Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Halina Betta, Sędzia WSA Barbara Ciołek, Protokolant Małgorzata Jakubiak, po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 2011 r. w Wydziale I na rozprawie sprawy ze skargi A spółka z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych za 2003 rok. I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. [...] z dnia [...] r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych za 2003 rok; II. zasądza od Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. na rzecz skarżącej spółki z o.o. "A" kwotę 457,00 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiotem skargi spółki z o.o. "A." z siedzibą w K. (zwanej dalej spółką "A.", Skarżącą lub Spółką) jest decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. nr [...] z dnia 25 lutego 2011 r., utrzymująca w mocy poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. nr [...] z dnia 9 grudnia 2010 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych za 2003 rok.
Pismem z dnia 27 sierpnia 2010 r. skierowanym do Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, przekazanym zgodnie z właściwością do Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. (zwanego dalej Dyrektorem UKS), pełnomocnik Spółki wniósł o stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej z dnia 14 czerwca 2006r. nr [...] określającej spółce "A." zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2003 r. - z powodu wydania jej z rażącym naruszeniem prawa - art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm., zwanej dalej Ordynacją podatkową lub OP). Uzasadniając wniosek, pełnomocnik Spółki zarzucił rażące naruszenie przepisów prawa procesowego i materialnego, tj. art. 14 ust. 3 w związku z art. 16g ust. 1 pkt 4 oraz w zw. z art. 16 g ust. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. ,Nr 54, poz. 654, zwanej dalej ustawą PDOP) oraz w związku z art.197 § 2 OP.
W ocenie Spółki naruszenie to polegało na:
- niewezwaniu strony do zmiany wartości nieruchomości gruntowej wniesionej aportem do spółki lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie wartości będących przedmiotem aportu - w ocenie organu - znacznie odbiegających od ich wartości rynkowej;
- pominięciu przez organ, wyceny aportu dokonanej przez p. A.A. z "B." Kancelarii Rzeczoznawcy Majątkowego - pomimo wiedzy Dyrektora UKS o istnieniu tej wyceny;
- nieprzeprowadzeniu dowodu z wyceny biegłego w sytuacji, gdy obowiązek taki wynikał z przepisów prawa.
Dyrektor UKS uznał, że żądanie strony, oparte głównie na zarzutach procesowych, kwestionujących przyjętą przez organ wycenę przedmiotu aportu, nie uzasadnia stwierdzenia nieważności decyzji. Organ uzasadniał, że zarzuty procesowe, służą wznowieniu postępowania, natomiast żądając stwierdzenia nieważności decyzji, należało podnieść zarzuty oparte na naruszeniu przepisów prawa materialnego. Mając powyższe na uwadze, Dyrektor UKS - decyzją z dnia 9 grudnia 2010 r. - odmówił stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej. Rozważając wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy również nie znalazł podstaw do zmiany swojego stanowiska i skarżoną obecnie decyzją z dnia 25 lutego 2011 r. (nr [...]) utrzymał w mocy decyzję odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji (z dnia 14 czerwca 2006 r. ) wymierzającej skarżącej Spółce - podatek dochodowy od osób prawnych za 2003 r.