Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Halina Betta (sprawozdawca), Sędzia NSA Andrzej Szczerbiński, Sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz, Protokolant Edyta Luniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lipca 2006 r. sprawy ze skargi A. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w L. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie określenia wartości niezaewidencjonowanego przychodu z działalności gospodarczej, wysokości zobowiązania podatkowego w ryczałcie od przychodów ewidencjonowanych za 2001 r. oraz wysokości odsetek za zwłokę I. uchyla zaskarżoną decyzję w części dotyczącej określenia wysokości odsetek za zwłokę od nieuregulowanych w terminach płatności ryczałtów, II. w pozostałej części skargę oddala III. orzeka, że decyzja wymieniona w pkt I we wskazanej części nie podlega wykonaniu, IV. zasądza o Dyrektora Izby Skarbowej we W. na rzecz skarżącego kwotę 1.117,00 (słownie: jeden tysiąc sto siedemnaście) złotych tytułem kosztów postępowania sądowego.
Dyrektor Izby Skarbowej we W. O/Z w L. decyzją z dnia [...]Nr [...]utrzymał w mocy decyzję organu I instancji określającą podatnikowi A. P. wartość nie zaewidencjonowanego w ewidencji przychodów przychodu z działalności gospodarczej za 2001 rok w wysokości [...]zł, wysokość zobowiązania podatkowego w ryczałcie od przychodów ewidencjonowanych za rok 2001 w kwocie [...]zł, wysokość odsetek za zwłokę od nieuregulowanych w terminach płatności ryczałtów od przychodów ewidencjonowanych za miesiące I i X 2001 r. w kwocie [...]zł.
Z poczynionych w sprawie ustaleń wynika iż skarżący od 1994 r. prowadzi działalność gospodarczą, którą zarejestrował w zakresie: mechanika pojazdowa, skup i sprzedaż części samochodowych krajowych i importowanych. W złożonym w dniu [...] zeznaniu podatkowym zgłosił do opodatkowania przychód w wysokości [...]zł. Ustalono nadto, że w latach 1992-2002 podatnik wprowadził na polski obszar celny 10 używanych samochodów, zaś w latach 2001 - 2002 dokonał sprzedaży 7 samochodów. Ponadto ustalono, że w analizowanym roku podatnik dokonał importu 3 samochodów marki - Renault Megane, dnia [...].; Opel Kadet Cobrio dnia [...]r. i Fiata Tempra dnia [...]a nadto sprzedaży 3 samochodów: w dniu [...]r. samochodu marki BMW 518 za kwotę [...]zł brutto; [...]r. samochodu marki Rover za kwotę [...]zł brutto; [...] samochodu marki Renault Megane za kwotę [...]zł brutto. Ponadto materiał dowodowy sprawy wskazuje, że na przestrzeni lat 1997-2003 skarżący wielokrotnie importował samochody a następnie dokonywał ich sprzedaży. Cechą charakterystyką wszystkich sprowadzonych pojazdów był ich stan techniczny. Były to samochody wymagające gruntownych remontów i napraw z uwagi na ich zużycie techniczne związane z eksploatacją pojazdów, bądź były to samochody uszkodzone w wyniku kolizji.
Zdaniem organów podatkowych skarżący sprowadził a następnie sprzedawał sprowadzone pojazdy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Odwołały się organy podatkowe do definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101 poz. 1178 ze zm.). Podniosły iż fakt niedopełnienia zgłoszenia do ewidencji działalności gospodarczej czy też nie opodatkowania z tego tytułu dochodów (przychodów) nie ma charakteru przesądzającego dla oceny, czy dany podmiot prowadzi działalność gospodarczą czy też nie.
Istotne jest natomiast spełnienie przesłanek wymienionych w powołanym wyżej przepisie a w szczególności ustalenie czy działalność ta jest prowadzona w celach zarobkowych czy też prowadzona jest na własny rachunek. Zdaniem organów podatkowych przesłanki te po stronie skarżącego zachodzą. Wobec dokonanych ustaleń argumentacja skarżącego dotycząca podawanego celu zakupu samochodów jakim było zaspokojenie własnych potrzeb zdaniem organu odwoławczego nie znajduje potwierdzenia w aktach przedmiotowej sprawy. Ze stanu faktycznego sprawy wynika bowiem, że samochody nabywane były z zamiarem ich dalszej odsprzedaży o czym świadczy między innymi ciągłość dokonywanych transakcji kupna i sprzedaży, nawet kilku samochodów w ciągu jednego roku. Transakcje kupna-sprzedaży dowodzą wedle organu odwoławczego, że całe przedsięwzięcie podejmowane przez skarżącego nakierowane było na sprzedaż tych samochodów i osiągnięcie zysku. Gdyby było inaczej to skarżący zapewne nie sprowadzałby wyłącznie dla własnych potrzeb kolejnych używanych samochodów wymagających ich remontów.