Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Ryszard Pęk - sprawozdawca Sędziowie: Sędzia NSA Janusz Zubrzycki Sędzia WSA Ludmiła Jajkiewicz Protokolant: Małgorzata Jakubiak po rozpoznaniu w dniu 6 października 2004 r. sprawy ze skargi K. C. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ustalających podatek od nieruchomości za lata 1995 - 2000 z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ustalających podatek od nieruchomości za 2001 r. I. uchyla decyzję z dnia [...]Nr [...]w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej podatek od nieruchomości za 2001 r. II. w pozostałej części oddala skargę. III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. na rzecz skarżącego kwotę 10 (dziesięć) zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzjami z dnia [...] (nr [...]) Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W., po rozpoznaniu odwołania złożonego przez K. C. (zwanego dalej skarżącym), utrzymało w mocy własne decyzje z dnia [...] (nr [...]) odmawiające wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności ostatecznych decyzji Prezydenta Miasta W. ustalających podatek od nieruchomości za lata 1995 - 2000. W uzasadnieniu tych decyzji Kolegium wyjaśniło, iż skarżący złożył w dniu [...]wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji, w których ustalono podatek od nieruchomości za lata 1995 - 2000, a ponieważ od daty doręczenia tych decyzji upłynął termin jednego roku, to z uwagi na treść art. 249 § 1 Ordynacji podatkowej, bez względu na to czy istniały przesłanki ujęte w art. 247 Ordynacji podatkowe, należało w tych sprawach odmówić wszczęcia postępowania.
Odrębną decyzją z tej samej daty (nr [...]) Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy własną decyzję z dnia [...] (nr [...]) odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta W. z dnia [...]ustalającej podatek od nieruchomości za 2001 r. W uzasadnieniu tej decyzji Kolegium wyjaśniło, iż skarżący we wniosku wskazał, jako podstawę prawną stwierdzenia nieważności decyzji, rażące naruszenie prawa. Według Kolegium z uwagi na nieprecyzyjną i budzącą wątpliwości interpretacyjne treść art. 2 ust. 1 pkt. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. nr 9, poz. 31 ze zm.) organ podatkowy, ustalając podatek od nieruchomości wynajmowanej przez skarżącego, nie dopuścił się rażącego naruszenia prawa. Takie stanowisko - jak podkreśliło Kolegium - znajdowało oparcie w przywołanych w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego. Jeśli zaś chodzi o uchwałę NSA z dnia 25 czerwca 2001 r. (FPK 4 /00), to według Kolegium wpłynie ona na zasadniczą zmianę orzecznictwa w przyszłości, lecz nie mogła skutkować stwierdzeniem nieważności decyzji "mieszczącej się w ówczesnej interpretacji przepisu art. 2 ust. 1 pkt. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz dominującej linii orzecznictwa".
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego K. C. wniósł o stwierdzenie nieważności decyzji ustalających podatek od nieruchomości od wynajmowanego lokalu użytkowego. Skarżący podkreślił, iż lokal ten był własnością Gminy W. nie został wyodrębniony jako nieruchomość. Powołując się na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 czerwca 2001 r. skarżący wywodził, iż w latach 1995 - 2001 bezpodstawnie zapłacił podatek od nieruchomości w łącznej kwocie [...]., a decyzje ustalające podatek zostały wydane z rażącym naruszeniem prawa.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o oddalenie skargi, podtrzymując dotychczasową argumentację.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, który przejął sprawę do rozpoznania na podstawie art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271, ze zm.), zważył o następuje: