Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Moskała Sędziowie: Sędzia NSA Krystyna Anna Stec (sprawozdawca) Sędzia WSA Jerzy Strzebińczyk Protokolant: Monika Mikołajczyk po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2004 r. przy udziale -- sprawy ze skargi A.W. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie długu celnego oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] Nr [...], skierowaną do A. W., Dyrektor Urzędu Celnego we W. określił kwotę długu celnego w wysokości [...] od wprowadzonego na polski obszar celny towaru (naczepa niskopodłogowa typu Figiel SDS 440, rok prod.l998r.) kwalifikując towar do kodu PCN 87163930 ze stawką celną autonomiczną 15%; nadto obliczył odsetki za zwłokę od długu celnego w wysokości [...].
Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ celny I instancji powołał przepis art.207 Ordynacji podatkowej oraz art.39, art.84, art.210§l i §3, art.242§3, art.262 Kodeksu celnego i §1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19.12.1997r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej.
Wg ustaleń Dyrektora Urzędu Celnego we W. A.W. wykorzystywał naczepę - dla potrzeb prowadzonej firmy świadczącej usługi transportowe na rzecz innych podmiotów - na mocy umowy najmu z dnia [...], zawartej z niemiecką spółką prawa handlowego. Umowa ta, jak stwierdzono, została rozwiązana [...] a naczepa została zwrócona kontrahentowi w lutym 2000r. Stwierdzono, że zarówno w momencie wprowadzania naczepy na polski obszar celny jak i w momencie jej wyprowadzania nie była ona przedstawiona organowi celnemu, co A. W. tłumaczył brakiem znajomości przepisów celnych.
W odwołaniu - wnosząc o uchylenie decyzji - A.W. stwierdził, że po zakończeniu umowy najmu naczepa opuściła granice kraju i tym samym jego firma utraciła możliwość korzystania, stąd - zgodnie z przepisami artykułów 36,37,39 i 180§2 Kodeksu celnego dług celny w przywozie nie powstał. Nadto odwołujący się wskazał, że w dniu [...] dokonał zakupu w/w naczepy, sprowadził ją na polski obszar celny i dokonał zgłoszenia celnego JDA SAD [...] z dnia [...].
Prezes Głównego Urzędu Ceł po rozpoznaniu odwołania decyzją z dnia [...] w/w decyzję organu celnego I instancji utrzymał w mocy.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wyjaśnił, że zgodnie z art.60§l Kodeksu celnego każdy towar, który ma być objęty procedurą celną powinien być zgłoszony do tej procedury. Po myśli art. 9§2 Kodeksu celnego, jeżeli w trakcie kontroli celnej nie można ustalić, że wprowadzonym na polski obszar celny towarom - których rodzaj i ilość wskazują na przeznaczenie do działalności gospodarczej - zostało nadane przeznaczenie celne zgodnie z przepisami prawa celnego, uważa się, że towary te zostały wprowadzone na polski obszar celny nielegalnie i sprawę należy rozpatrzyć w oparciu przepis art.210 Kodeksu celnego. W ocenie organu odwoławczego w niniejszej sprawie kwalifikacja prawna zastosowana przez organ celny I instancji, a to art.210§2 Kodeksu celnego, nie jest prawidłowa. Wywodzono, że z brzmienia art.9§2 kodeksu celnego wynika, iż uznać można, że towar wprowadzony został sygn.akt 3 ISA/Wr 2450/01
3 nielegalnie dopiero, gdy zostanie ustalone, że towar nie otrzymał żadnego przeznaczenia. Zdaniem organu odwoławczego nie jest wykluczone, że wprowadzenie naczepy na polski obszar celny nastąpiło w trybie odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem z cła, z zastosowaniem ustnego zgłoszenia do procedury; możliwość taka istnieje na mocy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 1.12.1997r. w sprawie gospodarczych procedur celnych i procedur uproszczonych (Dz.U.Nr 147,poz.989 ze zm.). Stwierdzono, że zgodnie z § 134 pkt 2 powołanego rozporządzenia przedmiotem odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od cła mogą być pojazdy samochodowe lub pojazdy samochodowe wraz z naczepami, zarejestrowane za granicą inne niż określone w pkt 1, jednakże w myśl §141 pkt 2 rozporządzenia środki produkcji i środki transportu (z wyjątkiem samochodów osobowych) wydzierżawione lub wynajęte lub oddane do użytkowania, przywożone w związku z prowadzona działalnością gospodarczą nie podlegają procedurze odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem z cła, ale procedurze odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od cła. Stwierdzono przy tym, że przedmiotowa naczepa spełnia określone powołanym przepisem wymogi objęcia jej procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z cła, jednakże korzystanie z gospodarczej procedury celnej wymaga pozwolenia organu celnego (art.90§l kodeksu celnego). W niniejszej sprawie zaś strona nie wystąpiła ze stosownym wnioskiem (§ 142 ust.l i §149 ust.2 rozporządzenia). W niespornym stanie faktycznym (co do faktu umowy najmu, czasu jej trwania, wwozu i wywozu naczepy) konsekwencją niedopełnienia koniecznego warunku do objęcia towaru procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od cła jest uznanie, że dług celny powstał na mocy art.212§l pkt 2 ustawy Kodeks celny (a nie jak przyjął organ I instancji art.210). Powołując art.212§3 ustawy organ stwierdził, że dłużnikiem w tym przypadku jest A.W.