1. Wprawdzie bezpośrednim skutkiem dokonania potrącenia lub rozliczenia wpłaty czy nadpłaty jest efekt rachunkowy - jako zakończenie czynności o charakterze materialno-technicznym - jednak wydane postanowienie nie ogranicza się jedynie do rozstrzygnięcia kwestii rachunkowych, a dotykając wielu kwestii o charakterze materialnym, przybierać może niejednokrotnie charakter rozstrzygnięcia konstytutywnego.
2. Każdy z wierzycieli upadłego, posiadający należność ulegającą zaspokojeniu z masy upadłości, może być zaspokojony jedynie w trybie i na podstawie przepisów rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe /Dz.U. 1991 nr 118 poz. 512 ze zm./.
Przedsiębiorstwo w upadłości dokonało wpłaty kwoty przeznaczonej na należność główną z tytułu podatku od osób fizycznych za okres od stycznia 1996 r. do kwietnia 1997 r. Urząd skarbowy postanowieniem zaliczył wpłaconą kwotę w części na zaległość podatkową i w części na należne odsetki, po myśli przepisu art. 55 par. 2, art. 75 par. 1 i art. 273 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ zwana dalej Ordynacja Podatkowa. Izba skarbowa, po rozpatrzeniu zażalenia na to postanowienie, wniesionego przez syndyka, utrzymała zaskarżone postanowienie w mocy. Stwierdzono, że przedmiotowa należność - powstała w wyniku nieuiszczania w terminie podatku dochodowego od osób fizycznych i dotycząca okresu po ogłoszeniu upadłości - objęta jest I kategorią w myśl art. 204 par. 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe /Dz.U. 1991 nr 118 poz. 512 ze zm. zwane dalej Prawo upadłościowe. Jednakże przy rozważaniu kwestii nieuregulowanych odsetek od zaległości należy odnieść się do przepisów Ordynacji podatkowej, której normy z wyłączeniem Prawa upadłościowego - określają podmiotowe i przedmiotowe kwestie związane z odsetkami za zwłokę. Sformułowanie przepisów art. 51 par. 1, art. 53 par. 1, art. 55 par. 2 i art. 273 par. 1 pkt 2 lit. "a" Ordynacji podatkowej sprawia, że organ podatkowy miał obowiązek zaliczyć dokonaną wpłatę w części na odsetki za zwłokę. Nie może bowiem zaistnieć sytuacja, w której regulowana jest zaległość podatkowa bez równoczesnego uiszczania odsetek za zwłokę. Brak jest podstaw prawnych do przyjęcia poglądu, że Prawo upadłościowe wyklucza stosowanie powołanych przepisów Ordynacji podatkowej. Nie mają one charakteru lex specialis i nie ustanawiają pierwszeństwa w stosowaniu przed Ordynacją podatkową.
Postanowienie izby skarbowej stało się przedmiotem skargi wniesionej do NSA przez syndyka masy upadłości przedsiębiorstwa. Skarżący zarówno w skardze, jak i w licznych pismach procesowych zarzucał naruszenie zasady praworządności z art. 120 Ordynacji podatkowej, przez naruszenie przepisów art. 204 par. 1 pkt 1 i 7 oraz art. 205 Prawa upadłościowego. Przede wszystkim wywodził, że Prawo upadłościowe stanowi lex specialis względem przepisów prawa podatkowego. Zgodnie z przepisem art. 204 par. 1 pkt 1 Prawa upadłościowego w kategorii I płatne są jedynie podatki, jako świadczenie odrębne od odsetek. Na poparcie swojego stanowiska skarżący powoływał poglądy komentatorów Prawa upadłościowego: M. Allerhanda, J. Korzonka, S. Gurgula, S. Karabasza i Z. Świebody.