Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ryszard Pęk Sędzia NSA Janusz Zubrzycki Sędzia WSA Ludmiła Jajkiewicz (sprawozdawca) Protokolant Małgorzata Jakubiak po rozpoznaniu w dniu 6 października 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi W.P. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. 1. z dnia [...] Nr [...],[...]-[...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej podatek od nieruchomości za rok 1996, 1998 -2000 2. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej podatek od nieruchomości za rok 2001 I. uchyla decyzję z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej podatek od nieruchomości za 2001 r. II. w pozostałej części oddala skargę. III. Zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. na rzecz skarżącego kwotę 10 (dziesięć) zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Skarżący W. P. zaskarżył decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] o nr [...] i [...] - [...] utrzymujące w mocy decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] o nr [...] i [...] - [...] odmawiające wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ustalających wymiar podatku od nieruchomości za rok 1996 i lata 1998 - 2000 oraz decyzję z dnia [...] o nr [...] utrzymującą w mocy decyzję z dnia [...] o nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej podatek od nieruchomości za 2001 r.
Skarżący, powołując się na orzecznictwo NSA, pismem z dnia [...] zwrócił się o unieważnienie decyzji w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości za lata 1996 - 2001 i zwrot wpłaconego podatku. W piśmie tym podniósł, iż nie jest właścicielem nieruchomości a jedynie najemcą. Dlatego zgodnie prawem nie może być obciążony podatkiem od nieruchomości, której nie jest właścicielem. Dodał także, iż w innych miastach w Polsce najemcy nie płacą podatku od nieruchomości.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w odniesieniu do roku 1996 i lat 1998 - 2000, w związku z wniesieniem wniosku po upływie roku od dnia doręczenia decyzji wymiarowych, na podstawie art. 249 § 1 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm. - zwanej dalej Ordynacja podatkowa) odmówiło wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ustalających podatek od nieruchomości za te lata.
Natomiast w odniesieniu do roku 2001 Samorządowe Kolegium Odwoławcze, na podstawie art. 251 § Iw zw. z art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej podatek od nieruchomości za ten rok. W uzasadnieniu organ zauważył, iż strona we wniosku wskazała, jako podstawę prawna stwierdzenia nieważności decyzji, rażące naruszenie prawa. W rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z decyzją podjętą na podstawie przepisu budzącego wątpliwości interpretacyjne, co zdaniem organu, nie stanowi rażącego naruszenia prawa. Na poparcie tego stanowiska organ przytoczył wybrane tezy z orzeczeń NSA: "Cechą rażącego naruszenia prawa jest to, że treść decyzji pozostaje w sprzeczności z treścią przepisu przez proste ich zestawienie ze sobą i nie chodzi tu bowiem o błędy w wykładni prawa, ale o przekroczenie prawa w sposób jasny i niedwuznaczny." oraz " Odmienność wykładni budzących wątpliwości przepisów prawa nie może być podstawą żądania stwierdzenia nieważności decyzji, gdyż nie ma cechy rażącego naruszenia prawa." W skardze z dnia [...] skarżący zarzucił Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu rażące naruszenie art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej oraz art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. Nr 9, poz. 31 ze zm. - zwanej dalej ustawą). Skarżący podniósł, że "nie chodzi tu bowiem o interpretację uboczną ale powodującą powstanie obowiązku podatkowego. Przy tak krańcowo różnej zmianie interpretacji przepisów prawa, która powoduje wyłączenie przedmiotu opodatkowania i tym samym zwolnienia z opodatkowania określonej grupy podatników (zdaniem skarżącego) należy uznać za błędną i wydaną z rażącym naruszeniem prawa decyzję określającą obowiązek podatkowy." Skarżący wskazał również na treść uchwały składu 5 sędziów NSA, z której wynika, że brak jest podstaw prawnych do opodatkowania podatkiem od nieruchomości lokali nie wyodrębnionych prawnie. Ponadto skarżący stwierdził, iż "organ podatkowy posiadający silniejszą pozycję niż podatnik - osoba fizyczna, która działa w zaufaniu do organów stosujących prawo powinien poddać wnikliwej analizie przepis prawa przy jego stosowaniu. Skoro tego nie uczynił (to) nadużył tego prawa przy jego stosowaniu i w świetle cytowanej uchwały (...) należy oceniać iż wydał decyzję z rażącym tego prawa naruszeniem... "