Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Katarzyna Radom (sprawozdawca), Sędziowie: sędzia WSA Barbara Ciołek, sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz, , Protokolant: starszy asystent sędziego Dagmara Stankiewicz-, Rajchman, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 29 września 2017 r. sprawy ze skargi R. D. na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. z [...] 2017 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r.: oddala skargę w całości.
Zaskarżoną decyzją Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej we W. utrzymał w mocy swoje uprzednie orzeczenie z [...] 2016 r. odmawiające R. D. stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. z [...] 2015 r. określającej zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. oraz odsetek za zwłokę od nieuregulowanych w terminie zaliczek na ten podatek.
Jak wynikało z akt sprawy po wszczęciu wobec strony postępowania kontrolnego Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej [...] 2015 r. wydał powołaną na wstępie decyzję, którą doręczył stronie 4 września 2015 r. w trybie art. 150 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm., dalej O.p.). Postanowieniem z 18 stycznia 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej we W. odmówił przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od ww. decyzji, odrębnym rozstrzygnięciem datowanym na ten sam dzień orzekł, że odwołanie zostało wniesione z uchybieniem terminu.
Pismem z 1 sierpnia 2016 r. strona wniosła o stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej z [...] 2015 r. powołując się na art. 247 § 1 pkt 3 O.p. zarzucała rażące naruszenie prawa, tj: art. 7 Konstytucji RP, art. 120, art. 121 § 1, art. 148 § 1 i § 2 O.p., poprzez dowolne i niezasadne ustalenie adresu do doręczeń pism - jako U. (S. [...]), mimo, że w toku postępowania kontrolnego pierwotnie korespondencję doręczano na adres ujawniony w CEiIDG ul. B. [...] W. (adres działalności gospodarczej); naruszenie art. 122, art. 123, art. 127 w zw. z art. 211 O.p., poprzez uniemożliwienie stronie czynnego udziału w każdym stadium postępowania oraz kontroli instancyjnej poprzez niedoręczenie decyzji. Zmiana adresu doręczania pism w toku postępowania skutkowała ograniczeniem uprawnień procesowych strony, co przełożyło się na treść wydanego rozstrzygnięcia i nieprawidłowe doręczenie decyzji ostatecznej.
W uzasadnieniu skarżący wyjaśnił pojęcie rażącego naruszenia prawa odwołując się do poglądów orzecznictwa, zaznaczając, że może ono także dotyczyć prawa procesowego. W opinii strony organ podatkowy nie powinien zmieniać adresu do doręczeń, pisma należało przesyłać na ul. B. [...], tak jak postanowienie o wszczęciu postępowania, prawidłowo doręczone w trybie art. 149 O.p. (odebrał je brat strony, dorosły domownik). Pod tym adresem strona prowadziła działalność gospodarczą do 28 września 2014 r. Zmiana adresu doręczeń na ul. S. [...], U. nie miała podstawy faktycznej i prawnej, strona nie prowadziła tam działalności i nie zamieszkiwała. Błędne doręczanie pism pozbawiło skarżącego czynnego udziału w postępowaniu, w tym złożenia odwołania.
Powołaną na wstępie decyzją Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej działając jako organ I instancji odmówił żądaniu strony. Po przywołaniu art. 127, art. 128, art. 247 i art. 248 O.p. wskazał na enumeratywny katalog przesłanek stwierdzenia nieważności i obowiązek organu podatkowego rozpoznania wniosku strony w aspekcie wszystkich podstaw nieważności, a nie tylko tych zgłaszanych przez stronę. Odnosząc się wskazanej przez stronę podstawy organ podatkowy wyjaśnił znaczenie pojęcia rażącego naruszenia prawa wywodząc, że odnosi się ono do wad tkwiących w samej decyzji a nie w prowadzonym postępowaniu, zaś naruszenie prawa musi się cechować oczywistością sprzeczności z przepisem prawa. W treści ostatecznej decyzji objętej wnioskiem organ podatkowy nie dostrzegł takich naruszeń. Przywołał brzmienie art. 148, art. 149 i art. 150 O.p. wykładając ich treść zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych, które wykorzystał także do wykładni pojęcia "miejsca zamieszkania i pracy adresata". Przekładając to na grunt rozpoznawanej sprawy wyjaśnił, że od daty wszczęcia postępowania kontrolnego - 31 października 2013 r. do 3 lutego 2014 r. pisma były doręczanie na adres: B. [...] W., tj. ustalony adres zameldowania skarżącego oraz głównego miejsca prowadzenia działalności. Taki też adres wynikał z zeznań podatkowych strony za lata 2010 - 2012 składanych do Urzędu Skarbowego W. oraz z CEiIDG. Żadne pismo kierowane pod ten adres nie zostało osobiście odebrane przez stronę, wszystkie doręczano w trybie art. 149 lub 150 O.p. (na siedem pism wysłanych do strony za pośrednictwem poczty na ten adres: cztery odebrała matka skarżącego, jedno brat, a dwa nie zostały podjęte). Nie powiodły się próby doręczenia pism za pośrednictwem pracowników organu podatkowego, pomimo licznych wezwań strona nie stawiła się w urzędzie, nie przedłożyła dokumentacji. Skarżący nie podejmował także pism kierowanych do niego na adres, pod którym w 2010 r. rzeczywiście prowadził działalność gospodarczą tj. R. ul. K. [...].