Sprawa ze skargi na decyzję Izby Skarbowej w O. w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do lipca, od września do grudnia 2001 r. I
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Kuczyńska Sędziowie: Sędzia NSA Gerard Czech Sędzia WSA Krzysztof Bogusz (spr.) Protokolant ref. stażysta Anna Frydryk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 sierpnia 2004 r. sprawy ze skargi P. K. na decyzję Izby Skarbowej w O. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do lipca, od września do grudnia 2001 r. I uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Urzędu Skarbowego w B. z [...], Nr [...] II określa, że zaskarżona decyzja nie może zostać wykonana III zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w O. na rzecz skarżącego kwotę 2715 zł (dwa tysiące siedemset piętnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego, w tym kwotę 2400 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego

Uzasadnienie strona 1/11

Urząd Skarbowy w B. decyzją z [...] nr [...] określił, na podstawie art. 207, art. 21 § 1 pkt. 1 i § 3, art. 53 § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. nr 137 poz. 926 z 1997 r. z późn. zm.) - dalej "Ordynacja podatkowa" oraz art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 08 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. nr 11 poz. 50 z 1993 r. z późn. zm.) dalej "ustawa o podatku od towarów i usług" podatnikowi P. K., zobowiązanie podatkowe oraz zaległość podatkową w podatku od towarów i usług za okres od stycznia do lipca i od września do grudnia 2001 r., a to w konsekwencji ustaleń kontroli źródłowej przeprowadzonej w dniach od 25 do 28 marca 2002 r. przez kontrolerów tamtejszego Urzędu.

Ustalenia kontroli stwierdzały, że P. K. prowadził działalność gospodarczą wpisaną do ewidencji działalności gospodarczej Urzędu Miejskiego w B., z zakresem działalności określonej jako handel okrężny artykułami przemysłowymi.

Podatnik z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej opłacał zryczałtowany podatek dochodowy od przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Do 2000 roku P. K. korzystał z podmiotowego zwolnienia w zakresie podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 14 ust. 1 pkt. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W 2000 roku podatnik uzyskał przychód w kwocie 79.376, 05 zł, co wykazał w deklaracji PIT - 28.

Kontrola przeprowadzona przez organ podatkowy ustaliła także, że w dniu 31 grudnia 2000 roku podatnik sporządził spis z natury obejmujący na tamtą datę 13 pozycji. Spis ten został złożony w Urzędzie Skarbowym w B. w dniu 2 stycznia 2001 r. wraz z zawiadomieniem o zlikwidowaniu z dniem 31 grudnia 2000 r. działalności gospodarczej, przy czym ta ostatnia okoliczność została potwierdzona dodatkowo przez złożenie formularza NIP - 3.

Dalsze wyniki kontroli źródłowej wskazywały, że w ciągu 2001 roku podatnik sprzedawał ruchomości wymienione w spisie z natury a pozostałe po zlikwidowanej firmie, odprowadzając zryczałtowany 3% podatek dochodowy oraz, że za 2001 r. złożył zeznanie roczne o wysokości uzyskanego przychodu na formularzu PIT - 28, w którym wykazał przychód ze sprzedaży pozostałych towarów (zapasów) w łącznej kwocie 64.107 zł.

W tej sytuacji działając na podstawie art. 10 ust, 2 ustawy o podatku od towarów i usług, organ podatkowy I instancji uznał, że w 2001 roku P. K. prowadził we własnym imieniu i na własny rachunek czynności o jakich mowa w art. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, a to oznaczało wypełnienie przesłanek z art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy do przyjęcia go za podatnika podatku od towarów i usług. Organ przyjął, że przychód w kwocie 79.376,05 zł uzyskany w 2001 r. oznacza, że mimo wyrejestrowania firmy sprzedaż ruchomości po 1 stycznia 2001 r., wymienionych w spisie z natury, podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podatnik utracił bowiem podmiotowe zwolnienie w tymże podatku przewidziane w art. 14 ust. 1 pkt. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, skoro wartość sprzedaży towarów przekroczyła w roku podatkowym równowartość w złotych polskich kwoty 10.000 euro.

Strona 1/11