Sprawa ze skargi: D. Ł. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia 2012 r do stycznia 2013 r:
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Piotr Kieres (sprawozdawca),, Sędziowie: Sędzia WSA Daria Gawlak-Nowakowska,, Asesor WSA Iwona Solatycka, Protokolant: Starszy specjalista Agnieszka Dąbrowska, po rozpoznaniu w Wydziale I, na rozprawie w dniu 13 kwietnia 2022 r. sprawy ze skargi: D. Ł. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. z dnia [...] lutego 2021 r., nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia 2012 r do stycznia 2013 r: oddala skargę w całości.

Uzasadnienie strona 1/14

Przedmiotem skargi D. Ł. (dalej jako: Strona, Skarżący) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej jako: DIAS, Organ odwoławczy) z 2 lutego 2021 r. nr 0201-IOD1.603.29.2020 utrzymująca w mocy własne rozstrzygnięcie wydane w pierwszej instancji z 12 listopada 2020 r nr 0201-IOD2.603.9.2020, w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z 15 września 2015 r nr 0201-PT1.4213.4.2015 - w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia 2012 r. do stycznia 2013 r., po wznowieniu postępowania na wniosek Skarżącego oparty o przesłankę z art. 240 § 1 pkt 11 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) - dalej jako o.p. oraz wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 16 października 2019 r. w sprawie o sygn. C-189/18 Glencore Agriculture Hungary Kft - powoływany dalej jako TSUE Glencore. W złożonym wniosku wskazano na tożsamość regulacji art. 11 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) - powoływana jako p.p.s.a., z przepisem art. 1 ust. 3a węgierskiej ordynacji podatkowej. Zdaniem Strony między tym ostatnim przepisem zawierającym związanie węgierskich organów administracyjnych, sądów ustaleniami faktycznymi i kwalifikacjami prawnymi zawartymi w ostatecznych decyzjach wydanych wobec dostawców podatnika oraz brakiem obowiązku ponownego przedstawienia dowodów oszustwa w postępowaniu toczonym względem podatnika, a przepisem art. 194 § 1 o.p. istnieje zasadnicza różnica, albowiem z polskiego przepisu wynika jedynie domniemanie prawdziwości, które może zostać obalone. Jednakże przepis art. 1 ust. 3a węgierskiej ordynacji podatkowej ma zawierać tożsamą regulację jak ta, która znajduje się w art. 11 p.p.s.a. Strona zacytował przy tym fragment zapadłego w sprawie postępowania wymiarowego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30 kwietnia 2018 r. o sygn. akt I FSK 1114/16, z którego wywodzi, że wykładnia art. 11 p.p.s.a. przesądziła, że organy nie musiały i nie mogły gromadzić i oceniać jakiegokolwiek materiału dowodowego dotyczącego sprawy Strony, w związku z tym, że wobec dostawcy Strony wydano prawomocne wyroki skazujące. Wyroki te korzystały więc z takiej samej mocy wiążącej jaką nadawał przepis węgierskiej ordynacji podatkowej objęty TSUE Glencore. Zdaniem Skarżącego nie ma przy tym znaczenia, że w sprawie której dotyczył TSUE Glencore chodziło o związanie decyzjami administracyjnymi, a w sprawie Strony związanie wyrokami karnymi, albowiem skutek jest w obu przypadkach taki sam - zwolnienie organów i sądów z prawa i obowiązku oceny aktu decyzyjnego wydanego wobec dostawcy Strony, tylko z uwagi na określenie w przepisach prawa, że akt ten wiąże sądy i organy w sposób niezezwalający na jego podważenie w sprawie Strony. Konsekwencją uwzględnienia wniosku Strony winno być pominięcie w postępowaniu wymiarowym wyroków karnych wydanych wobec dostawcy Strony.

Strona 1/14