Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Tkacz-Rutkowska (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Lidia Błystak, Sędzia WSA Katarzyna Borońska, Protokolant Agnieszka Wróblewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 24 lipca 2013 r. sprawy ze skargi M. P. i A. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r. oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej we W. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego we W. z dnia [...] listopada 2012 r., nr [...], określającą M. i A. małżonkom P. (dalej: strona, skarżący) zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. w kwocie 19.104 zł i odmawiającą stwierdzenia nadpłaty w tym podatku.
W akt sprawy wynika, że skarżący wystąpili do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego we W. pismem z dnia [...] sierpnia 2012 r. o stwierdzenie i zwrot nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. w kwocie 15.910 zł, jednocześnie składając drugą korektę deklaracji PIT-37 za 2007 r. We wniosku o stwierdzenie nadpłaty, m in. wskazali , że przysługuje im prawo odliczenia wydatków w kwocie 13.875,65 zł, poniesionych w 2007 r. na spłatę kredytu zaciągniętego w celu zaspokojenia swoich potrzeb mieszkaniowych (w pierwotnej korekcie z dnia 25.09.2009 r. 3.669,65 zł). Jako podstawę prawną wskazali przepis art. 26 b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm., dalej jako u.p.d.o.f.). i powołali się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30.11. 2011 r., sygn. akt II FSK 1006/10.
W skorygowanej deklaracji strona wykazała dochód do opodatkowania w kwocie 136.370,68 zł; podstawę obliczenia podatku w kwocie 68.185 zł; podatek należny 16.042 zł oraz zaliczki pobrane przez płatników w kwocie 31.952 zł.
Organ podatkowy I instancji wszczął postępowania podatkowe wobec małżonków P. i po przeprowadzeniu postępowania podatkowego decyzją z dnia 7 listopada 2012 r. określił stronie zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. i odmówił stwierdzenia nadpłaty, odmawiając jednocześnie uwzględnia w rozliczenia wydatków w kwocie 13.875,65 zł, poniesionych przez stronę w 2007 r. na spłatę kredytu.
Analizując możliwość zastosowania wobec skarżących wskazanej ulgi podatkowej, organ podatkowy podniósł, że pomimo uchylenia z dniem 1 stycznia 2007 r. przepisu art. 26b u.p.d.o.f., na podstawie art. 1 pkt 27 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588 ze zm.), ma on nadal zastosowanie, na mocy art. 9 ust. 1 ustawy zmieniającej, do podatników, którzy otrzymali w latach 2002-2006 wymieniony w tych przepisach kredyt (pożyczkę). Omówił przesłanki zastosowania art. 26b ust. 1 u.p.d.o.f. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r., wyjaśniając jednocześnie, że z przedmiotowego przepisu wynika, że nie każda inwestycja, mająca na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika, finansowana z kredytu bankowego, może być przedmiotem preferencji podatkowej, a jedynie te rodzaje inwestycji, które zostały wymienione w zamkniętym katalogu zawartym w art. 26b ust.1 u.p.d.o.f. Podkreślił także, że ulga podatkowa wskazana w art. 26b ust. 1 u.p.d.o.f. jest wyjątkiem od zasady powszechnego ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych i jako taka powinna być interpretowana ściśle.