Sprawa ze skargi na decyzję Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w L. (...),w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od stycznia do marca 1998 r. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w L. (...); (...).
Tezy

1. W świetle przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ w przypadkach, w których ustawa podatkowa przyznaje spółce cywilnej podmiotowość podatkową poprzez ustanowienie jej na gruncie tej ustawy podatnikiem, płatnikiem lub inkasentem, stroną postępowania podatkowego w zakresie praw i obowiązków wynikających z tejże podmiotowości jest spółka cywilna. Ona też powinna być adresatem decyzji podatkowej jako podmiot samodzielny, odrębny od wspólników /por. art. 115 Ordynacji podatkowej/. Rozwiązanie /likwidacja/ jednak spółki cywilnej powoduje, że traci ona podmiotowość podatkowo-prawną, np. na gruncie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, co powoduje, że z tym samym momentem traci ona również zdolność procesową do bycia strona w postępowaniu podatkowym prowadzonym na podstawie ustawy - Ordynacja podatkowa.

2. Z przepisów art. 115 par. 3 i 4 Ordynacji podatkowej wynika, że po rozwiązaniu spółki cywilnej odpowiedzialność wspólników jako osób trzecich za jej długi podatkowe przestaje mieć charakter jedynie posiłkowy, tzn. uzupełniający odpowiedzialność podatnika, płatnika lub inkasenta. Mimo więc, że nie traci ona charakteru odpowiedzialności podatkowej osób trzecich, na wspólników odpowiadających całym swoim majątkiem zostaje w takiej sytuacji przełożony de facto całkowity ciężar odpowiedzialności za zadłużenia spółki z tytułu jej zobowiązań jako podatnika, płatnika lub inkasenta. Tak, więc określenie zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług ciążącego na rozwiązanej spółce cywilnej może nastąpić tylko w ramach decyzji wydanej przeciwko byłym wspólnikom spółki w trybie art. 115 Ordynacji podatkowej, orzekającej o odpowiedzialności wspólników spółki za jej zobowiązania.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Janusza H. na decyzję Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w L. z dnia 12 stycznia 1999 r. (...),w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od stycznia do marca 1998 r. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w L. z dnia 23 października 1998 r. (...); (...).

Uzasadnienie strona 1/7

Przedmiotem skargi Janusza H. jest decyzja Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w L. z dnia 12 stycznia 1999 r. (...), (...), którą utrzymano w mocy decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej z Urzędu Kontroli Skarbowej w L. (...) z dnia 23 października 1998 r. w sprawie określenia Przedsiębiorstwu P.-H. "Młyn K." s.c. Janusz H. i Stanisław P. zaległości podatkowej w podatku od towarów i usług i odsetek za zwłokę od tej zaległości na dzień wydania decyzji za miesiące: styczeń, luty i marzec 1998 r. oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego w tym podatku za ten okres.

W decyzji tej stwierdzono, że w toku kontroli spółki stwierdzono nieprawidłowości mające wpływ na wysokość deklarowanego przez spółkę zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za ww. okres rozliczeniowy, mianowicie spółka dokonała obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie posiadając dowodów źródłowych zakupu potwierdzających nabycie towarów i usług, co spowodowało naruszenie przepisu art. 19 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Mając powyższe na uwadze Inspektor Kontroli Skarbowej stosownie do przepisu art. 193 par. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926/ nie uznał ewidencji zakupu VAT za dowód w części dotyczącej kwoty podatku naliczonego, tym samym uznając brak prawa ze strony Spółki do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w ewidencji zakupu VAT za okres: styczeń, luty, marzec 1998 r. Natomiast w celu zbadania rzetelności ewidencjonowanych obrotów za ten okres trzech miesięcy 1998 r. Inspektor Kontroli Skarbowej dokonał na podstawie ewidencji zakupu i sprzedaży analizy ilościowo - wartościowej zakupionych surowców i sprzedanych wyrobów przy uwzględnieniu ubytków w wysokości 4 procent i ustalił ilość wyrobów i odpadków użytecznych w wysokości 127.938 kg, jaka winna być wykazana przez Spółkę w ewidencji sprzedaży ww. okresie. Kontrolujący porównując wielkość sprzedaży mąki i otrąb wykazaną przez Spółkę w ewidencji sprzedaży w wysokości 104.619 kg z wielkością ustaloną według wyżej opisanej analizy tj. 127.938 kg wykazał nie zaewidencjonowaną sprzedaż ww. artykułów w wysokości 23.319 kg.

Mając powyższe na uwadze Inspektor Kontroli Skarbowej stwierdził naruszenie obowiązków ewidencyjnych wynikających z przepisów art. 27 ust. 4 ustawy o VAT. W związku z nierzetelnym prowadzeniem ewidencji sprzedaży Inspektor Kontroli Skarbowej w oparciu o przepis art. 23 par. 1 Ordynacji podatkowej określił wartość obrotu odpowiadającą nie zaewidencjonowanej ilości sprzedanych produktów w okresie objętym kontrolą tj. od 1.01.1998 r. do 31.03.1998 r. w wysokości 11.682,81 zł. Z uwagi na powyższe nieprawidłowości dotyczące zarówno podstawy opodatkowania, jak też kwot podatku należnego i naliczonego Inspektor Kontroli Skarbowej zgodnie z przepisem art. 27 ust. 5 i 6 ustawy o podatku od towarów i usług, określił w prawidłowej wysokości kwoty zobowiązania podatkowego i kwoty zwrotu podatku oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości 30 procent kwoty zaniżenia kwoty zobowiązania podatkowego /zawyżenia kwoty do zwrotu/.

Strona 1/7