § 1 kks, art. 270 § 1 kk, art. 272 kk i art. 286 § 1 kk w związku z art. 11 § 2 kk tj. że pomógł nieustalonym osobom w zbyciu wprowadzonych na polski obszar celny bez uiszczenia opłaty celnej i podatku VAT samochodów, w ten sposób, że wspólnie i porozumieniu z A.K. podrobił faktury VAT na zakup samochodów z firmy A. J.R., a następnie przy pomocy tak podrobionych faktur wyłudził w Wydziale Komunikacji w S. poświadczenie nieprawdy w postaci dowodów rejestracyjnych, kart pojazdu oraz tablic rejestracyjnych, po czym w celu osiągnięcia korzyści majątkowych zbył w 2002 r. ww. samochody, wprowadzając nabywców w błąd co do legalności pojazdów i w konsekwencji zobowiązany na mocy art. 72 § 2 kk, solidarnie z A.K., do wyrównania w całości szkody wyrządzonej przestępstwem przez zapłatę na rzecz Skarbu Państwa (Urząd Celny we W.) kwoty 2.499.166,40 zł. Organ I instancji stwierdził, że sprzedaż samochodów, co prawda nie należących do sprzedającego lecz do nieznanych osób, ale zgodnie z ustaleniami Sądu nie pochodzących z kradzieży może być przedmiotem prawnie skutecznej umowy cywilnoprawnej, a przestępczy charakter konkretnej czynności nie uchyla obowiązku podatkowego jeżeli czynność ta sama w sobie może być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Wskazał ponadto, że w 2002 r. pozarolnicza działalność gospodarcza opodatkowana była z mocy prawa zryczałtowanym podatkiem dochodowym, organ - w związku z niedokonaniem zrzeczenia się tej formy opodatkowania - określił więc należny ryczałt od przychodów ewidencjonowanych zgodnie z art. 17 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1998 r. Nr 144, poz. 930 ze zm.).

Strona 1/10