Dnia 20 maja 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Moskała (sprawozdawca) Sędziowie: Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Asesor WSA Bogumiła Kalinowska Protokolant: apl. prok. Tomasz Łoziński po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2004 r. przy udziale sprawy ze skargi E. K. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe oddala skargę.
sygn. akt 3 I SA/Wr 3381/01 2
Uzasadnienie
Decyzją nr [...] z dnia [...]. Prezes Głównego Urzędu Ceł uchylił decyzję organu I instancji i przekazał sprawę temu organowi do ponownego rozpatrzenia.
W uzasadnieniu podniósł, że zaskarżona decyzja organu I instancji została wydana z naruszeniem art. 121 § 1, 122 i 210 § 6 Ordynacji podatkowej.
Wskazał, że zgodnie z art. 121 Ordynacji postępowanie celne winno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów, a nadto winno być oparte na wyrażonej w art. 122 ww. ustawy zasadzie prawdy materialnej. Powyższe oznacza, że celem postępowania jest ustalenie prawdy oraz oparcie rozstrzygnięcia na faktach i okolicznościach udowodnionych.
Dotarcie do prawdy materialnej następuje dzięki zgromadzeniu odpowiedniego materiału dowodowego i jego ocenie. Zgodnie zaś z art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej uzasadnienie faktyczne decyzji winno zawierać w szczególności wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów którym dał wiarę oraz przyczyn dla których innym dowodom odmówił wiarygodności. .Uzasadnienie prawne winno natomiast zawierać podstawę prawną decyzji z przytoczeniem przepisów prawa.
Jak wynika z akt sprawy organ I instancji nie wyjaśnił stronie przyczyn zakwestionowania wartości transakcyjnej, o co strona wnosiła w piśmie z dnia [...]. Zdaniem Prezesa GUC takie działanie organu narusza przywołane wyżej zasady wyrażone w art. 121 i 122 Ordynacji podatkowej.
Nadto uzasadnienie zaskarżonej decyzji nie odpowiada wymogom określonym art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji nie wyjaśniono dlaczego nie uwzględniono treści załączonej do akt oceny technicznej, dlaczego nie uznano jej za dowód w sprawie i nie dokonano jego oceny. Te naruszenia przepisów, zdaniem Prezesa GUC, musiały skutkować uchyleniem zaskarżonej decyzji.
W skardze na tę decyzję, domagając się jej uchylenia, skarżąca wskazała, że podstawą rozstrzygnięcia organu odwoławczego był przepis art. 233 § 1 pkt 2 lit. b Ordynacji podatkowej. Z treści tego przepisu wynika, że uchylenie decyzji organu I instancji może nastąpić jedynie wówczas, gdy organ odwoławczy stwierdzi naruszenie art. 240 lub 247 Ordynacji podatkowej. W niniejszej sprawie organ odwoławczy nie tylko nie wskazał, na podstawie których przesłanek decyzja jest uchylona, ale nie podał nawet czy uchylenie nastąpiło z uwagi na to, że zachodziły przesłanki skutkujące wznowieniem postępowania czy też stwierdzeniem nieważności zaskarżonej decyzji.
Podniosła również, że nie było podstaw do uchylenia zaskarżonej decyzji w oparciu o przepis art. 233 § 2 Ordynacji podatkowej. Przepis ten bowiem upoważnia organ odwoławczy do uchylenia zaskarżonej decyzji jedynie w przypadku, gdy zachodzi konieczność ponownego przeprowadzenia postępowania w całości lub w znacznej części. W niniejszej sprawie sygn. akt 3 I SA/Wr 3381/01 3 rozstrzygnięcie sprawy zasadzać się może jedynie na dowodach znanym organom celnym z urzędu. Przeprowadzenie innych dowodów jest niemożliwe, bowiem samochód będący przedmiotem sporu jest już wyremontowany. Zachowanie organu odwoławczego świadczy, iż uchylił się on od merytorycznego rozpatrzenia sprawy.