Sprawa ze skargi na decyzję Izby Skarbowej w O. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1993 r.
Tezy

W sytuacji szczególnego uregulowania ustawowego właściwości rzeczowej i miejscowej organu uprawnionego do wydania decyzji na podstawie art. 245 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, norma wyrażona w tym przepisie wyłącza ogólne zasady określające właściwość organów podatkowych sformułowane w art. 16-18 Ordynacji podatkowej i przepisów do nich wykonawczych. Organem właściwym do orzeczenia w sprawie po wznowieniu postępowania jest organ, który będąc właściwym do wznowienia postępowania, wydał w tym zakresie stosowne postanowienie /art. 244 par. 1 i par. 2 w zw. z art. 243 par. 1 Ordynacji podatkowej/ i przeprowadził postępowanie co do przesłanek wznowienia oraz co do rozstrzygnięcia sprawy co do istoty /art. 243 par. 2 Ordynacji podatkowej/.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Z.C.-W. "G." SA w Ch. na decyzję Izby Skarbowej w O. z dnia 2 grudnia 1999 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1993 r. - stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji Urzędu Skarbowego w P. z dnia 13 sierpnia 1999 r., (...); (...).

Uzasadnienie strona 1/7

Przedmiotem skargi Z.C.-W. "G." SA w Ch. jest decyzja Izby Skarbowej w O. z dnia 2 grudnia 1999 r. (...), którą utrzymano w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w P. (...) z dnia 13 sierpnia 1999 r. uchylającą po wznowieniu postępowania decyzję Urzędu Skarbowego w S.-O. (...) z dnia 27 marca 1995 r. - w części dotyczącej uchylenia ww. decyzji Urzędu Skarbowego w S.-O. oraz określenia wysokości podatku dochodowego od osób prawnych za 1993 r. w kwocie 13.664.794,20 zł oraz wysokości zaległości w tymże podatku w kwocie 175.685,70 oraz uchylono sporną decyzję organu I instancji w pozostałej części i orzeczono w tym zakresie, iż łączne odsetki za zwłokę od nieterminowych wpłat na poczet podatku dochodowego od osób prawnych za 1993 r. liczone na dzień wydania spornej decyzji tj. na dzień 13 sierpnia 1999 r. - wynoszą do zapłaty 515.047,70 zł.

W uzasadnieniu tej decyzji podano, że w dniu 20 maja 1994 r. Z.C.-W. "G." SA w Ch. złożyły w Urzędzie Skarbowym w S.-O. zeznanie o wysokości dochodu osiągniętego przez jednostkę za rok podatkowy 1993 r. Z zeznania tego wynikało, iż Spółka osiągnęła w roku 1993 dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w wysokości 330.843.340.000 st. zł, wobec czego należny podatek dochodowy wyniósł 132.337.336.000 st. zł.

W 1994 r. złożono również sprawozdanie finansowe za rok obrachunkowy 1993 wraz z rachunkiem wyników oraz raport biegłego rewidenta z badania sprawozdania finansowego. Z dokumentów tych wynikało, iż Spółka w 1993 r. osiągnęła dochód w wysokości 332.587 mln st. zł, a wyliczona suma podatku wyniosła 133.075 mln st. zł. Jednakże mimo rozbieżności pomiędzy złożonym przez Spółkę w dniu 20 maja 1994 r., zeznaniem a przedłożonym sprawozdaniem finansowym za 1993 r. spółka nie złożyła w Urzędzie Skarbowym ani żadnego wyjaśnienia, ani nowej skorygowanej deklaracji. Było to powodem uruchomienia przez Urząd Skarbowy w lutym 1995 r. kontroli. Zakres tej kontroli stanowiło jedynie "Ustalenie zgodności deklarowanych podstaw opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych wykazanym w zeznaniu ostatecznym CIT-8, a sporządzonym bilansem na dzień 31 grudnia 1993 r. wraz z rachunkiem wyników i raportem biegłego zbadania sprawozdania finansowego".

W wyniku przeprowadzonej przez Urząd Skarbowy w S.-O. kontroli tenże Urząd w dniu 27 marca 1995 r. wydał decyzję (...), którą określił Spółce wysokość należnego za 1993 r. podatku dochodowego od osób prawnych na kwotę 13.297.073,80 PLN. Różnica pomiędzy kwotą podatku określoną powyższą decyzją, a kwotą podatku wynikającą z przedłożonego bilansu i raportu biegłego wyniosła 10.426,20 PLN i wynikała z nieuwzględnienia przez biegłego przysługującej jednostce obniżki podatku.

Następnie w dniu 14 kwietnia 1995 r. Spółka złożyła nowe zeznanie CIT-8 deklarując wysokość podatku dochodowego od osób prawnych za 1993 r. na kwotę 13.440.323,40 PLN czyli na kwotę wyższą o 143.249,50 PLN od określonej w ww. decyzji Urzędu Skarbowego, z dnia 27 marca 1995 r.

Składając w dniu 14 kwietnia 1995 r. deklarację bez wystąpienia do organu podatkowego I instancji o zmianę decyzji ostatecznej z dnia 27 marca 1995 r. lub o wznowienie postępowania w sprawie określenia wysokości podatku dochodowego od osób prawnych za 1993 r. Spółka działała wbrew zasadzie trwałości decyzji i niezgodnie z art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowiącym, że podatek wynikający z zeznania jest podatkiem należnym, chyba że urząd skarbowy wyda decyzję określającą podatek w innej wysokości. Złożenie zatem przez podatnika deklaracji w dniu 14 kwietnia 1995 r. było przesłanką do wznowienia postępowania w przedmiotowej sprawie z urzędu.

Strona 1/7