Postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego, orzekające o wstrzymaniu wykonania decyzji, nie stanowi podstawy do umorzenia postępowania egzekucyjnego, toczącego się w celu wykonania zobowiązania podatkowego, w tej decyzji ustalonego.
Skutkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania decyzji może być tylko zawieszenie postępowania egzekucyjnego, a zatem jedynie czasowe - do momentu wydania wyroku przez NSA - zaniechanie czynności egzekucyjnych.
Przedmiotem skargi wniesionej do Naczelnego Sądu Administracyjnego przez Elżbietę i Mariana S. S.C. "E." jest postanowienie Izby Skarbowej z dnia 12 marca 1996 r. utrzymujące w mocy postanowienie Urzędu Skarbowego z dnia 1 lutego 1996 r., którym odmówiono umorzenia postępowania egzekucyjnego. W sprawie ustalono, że po stwierdzeniu w toku kontroli szeregu nieprawidłowości w zakresie podatku od towarów i usług za rok 1994 wszczęte zostało postępowanie zabezpieczające, w którym zabezpieczenia dokonano na ruchomościach i przez zajęcie konta bankowego. Po wydaniu w dniu 15 maja 1995 r. decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego wszczęte zostało postępowanie egzekucyjne. Po utrzymaniu w mocy przez Izbę Skarbową decyzji wymiarowej, podatnicy wnieśli skargę na decyzję ostateczną do Naczelnego Sądu Administracyjnego wraz z wnioskiem o wstrzymanie wykonania decyzji. Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 18 listopada 1995 r. wstrzymał wykonanie decyzji. Jednakże to postanowienie nie stanowi podstawy do umorzenia postępowania egzekucyjnego, lecz jedynie do jego zawieszenia po myśli przepisu art. 56 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /t.j. Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161/.
W skardze na postanowienie ostateczne Elżbieta i Marian S. domagali się jego uchylenia wraz z postanowieniem organu I instancji jako wydanych z naruszeniem prawa. Przedstawiając w obszernym wywodzie przebieg wydarzeń w postępowaniu podatkowym od momentu wydania decyzji wymiarowej oraz przebieg postępowania zabezpieczającego i egzekucyjnego skarżący stwierdzali, że zaistniały podstawy do umorzenia postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 59 par. 1 pkt 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym, gdyż wskutek postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego o wstrzymaniu wykonania decyzji doszło do odroczenia terminu wykonania obowiązku. Skarżący wywodzili ponadto, że jest działaniem wbrew prawu podjęcie przez organ egzekucyjny czynności po fakcie wniesienia skargi do NSA wraz z wnioskiem o wstrzymanie wykonania decyzji. Tymczasem postanowienie NSA działa z mocą wsteczną od daty doręczenia decyzji wymiarowej; skutkiem wydania postanowienia powinno być umorzenie postępowania egzekucyjnego.
Odpowiadając na skargę Izba Skarbowa wnosiła o jej oddalenie z podtrzymaniem stanowiska zajętego w sprawie.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpatrzeniu stanu faktycznego i prawnego sprawy zważył:
Stosownie do przepisu art. 59 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /t.j. Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161/, postępowanie egzekucyjne podlega umorzeniu w przypadkach ściśle w tym przepisie wyspecyfikowanych, a to: