Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jarosław Horobiowski (sprawozdawca),, Sędziowie: Sędzia WSA Daria Gawlak-Nowakowska,, Sędzia WSA Dagmara Stankiewicz-Rajchman,, , Protokolant: starszy specjalista Paulina Wódka,, po rozpoznaniu w Wydziale I, na rozprawie w dniu 22 kwietnia 2022 r. sprawy ze skargi J. M. i S. B. na decyzję Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Celno-Skarbowego we Wrocławiu z dnia 26 listopada 2020 r. nr 458000-COP.4102.10.2020.16 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2015 r.: I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Celno-Skarbowego we Wrocławiu z dnia 27 listopada 2019 r. nr 458000-CKK-41.4102.1.2019.10 w całości; II. zasądza od Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Celno-Skarbowego we Wrocławiu na rzecz J. M. i S. B. solidarnie kwotę 4.017,00 (cztery tysiące siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
1.Postępowanie przed organami administracji.
1.1.Przedmiotem rozpoznania jest skarga J. M.-B. (dalej: Strona, Skarżąca) i jej małżonka S.B. (dalej: małżonek Strony, Skarżący) na decyzję Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Celno-Skarbowego we W. (dalej: organ odwoławczy, NDUCS) z dnia 26 listopada 2020 r. nr 458000-COP.4102.10.2020.16 utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Celno-Skarbowego we W. (organ I instancji) z dnia 27 listopada 2019 r., nr 458000-CKK-41.4102.1.2019.10, którą określono obojgu Skarżącym zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2015 r. w wysokości 26.814,00 zł.
1.2. Jak wynika z akt sprawy organ I instancji postanowieniem z dnia 26 kwietnia 2019 r. przekształcił w dniu 6 maja 2019 r., kontrolę celno-skarbową, wszczętą 22 grudnia 2017 r. wobec Strony, w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób fizycznych za 2015 r. w postępowanie podatkowe w tym samym zakresie. Ze względu na łączne opodatkowanie Strony i małżonka Strony od sumy ich dochodów, postępowanie prowadzono wobec nich obojga. Ustalono, że na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej J. M.-B. prowadziła podatkową księgę przychodów i rozchodów, w której przychody ewidencjonowała na podstawie raportów z kasy fiskalnej o nr unikatowym "...". W ramach prowadzonej praktyki lekarskiej J. M.B. była upoważniona, na podstawie umowy z 1 lipca 2012 r. nr "..." zawartej z Dolnośląskim Oddziałem Wojewódzkim Narodowego Funduszu Zdrowia, do wystawiania recept na leki, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyroby medyczne refundowane ze środków publicznych przysługujące świadczeniobiorcom. Po przeprowadzeniu ww. postępowania podatkowego, decyzją z dnia 27 listopada 2019 r., nr 458000-CKK- 41.4102.1.2019.10, określił Stronie i małżonkowi Strony zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2015 r. w kwocie 26.814 zł.
Podstawą do określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2015 r. w wyżej wymienionej kwocie, tj. odmiennej niż zadeklarowali Strona i małżonek Strony w złożonym wspólnie zeznaniu, było ustalenie, że Skarżąca wykonując zawód lekarza i prowadząc w tym zakresie prywatną praktykę lekarską pod nazwą A z siedzibą w B. przy ul. "..." nie zaewidencjonowała i nie wykazała wszystkich przychodów z tytułu wykonanych odpłatnie usług medycznych. Stwierdzenie to oparto na porównaniu ilości wystawionych w 2015 r. recept (1 734 sztuk), z ilością wizyt ustalonych na podstawie paragonów fiskalnych (912 sztuk). Przy określeniu nowej wysokości przychodu przyjęto dane: wynikające z podatkowej księgi przychodów i rozchodów za 2015 r. prowadzonej przez Stronę w ramach jej działalności gospodarczej oraz wskazane przez nią w odniesieniu do każdej wystawionej w 2015 r. i zrealizowanej przez danego pacjenta recepty na leki refundowane.
1.3. Z rozstrzygnięciem wydanym w pierwszej instancji Strona i jej małżonek nie zgodzili się i wnieśli od niego odwołanie.