Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. w przedmiocie podatku od towarów i usług
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kamieniecka, Sędziowie Sędzia WSA Anetta Chołuj (sprawozdawca), Asesor WSA Dagmara Dominik, Protokolant Paulina Wódka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 1 października 2008 r. sprawy ze skargi K. Ł. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług I. oddala skargę; II. przyznaje adwokatowi M. S. - W. kwotę 749,00 (słownie: siedemset czterdzieści dziewięć) zł, obejmującą podatek VAT, tytułem wynagrodzenia oraz zwrotu wydatków za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy.

Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/11

Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] o nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. S. M. z dnia [...] r znak [...] określającą K. Ł.do zapłaty kwotę podatku od towarów i usług w wysokości 2.376,00 zł z tytułu wystawienia faktur VAT nr [...] z dnia [...] r. i nr [...] z dnia [...] r.

W wyniku przeprowadzonego postępowania Naczelnik Urzędu Skarbowego W. - S. M. stwierdził, iż K. Ł. prowadzący firmę "B" [...] w miesiącu [...] wystawił dla firmy "C" sp. z o.o. dwie faktury: nr [...] z [...] r. na wartość brutto 9.760 zł w tym 1.760 zł VAT oraz nr [...] z [...] r. na wartość 3.416 zł w tym 616 zł VAT za grafikę wyciskaną z płyt miedzianych. Organ I instancji ustalił, że strona wykonywała czynności opodatkowane podatkiem VAT od 1 października 1998r. najpierw, jako podatnik zwolniony, następnie od 1 lutego 1999r. rezygnujący ze zwolnienia. Ostatnią deklarację podatnik złożył za [...]. Z tytułu wymienionych wyżej faktur nie został przez stronę zapłacony należny podatek od towarów i usług i nie została złożona deklaracja za miesiąc, w którym wystawiono faktury. Organ uznał, iż okoliczności związane z wystawieniem obu faktur wypełniają dyspozycję art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, wobec czego w oparciu o ten przepis Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał decyzję, którą określił stronie podatek od towarów i usług do zapłaty w wysokości 2.376 zł.

Po rozpatrzeniu odwołania Dyrektor Izby Skarbowej w W. decyzją z dnia [...] r. o nr [...] uchylił w całości decyzję organu pierwszej instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że organ nie dokonał analizy statusu pana K. Ł. jako podatnika VAT szczególnie w kontekście zgłoszenia przez stronę zawieszenia prowadzenia działalności gospodarczej od 1 października 2003r. Zdaniem organu powstają wątpliwości co do prawidłowości zastosowania przepisu art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku dnia 11 marca 2004 r. /PK/37800 od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - dalej ustawa o VAT w sytuacji, gdy organ I instancji nie przeprowadził postępowania wyjaśniającego, które prowadziłoby do stwierdzenia, czy wystawione faktury potwierdzają rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, czy też dotyczą czynności niewskazanych, a tym samym czy zakwestionowane faktury spełniają dyspozycję art. 108 ust. 1, czy też art. 99 ust. 1 ustawy, skoro ich wystawca był zarejestrowanym i w 2003r. jeszcze czynnym (wykazującym jeszcze sprzedaż i składającym deklaracje VAT-7) podatnikiem podatku od towarów i usług. Organ zarzucił, iż nie wykazano też w zaskarżonej decyzji, aby strona została wykreślona z ewidencji podatników VAT.

Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał w sprawie nową decyzję, którą wskazał, iż z dniem [...] r. K. Ł. prowadząc firmę zrezygnował ze zwolnienia od podatku od towarów i usług o którym mowa w art. 14 ust. 6 ustawy z 8.01.1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, przy czym zgodnie z art. 14 ust. 7a tejże ustawy podatnik, który utracił prawo od zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia nie mógł w następnych latach skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 14 ust. 1 wskazanej wyżej ustawy. Organ ustalił, iż od lutego 1999r. do września 2003r. strona za poszczególne lata nie uzyskiwała obrotu w wysokości wyłączającej ją z prawa do podmiotowego zwolnienia z podatku od towarów i usług. Wskazał, iż w deklaracjach VAT-7 za lipiec, sierpień i wrzesień 2003r. podatnik zadeklarował obrót 0,00 zł a począwszy od następnego okresu zaprzestał składania rozliczeń w tym podatku zgłaszając od 1.10.2003r. "zawieszenie" prowadzenia działalności gospodarczej - zakończył działalność. W decyzji podniesiono, iż zgodnie z nowelizacją ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, która weszła w życie w dniu 1.10.2002r. podatnik, który zrezygnował ze zwolnienia od podatku, mógł po upływie 3 lat od daty tej rezygnacji ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy, a ponieważ w przedmiotowej sprawie strona nie uzyskiwała za poszczególne lata obrotu w wysokości przekraczającej kwotę uprawniającą do korzystania z podmiotowego zwolnienia od podatku, oraz zaprzestając składania od [...] r. deklaracji VAT - 7 zakończyła działalność stwierdził, iż dokonując już w 2004r. sprzedaży korzystał on ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, bez korzystania ze zwolnienia przedmiotowego. Organ wskazał, iż zarówno utrata jak i rezygnacja ze zwolnienia powoduje, iż strona winna poinformować o tym fakcie właściwy organ, podatkowy przed dniem, w którym następuje utrata zwolnienia, lub przed początkiem miesiąca, w którym podatnik zamierza zrezygnować z tego zwolnienia. Wobec stwierdzenia wystawienia przez stronę w miesiącu sierpniu 2005r. dwóch faktur VAT, z których podatek nie został wpłacony do urzędu, oraz ustalenia, iż spółka "C" będąca kontrahentem posiada oryginały obu przedmiotowych faktur zaewidencjonowane w rejestrze zakupów i rozliczone w deklaracji VAT 7 za sierpień 2005r., a wynikające z faktur należności zostały przez nią uregulowane dowodami zapłaty KP, organ wydając decyzję uznał, iż obie transakcje zostały dokonane, a wystawca nie zadeklarował i nie rozliczył kwot podatku należnego. Organ podniósł, iż w przedmiotowej sprawie zastosowanie ma art. 108 ustawy o VAT, bowiem zgodnie z jego brzmieniem każdy podmiot, który wystawi fakturę, z wykazanym podatkiem, jest obowiązany do jego zapłaty. Zauważył przy tym, iż podatek zawarty w obu fakturach nie może powiększyć podatku należnego mającego wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego, bowiem obowiązek zapłaty podatku w przypadku wystawienia faktury, o której mowa w art. 108 ust. 1 ustawy o VAT pozostaje poza unormowaniami zdarzeń, które rodzą obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług na podstawie art. 19 ustawy. W decyzji organ wskazał również, iż podatnik w związku z postanowieniem z art. 200 Ordynacji podatkowej wniósł o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłych na okoliczność stopnia świadomości strony w chwili wystawiania omawianych faktur. Wobec tego żądania strony, organ wyjaśnił, iż przy braku ubezwłasnowolnienia zastosowanie ma linia orzecznicza wskazująca, iż choroba i leczenie w poradni zdrowia psychicznego, jeśli nie spowodują ubezwłasnowolnienia nie stanowią przesłanki wyłączającej pełne uczestnictwo w postępowaniu podatkowym, bowiem choroba taka nie unicestwia zdolności do czynności prawnych.

Strona 1/11
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej