Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędziowie: Sędzia WSA Tomasz Zborzyński (spr) Asesor sądowy Marzena Łozowska Protokolant sekr. sąd. Joanna Zamojska - Jaszczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2004 r. sprawy ze skargi A SA w B. k/O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia [...], nr [...] w przedmiocie orzeczenia straty w podatku dochodowym od osób prawnych za 1999 r. I. zaskarżoną decyzję uchyla; II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana; III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu na rzecz A SA w B. kwotę 51.747,90 zł (słownie pięćdziesiąt jeden tysięcy siedemset czterdzieści siedem złotych 90/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania
Decyzją Nr [...] z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu uchylił decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Opolu Nr [...] z dnia [...] i orzekł, że strata Spółki Akcyjnej A w B. w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 1999 wynosi 237.276.389,04 zł. Decyzja organu odwoławczego skorygowała na korzyść podatnika błąd rachunkowy popełniony przez organ pierwszej instancji oraz zmieniła uzasadnienie prawne tej decyzji, podtrzymując zarazem stanowisko co do wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów kwoty 2.429.738,83 zł, stanowiącej wydatek na nabycie na rzecz pracowników podatnika jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych, jako nie spełniającej wymogów określonych w art. 15 ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, warunkujących zaliczenie tego wydatku do kosztów uzyskania przychodów.
Decyzję tę Spółka zaskarżyła, zarzucając naruszenie przepisów postępowania, które "miało istotny wpływ na wynik rozstrzygnięcia", a to art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej, polegające na dokonaniu ustaleń sprzecznie z zebranym materiałem dowodowym przez przyjęcie - jak to ujęto w skardze - że wydatki na nabycie na rzecz pracowników jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych poniesione zostały na zaopatrzenie emerytalne pracowników i ich beneficjentami nie byli pracownicy oraz naruszenie prawa materialnego, które "miało wpływ na wynik rozstrzygnięcia", a to art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że wydatki poniesione na rzecz pracowników nie stanowią przychodu ze stosunku pracy i nie są kosztem uzyskania przychodu. Podniesiono, że w 1999 r. skarżąca, fundusze inwestycyjne reprezentowane przez B S.A. w W. oraz poszczególni pracownicy skarżącej zawarli trójstronne umowy cywilnoprawne, których przedmiotem było nabywanie przez skarżącą na rzecz jej pracowników jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych. Spór dotyczy oceny charakteru wpłat dokonywanych przez skarżącą w celu nabycia na rzecz pracowników jednostek uczestnictwa. Przedmiotem świadczenia skarżącej na rzecz pracowników była kwota pieniężna, wydatki te stanowiły przychód pracowników ze stosunku pracy, opodatkowany na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i pozostawały w związku z przychodami skarżącej, toteż nietrafne jest stanowisko organów podatkowych, że beneficjentami tych wydatków nie byli pracownicy, lecz osoby, które wcześniej były pracownikami, a wydatki zostały poniesione na zaopatrzenie emerytalne pracowników. Zdaniem skarżącej treść umów nie może być podstawą do ustaleń o charakterze świadczeń, mimo, że przewiduje ograniczenie w zbywaniu jednostek uczestnictwa przed osiągnięciem przez uprawnionych wieku 60 lat lub nabycia uprawnień do emerytury.