Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Ryszard Pęk - spr Sędziowie: Sędzia WSA Katarzyna Radom Sędzia WSA Dariusz Skupień Protokolant: Katarzyna Gierczak po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2005 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Urzędu Skarbowego w Ś. z dnia [...] (nr [...]). 2. stwierdza, iż powyższe decyzje nie podlegają wykonaniu. 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we W. na rzecz skarżącej kwotę 5.785,00 (słownie: pięć tysięcy siedemset osiemdziesiąt pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa we W. Ośrodek Zamiejscowy w W., po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez M. K., utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w Ś. z dnia [...] (nr [...]) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r. W uzasadnieniu tej decyzji Izba Skarbowa wyjaśniła, iż w zeznaniu podatkowym o wysokości dochodu osiągniętego w 2000 r. M. K. wykazała należny podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości [...]. Następnie, w dniu [...]złożyła w Urzędzie Skarbowym skorygowane zeznanie podatkowe za 2000 r. oraz wniosek o stwierdzenie nadpłaty w kwocie [...]z tytułu nienależnie wpłaconego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. Jako podstawę prawną swojego żądania wskazała art. 79 § 2 pkt. 1 lit. c w związku z art. 73 § 2 pkt. 3 i art. 77 § 3 pkt. 1 Ordynacji podatkowej oraz wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2002 r. (sygn. akt. K 45 /01, Dz. U. nr 100, poz. 923). Według podatniczki, w związku z powołanym we wniosku wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego przysługiwało jej zwolnienie z podatku dochodowego z tytułu osiągania dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej w zakładzie pracy chronionej. Urząd Skarbowy odmówił stwierdzenia nadpłaty, ponieważ uznał, że od 1 stycznia 2000 r. nie obowiązywały przepisy określające zakres i zasady zwolnienia dochodów z działalności gospodarczej osób zatrudniających osoby niepełnosprawne, do których odsyłał art. 21 ust.1 pkt 35 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym dochody nie były objęte zwolnieniem od podatku dochodowego. Izba Skarbowa, odnosząc się do zarzutów zwartych w odwołaniu od powyższej decyzji, nie znalazła podstaw faktycznych i prawnych do jej uchylenia i stwierdzenia nadpłaty. Wyjaśniła, iż osoby prowadzące zakłady pracy chronionej korzystały do końca 1999 r. ze zwolnienia od podatku dochodowego w zakresie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Jednakże, po zmianach wprowadzonych art. 2 pkt 2 w związku z art. 4 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. nr 95, poz. 1101), które obowiązują od 1 stycznia 2000 r., osoby prowadzące zakłady pracy utraciły zwolnienie od podatku dochodowego (w tym podatku dochodowego od osób fizycznych). Według Izby Skarbowej z wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2002 r. (sygn. akt. K 45 /01, Dz. U. nr 100, poz. 923), na który podatniczka powołała się we wniosku o stwierdzenie nadpłaty oraz w odwołaniu, nie można było wyprowadzić wniosku, iż osoby prowadzące zakłady pracy nie utraciły zwolnienia od podatku dochodowego. Jego skutkiem - jak zaznaczyła Izba Skarbowa - nie była utrata mocy obowiązującej art. 2 pkt 2 w związku z art. 4 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ale potwierdzenie obowiązku ustanowienia regulacji przejściowych niezbędnych dla realizacji norm konstytucyjnych w zakresie praw nabytych.