Podkreślić należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują dodawania (odejmowania) dochodu (straty) ustalonej odrębnie z poszczególnych form prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej przez różne podmioty gospodarcze.
Z informacji przedstawionych we wniosku wynika m.in. że skarżąca w trakcie całego 2014 r. w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej prowadziła wraz z mężem działalność gospodarczą. Działalność ta była wspólną działalnością gospodarczą jej męża i skarżącej pierwotnie formalnie zarejestrowaną na imię i nazwisko jej męża "P. B. "A", a następnie, z początkiem września 2014 r., na imię i nazwisko skarżącej "B" I. B.", a zatem w ocenie skarżącej występuje ciągłość prowadzenia tej samej wspólnej działalności gospodarczej.
Zdaniem Sądu, nie sposób zaaprobować stanowiska skarżącej, że kontynuuje działalność gospodarczą - prowadzoną wcześniej wspólnie z mężem na jego imię i nazwisko - w ramach działalności gospodarczej prowadzonej wspólnie z mężem na własne imię i nazwisko. Podkreślić bowiem należy, że osobą, która z początkiem września 2014 r. rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczą była jedynie skarżąca. To właśnie na jej imię i nazwisko firma została zarejestrowana. Z podatkowego punktu, odróżnić należy jednoosobową działalność gospodarczą prowadzoną przez skarżącą od jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej przez jej męża - są to dwa odrębne od siebie podmioty gospodarcze, na które ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nakłada określony obowiązek podatkowy. Cywilnoprawne aspekty wynikające ze współwłasności małżeńskiej majątkowej łączącej skarżącą i jej męża nie miały w tym przypadku znaczenia. Zatem nieprawidłowym jest za 2014 r. zsumowanie przychodów i kosztów uzyskania przychodów uzyskanych z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej przez skarżącą z przychodami i kosztami uzyskania przychodu uzyskanymi z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej przez jej męża.
Odnosząc się do zarzutów skargi, zauważyć należy, że każdy podmiot gospodarczy ponosi ryzyko prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek, m.in. decyzji, które skutkują powstaniem określonych kosztów związanych z tą działalnością. Nieuzasadnione jest stanowisko skarżącej, że podział przychodów i kosztów związanych z jedną działalnością gospodarczą prowadzoną wspólnie przez małżonków na skarżącą i męża skarżącej prowadziłby do powstania nierzeczywistego wyniku podatkowego związanego z wygenerowanymi przez skarżącą i jej męża przychodami i kosztami dotyczącymi jednej wspólnej działalności gospodarczej w danym roku podatkowym. To właśnie przyjęcie stanowiska skarżącej, że postąpiła prawidłowo zaliczając do przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej prowadzonej wspólnie przez nią i jej męża na jej własne imię i nazwisko, przychody i koszty uzyskania przychodów ze wspólnej działalności gospodarczej prowadzonej przez cały 2014 r. spowodowałoby błędne ustalenie wyniku finansowego działalności gospodarczej prowadzonej na jej imię i nazwisko, a tym samym niewłaściwe obliczanie zaliczek na podatek. Ponadto, należy zauważyć, że przedsiębiorca prowadząc ewidencję podatkową powinien mieć na uwadze pojęcie rzetelności ksiąg i podstawową zasadę, że zapisy w księdze powinny odzwierciedlać stan rzeczywisty, tj. dotyczyć tylko i wyłącznie kosztów uzyskania przychodów jak również przychodów, które odnoszą się do okresu gdy skarżąca prowadziła pozarolniczą działalność gospodarczą na własne imię i nazwisko. Tylko zaliczenie do przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej na imię i nazwisko skarżącej przychodów i kosztów, które dotyczą okresu od września 2014 roku, tj. wówczas, kiedy zaczęła prowadzić działalność gospodarczą pod własnym imieniem i nazwiskiem pozwoli na wywiązanie się z obowiązku prawidłowego obliczania zaliczek na podatek dochodowy. Dlatego też do ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów należy przyjąć wartość remanentu początkowego ustalonego na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej przez skarżąca jej imię i nazwisko oraz remanentu na koniec roku podatkowego.