Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dagmara Stankiewicz-Rajchman (sprawozdawca) Sędziowie: Sędzia WSA Andrzej Cichoń Sędzia WSA Piotr Kieres po rozpoznaniu w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 15 grudnia 2022 r. sprawy ze skargi: A. G. na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 kwietnia 2022 r. nr 0112-KDIL3.4012.465.2021.4.AK w przedmiocie pozostawienia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej bez rozpatrzenia: I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 lutego 2022 r., nr 0112-KDIL3.4012.465.2021.2.AK; II. zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 597 zł (pięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiotem skargi A. G. (dalej: skarżąca, strona, wnioskodawczyni) jest postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: DKIS, organ podatkowy, organ interpretacyjny) z dnia 7 kwietnia 2022 r., Nr 0112-KDIL3.4012.465.2021.4.AK, utrzymujące w mocy postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 lutego 2022 r. Nr 0112-KDIL3.4012.465.2021.2.AK o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.
W dniu 19 grudnia 2021 r. skarżąca złożyła do organu interpretującego wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w sprawie dotyczącej opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji sprzedaży nieruchomości, jak i prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących transakcje sprzedaży nieruchomości opisane we wniosku.
Z przedstawionego stanu faktycznego sprawy wynikało, że skarżąca w dniu 29 lipca 2021 r. nabyła w formie aktów notarialnych dwie nieruchomości, z czego jedna z nich stanowiła działkę gruntu zabudowaną budynkiem istniejącej stacji paliw wraz z całą infrastrukturą (Nieruchomość nr 2), druga zaś to działka gruntu będąca wjazdem i wyjazdem z terenu stacji paliw (Nieruchomość nr 1). Do ceny sprzedaży został doliczony podatek VAT według stawki 23%. Sprzedający oświadczyli, że z tytułu dokonania tej czynności są podatnikami podatku od towarów i usług. Wskazana transakcja została udokumentowana dwiema fakturami VAT, tj. fakturą na kwotę uiszczonego zadatku oraz fakturą rozliczeniową wystawioną po zakupie. Strona nie odliczyła podatku VAT wynikającego z faktury zaliczkowej, jak i rozliczeniowej wobec powzięcia wątpliwości co do poprawności opodatkowania przez stronę sprzedającą przedmiotowej transakcji podatkiem VAT. Wątpliwość ta skutkowała zadaniem następujących pytań:
1. Czy faktury VAT opisane w opisie stanu faktycznego tj. 1) faktury dokumentujące: a) sprzedaż Nieruchomości nr 1 (droga dojazdowa), w tym dokumentująca zaliczkę, b) sprzedaż Nieruchomości nr 2 (stacja paliw), w tym dokumentująca zaliczkę, c) refakturę za odpady komunalne, d) refakturę zużycia LPG, e) sprzedaż paliw, f) sprzedaż różnych towarów oraz 2) faktura korygująca do faktury opisanej w pkt 1f pytania stanowią faktury, o których mowa w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, ze zm., dalej: ustawa o VAT)?
2. W przypadku uznania przez organ podatkowy w odpowiedzi na pytanie nr 1, że faktury, o których mowa w pytaniu nr 1 nie stanowią faktur, o których mowa w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT - czy wnioskodawczyni przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT z faktur VAT, o których mowa w pytaniu pierwszym?
Przedstawiając własne stanowisko skarżąca wskazała, że w jej ocenie opisane we wniosku faktury stanowią faktury, o których mowa w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT. Zdaniem strony wszystkie transakcje opisane w opisie stanu faktycznego w istocie składają się na jedną transakcję, której przedmiotem jest zorganizowana część przedsiębiorstwa i z tego powodu cena sprzedaży powinna być niższa, gdyż nie powinna być powiększona przez stronę sprzedającą o podatek VAT. W przypadku zaś gdyby organ interpretacyjny uznał, iż opisane faktury VAT nie stanowią faktur, o których mowa w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT skarżąca uważa, iż przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT z wszystkich faktur.