Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ireneusz Dukiel Sędziowie: Sędzia NSA Lidia Błystak (sprawozdawca) Sędzia WSA Jadwiga Danuta (2-im) Mróz Protokolant: Barbara Głowaczewska Po rozpoznaniu w dniu 9 sierpnia 2006 r. przy udziale sprawy ze skargi K. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej o d d a l a s k a r g ę.
Wnioskiem z dnia [...] K. K. zwróciła się o umorzenie zaległości podatkowych wraz z należnymi odsetkami wynikających z decyzji Dyrektora UKS z dnia [...] Nr [...] ustalającej stronie zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów w wysokości [...]. Podniosła strona, że nigdy nie osiągnęła określonego w decyzji dochodu, co powoduje, że nie jest w stanie zapłacić określonej zaległości z odsetkami, gdyż obecnie nie osiąga żadnego dochodu. Prowadzone postępowanie egzekucyjne spowodowało, że strona straciła pracę i od dnia [...] jest uznana za osobę bezrobotną, od dnia [...] bez zasiłku. Skoro strona nie może w żaden sposób udokumentować uzyskanie dochodu, który odpowiadałby kwocie podatku ustalonego w decyzji, nie może także wykonać wydanej decyzji wymiarowej. Gdyby strona uregulowała zaległości, organ podatkowy mógłby ponownie wydać decyzję ustalająca za 2005 r. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu nieznajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu.
Decyzją z dnia [...] Nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] Nr [...] odmawiającą umorzenia zaległości podatkowej w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów. Odwołał się organ II instancji do przepisu art. 67 § 1 Ordynacji podatkowej, podkreślając, że ogólnie trudna sytuacja podatnika sama przez się nie stanowi podstawy do rezygnacji budżetu państwa z wierzytelności podatkowej oraz zniwelowania skutków nie uiszczenia kwoty zobowiązania podatkowego w ustawowym terminie Wskazał organ na wyrok NSA z dnia 24.10.2000 r sygn. akt ISA/Ka 598/99, w którym Sąd ten stwierdził: "Choć decyzje o umorzeniu zaległości podatkowej lub odsetek oparte są na tzw. uznaniu administracyjnym, to wierzyciel podatkowy (organ pierwszej instancji) - w przeciwieństwie do wierzyciela w cywilnoprawnych stosunkach zobowiązaniowych - nie ma swobody w dysponowaniu wierzytelnością publicznoprawną. Istotne są, z punktu widzenia zasady równości i powszechności opodatkowania, kryteria prawne rezygnacji z wierzytelności podatkowej poprzez jej umorzenie." Podniósł organ, że granicą uwzględnienia słusznego interesu strony w postępowaniu administracyjnym jest kolizja z interesem społecznym. Oceniając zatem potrzeby podatnika organy podatkowe występują również jako rzecznik interesu społecznego, jako, że działają także przez pryzmat interesów budżetu państwa. Analizując charakter decyzji podatkowej stwierdził organ, że przyczyna powstania zaległości podatkowej nie ma charakteru nadzwyczajnego, niezależnego od działania strony, która uzasadniałaby umorzenie zaległości podatkowej. Podniósł organ, że w Nin. postępowaniu nie może podlegać rozpatrywaniu argument strony dotyczący ustaleń z decyzji podatkowej. Wskazał organ, że strona ma 48 lat, mieszka w mieszkaniu o pow. [...], jest bezrobotną, otrzymuje pomoc od matki, która opłaca jej mieszkanie, wyżywienie. Przyznając, że sytuacja strony jest trudna i że nie posiada ona żadnego majątku stwierdził organ, że nie oznacza to, aby okoliczności te automatycznie przemawiały za umorzeniem zaległości podatkowej, przy czym zauważył, że sytuacja bytowa strony jest chroniona przez ustawę o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r., Nr 110, poz. 968 ze zm.).